Van ‘The Notorious Mr. Bout’ tot de sciencefictionsatire ‘Okja’: de 10 tv-tips van de week

Viktor Boet stond model voor de malafide wapenhandelaar in Lord of War.
Dave Mestdach
Dave Mestdach Chef film van Knack Focus

Ook in de zomermaanden valt er heel wat moois te zien op uw tv. Volg de gids en u weet weer wat te kijken tussen zaterdag 1 en vrijdag 7 juli.

THE NOTORIOUS MR. BOUT (donderdag 6/7, 00.05, NPO 2)

Enige gelijkenis met Lord of War is niet geheel toevallig: de Russische wapenhandelaar Viktor Boet was naar verluidt een belangrijke inspiratiebron voor Nicolas Cage’ personage in die film. Niet voor niets kreeg de echte Boet de bijnaam ‘handelaar des doods’: voor zowat elk groot conflict van de voorbije decennia leverde hij wapens. The Notorious Mr. Bout legt u haarfijn uit hoe hij een fortuin van naar schatting 6 miljard vergaarde.

Boet, geboren in 1967, diende als jongeman in het Rode Leger. Na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie stonden op de legerbases plots ongebruikte vliegtuigen te verroesten. Wapentuig allerhande lag hoog opgestapeld in magazijnen die niet altijd even goed bewaakt werden. Boet kon drie oude Antonov-vrachtvliegtuigen voor een prikje op de kop tippen en begon aan zijn smokkelnetwerk te bouwen.

De documentairemakers stellen ook hardop de vraag of businessman Boet niet simpelweg als zondebok werd opgevoerd.

Koelkasten, bloeddiamant, goud, wapens, munitie: helikopters …: hij versaste het allemaal naar – en desgevallend uit – conflictgebieden en strijdende partijen over de hele wereld, naar door burgeroorlogen geteisterde Afrikaanse landen als Congo, Sierra Leone, Somalië, Angola en Libië, naar de Colombiaanse rebellenbeweging Farc of de taliban in Afghanistan.

Eind jaren negentig beschikte Boet over een zestigtal vrachtvliegtuigen, verdeeld over vaak schimmige bedrijven. Hij hield ook kantoor in het Jet Center in Oostende, waar hij de luchthaven als logistieke hub gebruikte. Ondertussen was hij naar eigen zeggen in de VS uitgegroeid tot de meestgezochte man na Osama Bin Laden. Uiteindelijk kon de Amerikaanse drugsbestrijdingsorganisatie DEA hem in de val lokken: in 2008 werd Boet in Bangkok gearresteerd en vervolgens in New York tot 25 jaar cel veroordeeld voor samenzwering om Amerikaanse burgers te vermoorden en illegale wapenhandel.

Coregisseurs Tony Gerber en Maksim Pozdorovkin schetsen in The Notorious Mr. Bout een uitgebalanceerd portret van Boet, met interviews met zijn vrouw Alla, gewezen zakenpartners en DEA-agenten én met beelden van de enthousiaste amateurfilmer Boet zelf, die al een bewijslast op zich vormen. De documentairemakers stellen ook hardop de vraag of businessman Boet niet simpelweg als zondebok werd opgevoerd: de betrokken regeringen bleven blind voor zijn illegale trafiek, terwijl ze die met strengere wetten hadden kunnen voorkomen.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

THE SEARCHERS (donderdag 6/7, 22.30, Canvas)

Onder de titel Cinema Canvas toont de zender tijdens de zomermaanden driemaal per week een kwaliteitsfilm die ook in diverse steden op een groot scherm te zien is. Een van de toppers uit het aanbod is dit viriele wraakepos van John Ford uit 1956. Tegen het decor van Monument Valley begint Ethan Edwards (John Wayne), een verbitterde, racistische veteraan van de Amerikaanse burgeroorlog, aan een obsessieve zoektocht naar zijn nicht (Natalie Wood), die door Comanches is ontvoerd. Fords beroemdste film wordt regelmatig onder vuur genomen omdat hij vol racistische stereotyperingen zou zitten. Fel overdreven: Ford wilde enkel aantonen hoe xenofobie een rol heeft gespeeld in de mythologie die rond het Wilde Westen werd gecreëerd. Niet toevallig hebben regisseurs als Martin Scorsese, Paul Schrader, Paul Thomas Anderson en Quentin Tarantino later die thematiek – en vaak ook hele shots – uit The Searchers gekopieerd. En de panorama’s in VistaVision van cameraman Winton C. Hoch zijn ronduit memorabel.

Met Leonardo, een gehaaide marketeer met een neus voor politiek, is Silvio Berlusconi nooit veraf.

1992 (dinsdag 4/7, 22.55, Canvas)

Niet alleen in België hebben socialistische politici weleens vuile handjes. Ook in de laars van Europa konden ze er wat van. Denk maar aan het Tangentopoli-schandaal, dat in de jaren negentig aan het licht kwam tijdens het mani pulite-onderzoek (‘propere handen’), enkele corrupte politici en industriëlen tot zelfmoord dreef en het einde van de Partito Socialista Italiano inluidde. Door de ogen van zes personages focust het stijlvolle 1992 op de onthulling van het schandaal en de machtsstrijd die vervolgens losbarstte. De serie volgt onder meer de op wraak beluste, door een farmabedrijf met aids besmette rechterhand van de mani pulite-chef en een oorlogsveteraan die uitgroeit tot de posterjongen van de rechtse partij Lega Nord. En met Leonardo, een gehaaide marketeer met een neus voor politiek, is Silvio Berlusconi, die het vacuüm na Tangentopoli zou opvullen, nooit veraf.

THE KETTERING INCIDENT (zaterdag 1/7, 21.00, BBC First)

Van 'The Notorious Mr. Bout' tot de sciencefictionsatire 'Okja': de 10 tv-tips van de week

Twee meisjes fietsen door een bos in Tasmanië. Plots zien ze felle lichten. Anna (een sterke Elizabeth Debicki) wordt acht uur later alleen wakker, onder het bloed. The Kettering Incident flitst vervolgens vijftien jaar vooruit. Down under heeft Anna achter zich gelaten, maar haar Tasmaanse duivels blijven haar kwellen in de vorm van migraineaanvallen, bloedneuzen en black-outs (onbewust tapdansen!). Na zo’n black-out komt ze opeens bij in een huurauto aan de rand van haar geboortedorp Kettering. Niemand is blij haar te zien, behalve Chloe. Maar ook die verdwijnt na een uitje met Anna – een drugsfeestje van boomknuffelaars – in het beruchte bos. Vastberaden zoekt Anna uit wat er met Chloe is gebeurd. En dat terwijl de dorpelingen blijkbaar in een geheimzinnig complot zitten, vogels uit de lucht vallen en een catatoniepatiënte plots van bloedgroep verandert en Yeats reciteert.

DE NEVEN VAN ÖZCAN AKYOL (maandag 3/7, 20.30, Canvas)

Voor deze vijfdelige docureeks maakte de Nederlandse schrijver/journalist Özcan ‘Eus’ Akyol een tocht doorheen Turkije. Zelf groeide hij op in een dorpje bij onze noorderburen, maar veel van zijn familieleden wonen verspreid over de Turkse republiek. Akyol bezoekt zijn neven, nichten, ooms en tantes en ondervraagt hen over hun leven en hun land. Hij focust onder meer op Erdogans referendum over de grondwetswijzigingen en het zieltogende toerisme in bepaalde regio’s. De reeks deed in Nederland heel wat stof opwaaien. Akyol werd zelfs met de dood bedreigd omdat zijn docu niet altijd een even positief beeld van Turkije ophangt.

A BETTER LIFE (woensdag 4/7, 20.40, CAZ)

Van 'The Notorious Mr. Bout' tot de sciencefictionsatire 'Okja': de 10 tv-tips van de week

Carlos Galindo (de voor een Oscar genomineerde Demián Bichir) is een Mexicaanse tuinier die in Los Angeles illegaal op zoek is naar een beter leven voor zichzelf en zijn zoon Luis (José Julián), een getroebleerde tiener die in de greep van een straatbende zit. Wanneer Carlos’ truck gestolen wordt, volgt het scenario gretig de contouren van Vittorio de Sica’s neorealistische meesterwerk Ladri di biciclette. Toch is dit geen botte persiflage: A Better Life biedt een oprecht inzicht in de harde realiteit waarop Mexicaanse immigranten stoten in hun zoektocht naar geluk.

GYPSY (vanaf vrijdag 30/6 in Netflix)

Een veertigjarige psychologe lijdt een schijnbaar perfect leventje in Manhattan – succesvolle carrière, succesvol gezinsleven – maar wordt iets té intiem met haar patiënten. Achter haar verzorgde uiterlijk gaat immers een maalstroom van onderdrukte verlangens schuil. Een toevallige ontmoeting met een jongere vrouw is het startschot voor een drama over liefde, lust en de vrouwelijke midlifecrisis. Fijn detail: Naomi Watts, die momenteel ook bijval oogst in de nieuwe Twin Peaks, heeft met Gypsy haar eerste hoofdrol in een tv-serie beet sinds Sleepwalkers uit 1997. In het beste geval wordt dit een veelgelaagde psychothriller met enkele pikante scènes. In het slechtste bakt regisseuse Sam Taylor-Johnson, de vrouw die ook verantwoordelijk was voor de verfilming van Fifty Shades of Grey,er opnieuw niets van.

GALLOPING MIND (zaterdag 1/7, 22.20, Canvas)

Van 'The Notorious Mr. Bout' tot de sciencefictionsatire 'Okja': de 10 tv-tips van de week

Wim Vandekeybus kennen we als choreograaf par excellence. Toch staat dans helemaal niet centraal in zijn in Hongarije en aan de Zwarte Zee in Roemenië gedraaide langspeelfilmdebuut. Het verhaal concentreert zich op het pact tussen een tweeling die bij de geboorte stiekem van elkaar gescheiden wordt, een verpleegster met een kinderwens (Natali Broods), een handelaar in puppy’s annex filosoferende radiomaker (Ultima Vez- danser Jerry Killick) en een stel weeskinderen die op paarden door de straten galopperen. Soms is deze fabel iets te dramatisch geforceerd maar de intuïtieve, ongeremd poëtische aanpak van Vandekeybus is even vaak overweldigend. Ook fraai: de stemmige soundtrack met namen als Dans Dans, Mauro Pawlowski en Marc Ribot, gitarist van onder meer Tom Waits en John Zorn.

FOLLOW THE MONEY – SEIZOEN 2 (zaterdag 1/7, 20.40, Canvas)

Economie saai? Follow the Money bewijst het tegendeel. De Deense thrillerreeks gaat dieper in op corruptie en hebzucht in het bedrijfsleven en op de volgende financiële bubbel die op barsten staat. Borgen-schrijver Jeppe Gjervig Gram liet het vorige seizoen nog draaien om een corrupt windenergiebedrijf. In het tweede doet inspecteur Mads – Dogme 95-veteraan Thomas Bo Larsen (Festen, Jagten) – een schijnbaar banale zaak over een failliete schrijnwerker ontploffen tot een grootschalig fraudeonderzoek naar een agressieve grootbank met wel érg lange tentakels. Wat volgt is een spannend spelletje Stratego tussen een schimmige miljardair, de jonge juriste Claudia – die net uit de gevangenis komt na de verwikkelingen in het eerste seizoen – , een sympathieke maar criminele garagehouder, een Zweedse enforcer en de Deense overheid.

OKJA (nu in Netflix)

Vijf weken geleden zorgde Bong Joon-ho’s sciencefictionsatire Okja tijdens het filmfestival van Cannes nog voor twee primeurs tegelijk. Niet alleen was het de eerste film over een genetisch gemanipuleerd reuzenvarken die kans maakte op de Gouden Palm, het was ook de eerste competitiefilm in de zeventigjarige geschiedenis van het festival die niet voor de zalen was bedoeld. En dat met dank aan producent Netflix, die daarmee niet enkel boze Franse bioscoopuitbaters maar zo ongeveer elke cinefiel van de traditionele lijn over zich heen kreeg.

OKJA: veel zwijn, weinig paarlen.
OKJA: veel zwijn, weinig paarlen.

Helaas is daarmee het voornaamste meteen gezegd, want een prijsbeest is Okja, dat in Cannes ondanks alle heisa naast het palmares greep, in geen geval. De Zuid-Koreaanse rasfilmer doet namelijk wat hij in voorgangers The Host (2006) en Snowpiercer (2013) ook al deed: dystopische actie mengen met sociale satire. Maar dan zonder de jus die we van hem gewoon zijn.

Dit keer moeten de vleesindustrie en corporate America eraan geloven in een nabijetoekomstvisioen over een multinational die ecologisch verantwoorde supervarkens kweekt. Tilda Swinton is de gesjeesde ceo van dienst, Jake Gyllenhaal de opgefokte zoöloog die het kweekprogramma presenteert op tv, en Paul Dano de fanatieke leider van het Animal Liberation Front, dat het louter op profijt beluste bedrijf wil ontmaskeren. Maar de echte vedetten zijn Okja, het uit bits en bytes opgetrokken reuzenvarken dat het pronkstuk van de hele opzet moet worden, en Mija, het meisje dat zich al sinds Okja’s conceptie liefdevol over het dier ontfermt.

Was The Host een zwierig geregisseerde, even slimme als geestige en bij momenten zelfs aandoenlijke mix van spielbergiaanse monsteractie en bijtende ecosatire, dan is de metafoor van Okja zo log en vadsig als het digitale beest zelf. Al van in de proloog – een promospot voor het bedrijf waarin Swinton heerlijk over the top gaat als een hedendaagse Cruella De Vil – trekt Bong de cartooneske kaart. Dat levert af en toe een geïnspireerde gag op, maar al even vaak slappe kolder, met voorop een pijnlijk ongrappige Jake Gyllenhaal die de Groucho Marx in zichzelf voelt opwellen, maar over de komische timing van Bobby de Niro blijkt te beschikken.

Bong is het niet helemáál kwijt. Hij weet nog altijd hoe je een actiesequens moet regisseren, wat af en toe de polsslag de hoogte injaagt. En met dank aan topcameraman Darius Khondji is de film een delicatesse om naar te kijken. Dat maakt het extra ironisch dat hij als Netflix Original enkel op tv-schermen en laptops is te zien. Alleen hangt alles met haken en ogen aaneen en lijkt Bongs genrehybride ontsproten aan de fantasie van een vijftienjarige vegetariër die te veel sf-pulp heeft verslonden en constant tussen The Hudsucker Proxy, The Island of Dr. Moreau, Gattaca en Babe zit te zappen. Veel zwijn, weinig paarlen, om in het jargon te blijven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content