De tweede Oscar and the Wolf-plaat, Infinity, had net voor aanvang van hun Pukkelpopconcert platinum gehaald, wist frontman Max Colombie te melden. En dat moest uiteraard gevierd worden.
Arcade Fire wilde op Pukkelpop én Bruce Springsteen, én David Bowie, én Daft Punk zijn. Het resultaat was een vernuftig in elkaar gezette maar iets té weldoordachte set.
Het onverwachte succes had de bescheiden en zachtmoedige Adam Granduciel, het opperhoofd van The War on Drugs, vleugels gegeven. Grote gebaren of geforceerde rocksterrentrucs waren aan hem echter niet besteed. Hij speelde, u luisterde. Zo simpel kan het leven zijn.
Twintig jaar na haar doorbraak en zeven jaar na haar laatste Europese doortocht wil Britney Spears graag haar iconische status onderstrepen. In Antwerpen bleef het echter bij een greatest hits-playbackshow.
Frank Vander linden heeft soms last van Patti Blues, maar hij is duidelijk niet de enige. Patti Smith speelt deze week drie keer in een uitverkochte AB en op haar 71ste windt de hogepriesteres van de punk het publiek nog steeds moeiteloos om haar vinger.
Matthijs De Ridder - Afgelopen week bezocht 'de verlosser van de jazz' België. 'In een tijd waarin voortdurend historische rekeningen worden vereffend zonder dat iemand nog echt de moeite neemt de geschiedenis te bestuderen, is dit misschien wel dé manier om jazz te spelen', schrijft auteur Matthijs de Ridder.
Zaterdag werden Disney en zijn Aristokatten binnengesluisd in Middelheim. Een flop. Gelukkig zorgden de echte jazzcats wel voor een supercalifragilisticexpialidocious effect.
De nieuwe lichting van de Belgische jazz wordt de hemel in geprezen, maar ook de vorige generaties leverden indrukwekkend werk. In Middelheim imponeerden ze allemáál. Het was genieten van de eerste tot de laatste noot.
Hij wordt wel eens de 'softie' van Crosby, Stills, Nash & Young genoemd, maar dat neemt niet weg dat Graham Nash heel wat klassieke songs uit zijn pen heeft geschud. Tijdens zijn intimistische concert in Oostende bewees de 76-jarige artiest dat zijn vakmanschap en vitaliteit nog steeds intact zijn.
Fans kwamen van heinde en verre naar Gent om de IJslandse artieste aan het werk te zien, maar zagen niet het legendarische concert waarvoor ze hadden betaald.
De bands zijn weg, de pintjes zijn leeg, Hermans heilige wei herademt, maar Rock Werchter 2018 is niet voorbij voor we de definitieve balans hebben opgemaakt. Haalden de cut: duivelse funk, een rockster van een rapper en een Britse soulqueen waar we nog veel van gaan horen.
Een heupbeweging hier, een blik in de camera daar én een dijk van een setlist volstonden voor Alex Turner om Rock Werchter finaal tegen het canvas te duwen.
Pearl Jam is misschien wel de laatste van de klassieke rockbands. Dit jaar stond het hechte vriendenclubje uit Seattle al voor de vijfde keer op Rock Werchter en ook nu weer toonde frontman Eddie Vedder zich een beslagen en geloofwaardige performer: rebels, maar met een groot hart.
'You've been incredible and I've been Jack White', dixit the artist formerly known as John Anthony Gillis. Maar hell, wat was hij toch weer góéd in Jack White zijn.
'Welkom bij onze wonderbaarlijke show', sprak Brandon Flowers van The Killers in gerepeteerd Nederlands. 'Het is vrijdag, België mag naar de halve finale in het WK en de beste band van Las Vegas komt voor jullie spelen. Wat kun je nog meer verlangen?'
The Evil had landed, donderdag rond valavond op de Main Stage van Rock Werchter. Queens of the Stone Age raasde over de wei met het woestijnzand tussen de tenen, maar liet zich ook al te vaak verlokken tot oeverloos gepalaver.
De eerste festivaldag van Rock Werchter werd sprankelend afgesloten door Gorillaz, die hun Greatest Hits-set afwisselden met enkele nummers uit het pas verschenen The Now Now. Het publiek vond het allemaal prima: niemand voelde zich voor aap gezet.
Ed Sheeran moet zowat de meest onwaarschijnlijke popsensatie van zijn generatie zijn, maar daarom ook de allerstrafste. De 60.000 fans die een jaar geleden in 40 (!) minuten deze show deden uitverkopen, werden voor hun geduld beloond met twee uur tieneridolenpop uit het boekje.
Zijn nieuwe plaat wordt pas tegen 7 september in de winkels verwacht, maar dat belet Lenny Kravitz niet om nu al met zijn Raise Vibration Tour door Europa te trekken. In een nokvol Sportpaleis bewees de man dat hij, op zijn 54ste, nog niets van zijn coole uitstraling is verloren.
Foo Fighters hebben blijkbaar de ambitie de legendarische marathonconcerten van Bruce Springsteen naar de kroon te steken. In het Sportpaleis, waar ze neerstreken in het kader van hun Concrete & Gold World Tour, gaven ze bijna drie uur onvermoeibaar van jetje.
Wat moet je als artiest op leeftijd die al alles heeft gedaan? De hort op gaan met een groot orkest, luidt meestal het antwoord. Ook Bryan Ferry kon de maximalistische aanpak niet weerstaan. In de Lotto Arena bracht hij een imposante batterij strijkers, blazers en harpen in stelling.
Wanneer Beck Hansen in onze contreien neerstrijkt, zijn wij altijd razend benieuwd welke Beck we te zien zullen krijgen: de hiphopper, de bluesman, de folkie of toch nog een andere incarnatie die hij in zijn 25-jarige carrière heeft aangenomen?
'Le plus beau reste à venir' zingt Axelle Red op haar nieuwe plaat. Voor iemand die er al een succesrijke carrière van een kwarteeuw heeft opzitten, is dat een geruststellende gedachte. In een nokvolle AB blaakte de immer jeugdig ogende zangeres dan ook van zelfvertrouwen.
De Australische heldin van de slackerrock schipperde in de AB anderhalf uur lang tussen dromerige gitaarriedeltjes en luide rock-'n-roll, al blijft Barnett op haar best met het gaspedaal volledig ingedrukt.
Sneeuw ruimen bij tropische temperaturen: het leek ons niet zo'n goed idee. Maar de gelukzakken en bofkonten die een uitnodiging in de bus kregen voor de unieke come-backshow van Snow Patrol in de Vilvoordse Kruitfabriek, dachten er duidelijk anders over.
Bij de landing van Ty Segall in Trix noteerden de luchtverkeersleiders laag overscherende crowdsurfers, rondvliegende bierbekers en zoveel decibels dat zelfs de turbines van een doorsnee jet er niet tegenop konden. De blonde Amerikaan knalde zelfs meer dan eens door de geluidsmuur.
Kwatongen hebben al meermaals het einde van de indierock voorspeld. Toch staan er telkens weer bands op die glorieus hun ongelijk bewijzen. Eén ervan, het vanuit Seattle opererende Car Seat Headrest, bracht in de AB ook nu weer onze oren weldadig aan het tuiten.
Katy Perry ontketende haar innerlijke Peter Pan en vloog bijna zo vaak boven het podium als dat ze erop stond. Al dat stunt- en vliegwerk liet het Sportpaleis 'hot and cold'.
Warhola zag het groots tijdens haar albumvoorstelling gisterenavond in een uitverkochte Ancienne Belgique. De band rond Oliver Symons kreeg de zaal op meerdere momenten aan het sudderen, maar bereikte helaas haar kookpunt niet.
Het Kempense rammelrockduo Equal Idiots hield een soort generale repetitie voor het festivalseizoen in de AB. Missie geslaagd, al kan de groep zeker nog groeien.
'Zó schooooon!', riep een vrouwelijke fan verrukt, nadat Joost Zweegers in de ABClub weer eens een doorvoelde lovesong had prijsgegeven. En wie waren wij om haar tegen te spreken? Je krijgt Novastar nu eenmaal niet alle dagen in een intieme setting te zien.
Na een jaartje genieten van haar kersverse moederschap, bestijgt Selah Sue opnieuw het podium en dat doet ze op een verrassende manier. Samen met haar muzikanten liet ze haar nieuwe muzikale ik volledig tot zijn recht komen in een uitverkochte AB.
De beste plaats om te schuilen voor het onweer was ongetwijfeld de Brusselse Botanique. In de Orangeriezaal verloren we onszelf genadeloos in de rauwe, ingetogen mijmeringen van Nakhane Touré en de onstuimige, hartverwarmende grooves van Tanguy Haesevoets.
Zij die donderdagavond thuisbleven voor de ontknoping van Temptation Island hadden ongelijk. Voor de échte Timtation moest u in de AB zijn, waar Tim Vanhamel als vanouds zijn demonen uitdreef met Millionaire.
Warhausbezieler Maarten Devoldere tekende dinsdag in Het Depot voor een hartstochtelijk optreden, maar het was zijn eega Sylvie Kreusch die de meeste monden deed openvallen.
In het popmilieu zijn twee singles soms al voldoende om een mooie toekomst toegedicht te krijgen. Angèle mag na haar eerst concert op Vlaamse bodem dus op beide oren slapen: ze stak de Vooruit losjes in haar zak.
Met de studiolucht nog in de kleren, stelde Tamino gisteren een stapeltje nieuwe songs voor aan zijn thuisstad. De nieuwe Tamino klinkt complexer dan de oude, maar behoudt de onschuld waarmee hij al sinds zijn debuut harten doet smelten.
'All we have is now' zingt Jasper Maekelberg op Night Funeral, zijn eerste plaat van lange adem met Faces on TV. De man maakt popmuziek voor het Hier en Nu en dat verklaart wellicht waarom zijn debuut op de dag van de release in de AB al meteen live boven de doopvont werd gehouden.
De juichende recensies van hun Infinite Content Tour waren hen al vooruitgesneld. En jawel: ook in het Sportpaleis stonden de dames en heren van Arcade Fire garant voor een zinnenprikkelend spektakel dat het publiek twee uur lang in een feestroes onderdompelde.
Weinig artiesten weten hun fans tot zoveel devotie en geestdrift te inspireren als Lana Del Rey. We bedoelen maar: zodra de 32-jarige Amerikaanse in het Sportpaleis op het podium verscheen, ging het dak eraf. Gelukkig bleek de liefde wederzijds.
Een strakke flow, een loepzuivere stem én sterke songs. De prins van de Antwerpse hiphop had alles in zich om Trix Club te doen ontploffen, maar vergat iets te vaak om het tempo erin te houden.
Zanger Mike Milosh brengt als Rhye platen uit vol muziek met fluwelen handschoenen aan, maar op het podium van de AB koos de Amerikaan toch iets vaker voor de Klare Lijn dan voor de gebruikelijke flou artistique.
Voor uw prettig gestoorde waanzin groot en klein, moet u nog steeds bij Merrill Garbus zijn. De zangeres streek met haar collectief Tune-yards mee in Brussel en legde er haar bontgekleurde, in geen enkele supermarkt te verkopen muzikale ei.
Chaud, chauder, chaudst: geen betere plek om te ervaren hoe hot Stikstof is dan in hun eigen hometown. De rapcrew rond Zwangere Guy vloerde de Ancienne Belgique woensdagavond met ippon.
GoGo Penguin wordt, om zijn ongebreidelde experimenteerdrang, wel eens de 'Radiohead van de Britse jazz' genoemd. Het driespan uit Manchester trekt tegenwoordig de slee bij het befaamde Blue Note-label en bewees in de AB dat het ook op glad ijs moeiteloos overeind blijft.
Op de renbaan zijn we hem nog niet tegengekomen, maar Flying Horseman draaft tegenwoordig wel vierklauwens van de ene uitverkochte concertzaal naar de andere. Ook in de volgelopen Handelsbeurs werd weer volop gebriest en gesteigerd.
De Australische rammelrockers deden waarvoor ze gekomen waren: rocken en rollen in hun eigen wereldje, al was dat soms wat klein voor de zaal waar ze in moesten spelen.
Het moest één van dé concerten van het voorjaar worden. Koning Kendrick Lamar, heerser van de hiphop, daalde neer in Antwerpen. Voor een one man show, zo bleek.
'Are You happy tonight?' Lee Fields was er blijkbaar niet gerust op. De 67-jarige soulveteraan zou dan ook niet rusten voor hij íedere aanwezige bij zijn feestje had betrokken. In een uitverkochte Botanique bewees hij alvast dat klassieke rhythm & blues van alle tijden is.
De songs bleven hangen, de sfeer zat goed en de fans waren euforisch. Maar of Belle and Sebastian dinsdag een briljant concert speelde? Dat nu ook weer niet.
Bijna vijf jaar hield de wereld van MGMT op met draaien, maar op 9 februari verschijnt eindelijk hun vierde lp. En ook al hadden de meeste van hun fans Little Dark Age nog niet gehoord, hun vertrouwen bleef duidelijk groot genoeg om de AB tot de nok te vullen.
Het is een combinatie die je receptie gegarandeerd doet mislukken, maar muzikale fijnproevers weten Iron & Wine wél te smaken. Net als op zijn jongste cd Beast Epic, greep singer-songwriter Sam Beam in een volgelopen AB terug op de sobere folksound uit zijn begindagen.
Lady Gaga moest in Antwerpen zowel de stijlbreuk op haar jongste plaat Joanne als hoogtechnologisch multimediageweld verteerbaar maken. Maar daar slaagde het Fame Monster in.
Melanie De Biasio bewees de voorbije tien jaar dat je niet per se behaagziek hoeft te zijn om internationale erkenning te krijgen. Met een stem en een visie kom je al een heel eind. Dat bleek nog maar eens tijdens het eerste van drie uitverkochte concerten in de Brusselse AB.
Het eeuwfeest van de jazz nadert stilaan zijn einde. Voor de AB een goede aanleiding om ook de jonge Belgische garde zeven avonden lang in de schijnwerpers te plaatsen. Dit weekend culmineerde The New Wave of Belgian Jazz! in een heus festival. Was de jazz er nader dan de rock? Soms, maar zeker niet altijd.
De oude hits, de nieuwe mastodonten, het speelplezier, de pakken en natuurlijk Mario Goossens: álles klopte tijdens het eerste van twee Triggerfingerconcerten in de Ancienne Belgique.
's Werelds bekendste cartoonband zorgde op de beste momenten voor een overrompeling in Vorst. Maar wanneer frontman Damon Albarn zich wegcijferde om zijn gastvocalisten vrij spel te geven, bleken de Gorillaz ook maar humanz after all te zijn.
Josh Homme en co waren donderdag op Belgische bodem voor een set vol vaart, eigenzinnige keuzes en af en toe een abstract gedicht. 'None of that negative shit matters!'
Josh Tillman - ooit de drummer van Fleet Foxes, daarna in cultkringen bekend geworden onder zijn alias J. Tillman, maar nu toch al ruim vijf jaar de songschrijver annex cynicus tegen wil en dank Father John Misty - bracht de hits naar de AB, maar vooral ook de fun.
The National zette in Brussel een punt achter zijn Europese tournee en had voor het Belgische publiek iets bijzonders in petto: de eerste helft van het twee uur durende concert bestond uit een integrale uitvoering van de tien jaar oude cd Boxer. De euforische reacties waren dus niet van de lucht.
Een perfect concert was het niet, daar in Vorst Nationaal, maar laat The War On Drugs nog een paar maanden touren en ze zijn die grote nieuwe festivalheadliner waar we met z'n allen elke zomer om zeuren.
'I think it's time for me to shine', zingt Lara Chedraoui ergens op de nieuwe plaat van Intergalactic Lovers. Het Aalsterse gezelschap hoopt nog altijd de wereld te veroveren, maar er is nog een lange weg te gaan. In een bomvolle AB sleepte het kwartet alvast een lauwerkrans in de wacht.
Ze komen uit Kortrijk, maar in internationale post-metal- en sludge-kringen wordt hun naam al jaren met respect uitgesproken. Nog net vóór Allerheiligen kwamen de heren van Amenra in de AB hun nieuwe plaat voorstellen: een bloedstollend intense gebeurtenis die meer weg had van een ritueel dan van een concert.
Zijn kostuums sprankelden, zijn lichaam kronkelde en zijn stem was feilloos, maar toch moest Max Colombie hard werken om het Sportpaleis wakker te krijgen.
Na puike passages op Rock Werchter en Pukkelpop kwamen Jergan Callebaut en Thieu Seynaeve van VRWRK woensdag weer even thuis in 'hun' Brussel. Van een triomfantelijke terugkeer gesproken.
Zeker, ook wij keken reikhalzend uit naar de Belgische passage van de Fear the Future-tournee waarmee St. Vincent haar nieuwe cd kwam voorstellen. Maar wat een memorabel concert had moeten worden, bleek uiteindelijk weinig méér te zijn dan een karaokeshow met een gitaar. En dat was even slikken.
De vijfde cd van Grizzly Bear liet lang op zich wachten, maar de Belgische fans waren de New Yorkers duidelijk nog niet vergeten. Ed Droste en de zijnen mochten dus hun comeback vieren in een uitverkochte AB. En zo bewezen ze dat je met avontuurlijke muziek ook een groot publiek kunt verleiden.
Het was al drie jaar geleden dat Nick Cave nog had getoerd en dus was het Sportpaleis tot de nok gevuld voor zijn langverwachte terugkeer. Ruim twee uur lang balanceerde hij met zijn Bad Seeds tussen hartverscheurende schoonheid en meesterlijk gecontroleerde chaos. Een triomf? U zegt het.
Met haar nieuwe plaat Melodrama groeide wonderkind Lorde al uit tot een artieste om naar op te kijken. In de Lotto Arena toonde ze nog maar eens dat een popster gerust een beetje buiten de lijntjes mag kleuren.
'Is iedereen nog wakker?', wilde Bart Peeters weten, voor hij het laatste nummer van de avond inzette. Overbodige vraag, want tijdens de AB-première van zijn nieuwe cd Brood voor morgenvroeg at het publiek gewillig uit zijn hand.
Het succesverhaal van Sigur Rós, de IJslandse groep die nooit echt in de mainstream zal horen, wordt almaar onwaarschijnlijker. En toch: tijdens hun huidige tournee laten Jónsi en de zijnen tienduizenden fans weer een glimp van de hemel zien.
Vandaag verschijnt, voor het eerst in vier jaar, een nieuwe cd van Girls in Hawaii. Nocturne werd, aan de vooravond van de release, voorgesteld aan een kleine honderd geprivilegieerden in het zaaltje van platenmaatschappij PIAS. En die zagen dat het goed was.
