De pronostiek: onze chef film voorspelt de uitslag van de Oscars

Wie gaat straks op de 97e Academy Awards met de belangrijkste Oscars lopen? Onze filmchef Dave Mestdach trotseerde AI en foute tweets en duidt ondanks alle verrassende plotwendingen nu al de winnaars aan. In foutloos Hongaars.

Beste film

The Brutalist ● A Complete Unknown ● Anora ● Conclave ● Dune: Part Two ● Emilia Pérez ● I’m Still Here ● Nickel Boys ● The Substance ● Wicked

Tot de Golden Globes begin januari leek kartelmusical Emilia Pérez – koploper met dertien nominaties – zo zeker van de overwinning als Mathieu van der Poel op een cyclocross. Tot iemand foute tweets over de islam en George Floyd terugvond op het X-account van hoofdrolspeelster Karla Sofía Gascón. Netflix schrapte prompt ’s werelds eerste genomineerde trans actrice uit haar promocampagne. Maar of veel Oscar-stemmers – vaak nog politiek correcter dan een veganistische yogaleraar op een klimaatmars – Gascón alsnog de kans zullen geven om op het podium van het Dolby Theatre ‘perdón’ te zeggen? Het is een van de mogelijke plottwists die de Oscars dit jaar vileiner maken dan het scenario van Conclave, die film waarin kardinalen elkaar met vrome glimlachjes te lijf gaan om te bepalen wie in de pauselijke pyjama mag slapen. Ook The Brutalist lag lange tijd op Oscarkoers, na zijn triomfen op de Golden Globes. Tot de monteur van Brady Corbets architectensaga in een interview meegaf dat Adrien Brody perfect Hongaars spreekt in de film dankzij taalcoach… ChatGPT. Daarop brak een hetze los, waarbij de luddieten van Hollywood hun botoxspuiten inruilden voor hooirieken om films die artificiële intelligentie gebruiken van hun erf te maaien. Voor zover er van dat erf na de bosbranden in LA nog iets overschiet, tenminste. De relletjes zorgden ervoor dat A Complete Unknown zich alsnog naar de top kon manoeuvreren, en de Dylan-biopic heeft daar – historisch onderwerp, hippe hoofdrolspeler, klassieke snit – ook het perfecte profiel voor. Alleen lijkt het erop dat de stemmers avontuurlijker wegen zullen inslaan en zullen kiezen voor underdog Anora, Sean Bakers strippersprookje dat zich eerder al lapdansend tot bij de Gouden Palm in Cannes kronkelde. Tenzij zou blijken dat de callgirl uit de film een seksbot is die ooit lelijke dingen postte over minderheden op sociale media.

Beste regie

Brady Corbet (The Brutalist) ● Sean Baker (Anora) ● James Mangold (A Complete Unknown) ● Jacques Audiard (Emilia Pérez) ● Coralie Fargeat (The Substance)

Als je gelooft dat cinema een regisseursgedreven medium is dan is het logisch dat de beste film door de beste regisseur wordt gemaakt. Alleen is logica in Hollywoodkringen even zeldzaam als een studiobobo die een origineel script groen licht geeft. Ook deze Oscar-race vertoonde meer grillen dan Kanye ‘Ye’ West op de rode loper van de Grammy’s. Eerst leek Brady Corbet de veilige gok. Tot Adrien Brody dus niet alleen dankzij Duolingo perfect Hongaars bleek te spreken. Ondertussen toonde ook Jacques Audiard zich een kanshebber, tot Karla’s oude tweets opdoken en de Academy zich even thuis voelde bij Emilia Pérez als een Texaanse senator op een dragshow. James Mangold (A Complete Unknown) kon zich lang handhaven als Hollywoodvakman, maar zijn Dylan-biopic was net niet avontuurlijk genoeg om zich los te zingen uit de middenmoot. En zo valt wellicht alles in de schoot van outcastchroniqueur Sean Baker en Anora.

Beste acteur

Adrien Brody (The Brutalist) ● Timothée Chalamet (A Complete Unknown) ● Colman Domingo (Sing Sing) ● Ralph Fiennes (Conclave) ● Sebastian Stan (The Apprentice)

Een Holocaustoverlever spelen in een kostuumdrama over de Amerikaanse droom? In een normale wereld – zonder oranjekleurige narcisten in de Oval Office en losgeslagen techgoeroe’s die de Hitlergroet brengen – zou Adrien Brody, twintig jaar na The Pianist, zijn tweede Oscar moeten winnen voor zijn rol als de getormenteerde architect László Tóth. Maar planeet Hollywood ligt nu eenmaal ver van de normale wereld. Leek The Brutalist de te kloppen Oscarfilm, dan werd Brody’s frontrunnerstatus de laatste weken steeds meer betwist door posterboy Timothée Chalamet die met zijn Dylan-imitatie even moeiteloos de harten van Academy-leden bespeelde als Bawb zijn folkgitaar en mondharmonica. Alleen komt Chalamets opmars wellicht net iets te laat om Brody alsnog te vloeren. We kijken al uit naar diens dankspeech in foutloos Hongaars.

Beste actrice

Cynthia Erivo (Wicked) ● Karla Sofía Gascón (Emilia Pérez) ● Mikey Madison (Anora) ● Demi Moore (The Substance) ● Fernanda Torres (I’m Still Here)

Het moet van Domenico Tedesco op het voorbije EK geleden zijn dat iemand zichzelf nog eens zo in de voet schoot als Karla Sofía Gascón. De Spaanse actrice schreef geschiedenis als de eerste trans persoon met een Oscarnominatie, maar haar campagne stortte in na een onhandig interview over online haat. Voeg daar nog wat bitchslapping aan toe met het socialemediateam van haar Braziliaanse concurrente Fernanda Torres uit I’m Still Here en de oude posts die werden bovengehaald, en Gascón kon ‘adiós’ zeggen tegen haar bijna zekere Oscar. Sindsdien ligt de race helemaal open. Torres, die een relletje rond zeventien jaar oude tv-beelden waarop ze in blackface is te zien wél overleefde, won verrassend genoeg de Golden Globe voor beste drama-actrice, en de laatste weken sloop ook Anora’s revelatie Mickey Madison naar voren. Maar wellicht wordt het toch Demi Moore. Moore heeft het momentum mee na haar winst op de Golden Globes (beste actrice in een komedie of musical), waar ze een speech afstak die zelfs Martin Luther King Jr. tot tranen toe zou hebben bewogen. Bovendien heeft Hollywood een zwak voor comebacks en zal het de kans niet laten liggen om de ninetieskoningin op haar 62e alsnog te kronen, een leeftijd waarop je in Hollywood als vrouw doorgaans enkel nog de glimlachende oma mag spelen. Ergens op de achtergrond. Tussen de gezinshond en de twintig jaar jongere vriendin van de hoofdrolspeler. Tenzij je Meryl Streep heet natuurlijk.

Beste niet-Engelstalige film

I’m Still Here (Brazilië), The Seed of the Sacred Fig (Duitsland), Emilia Pérez (Frankrijk), The Girl with the Needle (Denemarken), Flow (Letland)

De Oscars zijn altijd al Hollywoods vorm van publieke masturbatie geweest – legale dan toch. Het is een jaarlijks ritueel waarin de filmindustrie zichzelf bewierookt alsof ze het medicijn tegen kanker heeft uitgevonden. Bong Joon-ho’s Parasite was in 2020 de eerste niet-Engelstalige film die ook de Oscar voor beste film won, maar dit jaar hoeven Walter Salles’ I’m Still Here – een op feiten gebaseerd drama over de naweeën van Braziliës militaire dictatuur – en Jacques Audiards Emilia Pérez zich daar geen illusies over te maken. Beide maken wél kans in deze categorie die nog meer dan alle andere draait om campagne voeren. Misschien wordt het daarom tijd voor een extra Oscar: die voor beste lobbyist. Want nergens is de juiste vriendjes hebben belangrijker dan in Tinseltown. Even abstractie makend van Vaticaanstad uiteraard. Wat ook helpt is een geliefde ex-winnaar die je film promoot alsof het de nieuwste collectie van Dior is. Cate Blanchett, de officieuze CEO van de Europese arthouse, steekt dit jaar haar nek uit voor het Deense The Girl with the Needle. Tevergeefs wellicht. Eén ding blijft zeker: wie deze Oscar wil winnen, heeft minder een meesterwerk nodig dan een meester in manipulatie. Plus een kloek promobudget om screenings te organiseren met hapjes, drankjes en hippe invités, aangezien de gemiddelde Oscar-stemmer niet meteen geneigd is om met een ondertitelde film in de zetel te ploffen. Want lezen én kijken tegelijk? Dat is veel gevraagd na een lange dag vol nepotisme en botox. Of zoals Adrien Brody in het Hongaars zou zeggen: Olvasni és nézni egyszerre? Ez tényleg túl sok egy hosszú nap után, tele nepotizmussal és botoxszal.