Het oeuvre van High Life-regisseur Claire Denis in vijf hoogtepunten

Eigenlijk had ze econome moeten worden. Gelukkig voor de filmgeschiedenis draaide het voor Claire Denis helemaal anders uit. Vijf hoogtepunten uit een ongrijpbaar oeuvre.

Chocolat (1988)

Niks te maken met de gelijknamige film met Johnny Depp en Juliette Binoche. In haar semiautobiografische debuut keert Denis terug naar het Franse koloniale Afrika van de jaren vijftig, waar ze het grootste deel van haar kindertijd doorbracht. Chocolat focust op de relatie tussen de achtjarige France en de Kameroense ‘huisneger’ van de familie, maar ook op de seksuele spanning die er tussen hem en de vereenzaamde moeder van France hangt. Denis bereed toen al haar stokpaardjes – familie, ontheemding, lichamelijkheid en beelden die meer zeggen dan woorden – op sensuele wijze.

Beau travail (1999)

Adjudant-chef Galoup (Denis Lavant), legionair in het koloniale Djibouti, ligt zowel met zijn dominante overste, een knappe nieuwe rekruut als zichzelf in de knoop. Een lyrische, mijmerende film over gekweld machismo, koortsige kameraderie, sluimerende homo-erotiek en existentiële eenzaamheid, waarin Denis’ vaste cameravrouw Agnès Godard de zwetende soldatenlichamen betast en besnuffelt in betoverende longshots.

35 rhums (2008)

Een van Denis’ meest rechtlijnige films. Een hartverwarmende studie van een zwarte weduwnaar die met zijn adolescente dochter samenhokt in een flatje in de buitenwijken van Parijs. Geen sociale snottercinema of politiek gekleurd miserabilisme, maar een raak geobserveerde vader-dochterfilm waarin Denis (die zelf geen kinderen heeft) hommage brengt aan Yasojiro Ozu, en waarin ze net als de Japanse grootmeester via gestes, gesprekken en keukenrituelen een rijkdom aan emoties verkent.

White Material (2009)

In deze broeierige trip door een onbenoemd Afrikaans land verkent Denis nog maar eens de spoken van het kolonialisme, maar ook de innerlijke demonen van een blanke eigenares van een belaagde koffieplantage (Isabelle Huppert). Een bezwerende, provocatieve dissectie van een heart of darkness, verpakt als een gevecht voor familie, identiteit, waardigheid en finaal ook leven, op de zwoele, pulserende tonen van Stuart Staples’ muziek.

Un beau soleil intérieur (2017)

Met L’Intrus (2004) maakte Denis een kronkelige mysteriethriller waar zelfs David Lynch zich in de haren van zou krabben en met Trouble Every Day (2001) een kinky horrorfestijn waar het bloed in geuten van afdroop, maar Denis kan ook licht en luchtig uit de hoek komen. Dat bewijst deze romcom met een stralende Juliette Binoche als gescheiden kunstenares met dochtertje die mannen wel in haar bed maar daarom nog niet in haar hart kan krijgen. Een film vol joie de vivre, met levendige dialogen van schrijfster Christine Agnot en met Gérard Depardieu als helderziende.