Met een intieme clip op de tonen van Nilüfer Yanya neemt een groep vrouwelijke gevangenen een Europese dansuitdaging aan: ‘Ik denk dat dans de gevangenis en de wereld erbuiten kan verbinden.’
Als choreograaf van onder meer Ultima Vez is Seppe Baeyens spiegelzalen en theaters gewend, maar voor zijn nieuwste project zocht hij heel andere oorden op. Vier gevangenissen om precies te zijn, waar Baeyens en filmmaker Pascal Poissonnier aan de slag gingen met vrouwelijke gedetineerden. Met de dansvideo nemen ze de handschoen op in de European Prison Dance Challenge, een idee dat ontstond in een Finse gevangenis en naar ons land werd gebracht door De Rode Antraciet, een vzw die gevangenen laat kennismaken met cultuur en sport.
Baeyens en zijn team lieten zich inspireren door de Mexicaanse kunstschilderes Frida Kahlo. ‘Zij was voor het leven getekend door een ongeval dat ze als kind heeft gehad. Ook haar man was niet de braafste. Toch toonde ze zich als heel krachtig aan de buitenwereld. Zo wilde ik ook de gedetineerden portretteerden: als sterke persoonlijkheden, vanuit hun vrouwelijkheid’, legt Baeyens uit. ‘Naast wat kleinere bewegingen werkten we ook samen een make-upscène uit.’
Jezelf laten zien en bekeken worden: dat is het grote thema van de clip, die volledig gefilmd is door de luikjes in de celdeuren. Alle vrouwen komen trouwens anoniem in beeld, om te vermijden dat de video hen later zou achtervolgen.
De gedetineerden kozen overigens ook hun eigen muziek. ‘Die bracht ik voor hen mee, want in de gevangenis hebben ze daar normaal gesproken geen toegang toe’, zegt Baeyens. ‘De ene koos voor Georgische folk, de andere voor hardcore. Voor het eindresultaat monteerden we onder al die verschillende dansstijlen hetzelfde nummer, The Florist van Nilüfer Yanya.’ ‘Ik was zeer aangenaam verrast met hoe de deelneemsters er voluit voor gingen’, vult Pascal Poissonnier aan. ‘Alles is heel spontaan opgenomen, er moest ook ruimte zijn voor kleine foutjes. Dat maakt het interessanter en misschien ook eerlijker.’
Volgens Els Tijskens, inhoudelijk directeur van De Rode Antraciet, is de video ‘een krachtig pleidooi voor meer interactie tussen gevangenen en buitenwereld.’ Baeyens beaamt dat: ‘Het is cruciaal dat gedetineerden contact houden met de wereld buiten de gevangenis, dat er een dialoog is tussen beide milieus. Ik denk dat dans, zoals vaker, die twee kan verbinden.’
