Ghanees-Gentse hiphopster Gloria Boateng op Les Ardentes: ‘Ik weet niet of ik Kendrick Lamar durf aanspreken’

Gloria Boateng werd in mei uitgeroepen tot een van de winnaars van de Red Bull Bedroom Jam in Trix. Gevolg: de jonge Ghanees-Belgische hiphopster mag op 10 juli het podium van Les Ardentes bestormen. ‘De twijfels en de angsten die me in het gewone leven parasiteren, stoot ik op het podium af.’

De Red Bull Bedroom Jam was allesbehalve Boatengs vuurdoop. De laatste tijd trok ze vanuit haar thuisstad Gent talloze keren op muzikale excursie. Vorig jaar gaf ze Hongaarse festivalgangers een crashcursus feesten op Sziget – enige andere Belg: Stromae -, en in juni van dit jaar vergastte ze het Brusselse Flagey samen met gerenommeerd klassiek componist Dirk Brossé op een benefietconcertvoor borstkankerpatiënten. Om maar te zeggen: Boateng schakelt snel.

Op Les Ardentes ligt de lat astronomisch hoog. Nu al is dit het festival van hiphopwoelwaterKendrick Lamar. Op de eerste dag komt hij er de lintjes doorknippen van zijn m.A.A.d. city en To Pimp A Butterfly, die andere wolkenkrabber van een plaat.

Een dag later is het aan Boateng. ‘Ik ben niet helemaal zeker of ik Kendrick zal durven aanspreken als ik hem tref. Het valt me niet altijd makkelijk om mensen onder ogen te komen, zeker niet als ze Kendrick Lamar heten.’

Op het podium ben je nochtans een briesend beest.

Gloria Boateng: Ik wéét het. De verlegenheid, de stress, de twijfels en de angsten die me in het gewone leven parasiteren, stoot ik af wanneer ik optreed. ’t Moet zijn dat ik me goed kan voeden met de energie en de liefde die ik krijg wanneer ik aan het rappen sla. Het geeft me de moed om mijn masker te ditchen en mijn tanden te laten zien. Het podium, dat is mijn microkosmos. Hey, misschien moet ik K Dot gewoon on stage aanklampen!

Voor het benefietconcert voor borstkankerpatiënten was jij niet degene die toenadering zocht tot Dirk Brossé.

Boateng: Neen, het was hij die mij opbelde, met de vraag of ik het zag zitten om samen met hem iets te doen in het Flageygebouw, om borstkankerpatiënten een hart onder de riem te steken. Waarop ik vroeg: ‘Euh, wie zijt gij?’ Mijn moeder was over haar toeren toen ze dat hoorde. ‘Wáblieft! Doe dat! Nu!’ (lacht)

Het was een heel tekenende ervaring. Een van dé hoogtepunten in mijn leven, dat weet ik nu al. Een concert mogen geven met die grote meneer en nog tachtig andere muzikanten, daar ben ik zó dankbaar voor. Dat mijn moeder zelf tweemaal borstkanker heeft gehad, maakte het allemaal nog emotioneler.

Je speelt al van kindsbeen af piano. Wist je toen al dat muziek jouw roeping was?

Boateng: Dat kwam pas later. Op mijn dertiende schoot me te binnen dat ik iets kon doen met muziek. Met een schok, want er was een jongen in het spel. Lyrics kwamen snel genoeg, maar ik deed er niet veel mee. Tot ik aansluiting vond bij vzw Jong, een Gents initiatief dat jongeren van de straat wil houden door hen onder andere muzikaal te stimuleren. Elke donderdag spraken we af aan de Muide, en daar groeide dan uiteindelijk een plaatje uit. Dat kwam Pita (pseudoniem van rapper Saïd Aghassaiy, red.) van het hiphopcollectief ABN ter ore, en die liet weten met mij verder in zee te willen gaan. Ik was zeventien toen mijn eerste singeltje werd uitgebracht.

Je bent nu negen jaar ouder. Hoe is jouw muziek geëvolueerd?

Boateng: Toen ik begon met rappen, was Eminem mijn idool. Mijn spits moesten even pinnig en grappig zijn als die van hem, mijn flow moest snelheidsrecords breken. Maar dan begon ik allerlei house- en rockinvloeden op te slorpen. Ik werkte nog altijd met drums, kicks en bas, maar begon ook synths te gebruiken. En nu is er een volwaardige band, met een drummer en een gitarist uit Duitsland en een keyboardspeler uit Zweden.

En je teksten? Komen onderwerpen jou doorgaans toegewaaid van buitenaf, of verken je liever innerlijke bronnen?

Boateng: Ik leef nog niet zo lang in het besef dat de wereld hopeloos meerduidig is, met mensen die elkaar veelal niet kunnen vatten – of ze dat nu proberen of niet. Ik voel dat ik niet meer gewoon kan schrijven over mijn kleine emoties, maar omgekeerd vind ik het nog steeds moeilijk om die nieuwe perspectieven te kanaliseren in een tekst die voor mezelf betekenisvol is.

Kan je moeilijk afstand nemen van je creaties?

Boateng: Ik kan bij een nummer nauwkeurig inschatten wat er nog aan moet gebeuren vooraleer het af is. Ik ben geen gitarist of keyboardspeler; ik kan enkel de lyrics in mijn eentje afwerken. Dus daar gaat de tijd nogal gauw in de poriën kruipen, en dat is dodelijk voor een artistieke vibe. Dat hele limbokan me mentaal wel ten gronde richten.

Daarom kijk ik ook zo uit naar een platencontract. Omdat ik dan weet: ik heb een team rondom mij van professionals die bijna even hard als ikzelf iets willen zien verschijnen en me energie en middelen geven om het gedaan te krijgen.

Ik heb het gevoel dat hiphop lange tijd in het slop zat. Vernieuwende dingen zagen amper het daglicht, terwijl de radio de mond vol had van blingbling, bitches en hustlers. Toen kwam Kanye West in 2010 voor de dag met My Beautiful Dark Twisted Fantasy, en sindsdien mag hiphop terug bol staan van kruisbestuivingen en scherpe meningen.

Boateng: Het was hoog tijd voor nieuwe dingen, ja. Hiphop is zich volop aan het ontplooien in nieuwe vormen. Dat zie je ook in België. Jonge leeuwen krijgen meer kansen. Kijk naar de Gentse rappers Safi & Spreej, die tekenden bij het Top Notch-label. En Uberdope, nu aangesloten bij Sony Music Belgium. Of Tourist LeMC en Brihang. En net als ik rapt ook Coely in het Engels. Zo zou ik nog wel wat nieuwe poulains kunnen opnoemen.

STUFF., bijvoorbeeld.

Boateng: Ja! Ik heb nog samengespeeld met Andrew Claes, in z’n BRZVLL-gedaante. Bij STUFF. bespeelt hij de EWI, een saxofoon die eruit ziet als een lightsaber. Laatst zag ik hem nog een simpelweg overdonderende show geven. Die overgave! Die eenheid! Nu hij bij STUFF. speelt, wil ik graag met hem de studio induiken.

Wanneer kunnen we jouw nieuw werk in de platenrekken terugvinden?

Boateng: Ik ben keihard bezig aan een project, maar ik geef het alle tijd die het nodig heeft. Het wordt mijn eerste officiële release, dus die wordt voor mij cruciaal. Het moet echt mégastrak zitten. Dit najaar, dat is mijn streefdoel. Kan je daarmee leven?

Laat maar komen!

Gloria Boateng speelt op 10 juli op Les Ardentes in Luik.

Alle info: www.lesardentes.be.

(Peter Vanwijnsberghe/StampMedia)