Aan de volhouders: het einde is nabij! Terwijl seizoen vijf van Lost deze week begint op VT4, werd in Hawaï de voorbije zomer de finale van seizoen zes opgenomen, waarna het definitief schluss en gedaan is met het mysterie rond Oceanic Flight 815. Nieuwsgierig als we zijn, polste Focus Knack al eens bij Matthew Fox, naar eigen zeggen de enige acteur die weet hoe de serie afloopt. ‘Blij dat ik eindelijk nog eens een klootzak kon spelen.’

De stand van zaken aan het begin van seizoen vijf: de overlevenden van Flight 815 kunnen in de tijd reizen, het eiland is weggeteleporteerd en de Oceanic Six die eindelijk van het godverdomse eiland zijn afgeraakt, willen nu wanhopig terug. Nog mee? Wij ook niet.

Eerlijk? We kunnen het u niet kwalijk nemen als u ergens halverwege seizoen twee of drie bent afgehaakt. U bent niet de enige. Zagen nog zo’n 23 miljoen Amerikanen hoe Jack en Kate door het rookmonster achternagezeten werden in seizoen één en twee, dan keken er nog nauwelijks acht miljoen mensen naar het vijfde seizoen, dat in de VS al op de buis is gepasseerd. Alsmaar meer bizarre plotwendingen, een eindeloze stoet nevenpersonages en intriges óm de intriges maakten de boel steeds ongeloofwaardiger. De reeks leek er zelfs een spelletje van te maken zo veel mogelijk kijkers weg te jagen. Nooit hebben ze moeite gedaan om een nieuw publiek aan te boren. Dat er in aflevering één van seizoen vijf getijdreisd wordt door de achterblijvers zoals u en wij de bus nemen – wij begrepen er weer helemaal niets van – zal u dan wellicht ook niet overtuigen om de draad weer op te pikken.

En toch. De aanhouder wordt beloond. Voor de diehards lijken er nu eindelijk antwoorden in zicht. ‘Seizoen vijf is het eerste waarin meer vragen opgelost worden dan er nieuwe gesteld worden’, liet Evangeline Lilly – Kate in de reeks – optekenen naar aanleiding van dit nieuwe seizoen, en dat blijkt geen loze promopraat. Nu schrijvers Damon Lindelof en Carlton Cuse bij de studio een einde hebben kunnen afdwingen, kunnen ze weer ergens heen werken. Seizoen drie was slecht, seizoen vier was oké, seizoen vijf belooft het beste tot hiertoe te zijn. Conclusie: hoe minder mensen kijken, hoe beter de reeks wordt. Hoog tijd om poolshoogte te nemen bij Matthew Fox, als dokter Jack Shepard de goody goody van de reeks. En voor niet-Lost-kijkers: u herkent Fox misschien als de grote broer – mét gruwelijk nektapijt – uit Party of Five of als het nieuwe gezicht van L’Oréal.

Je bent naar eigen zeggen de enige acteur die het Grote Einde heeft gezien. Tevreden?

Fox: Ik weet hoe het laatste beeld eruitziet, ja. Tenminste, ik heb een sterk vermoeden hoe het er zal uitzien – honderd procent duidelijk is het nog niet. Wat ik gezien heb, zag er goed uit. De scenaristen zijn zo slim geweest alle grote mysteries in de loop van het seizoen uit de doeken te doen, waardoor er ruimte wordt gelaten voor een krachtig en ontroerend slot.

Is een einde van een mysteriereeks niet altijd gedoemd een teleurstelling te zijn? ‘Twin Peaks’ heeft zelfs de moeite niet gedaan om een deftig slot te verzinnen.

Fox: Wie zegt dat de scenaristen niet al een einde in gedachten hadden toen ze aan Lost begonnen? Iedereen gaat ervan uit dat de makers vertrokken zijn van het idee van een vliegtuigcrash op een onbewoond eiland. Maar wat als ze eerst een einde in hun hoofd hadden, en zo naar aflevering één hebben geschreven? Veel schrijvers werken zo – en ik heb de indruk dat dat bij Lost ook wel eens het geval zou kunnen zijn. En om op je vraag te antwoorden: geloof me, het wordt prachtig.

Tijdens het vierde seizoen werden er afleidingsscènes geschreven om de slotaflevering geheim te houden, vertelde je in ‘Entertainment Weekly’. Ben je er zeker van dat je het échte einde gezien hebt?

Fox: Voor zover ik weet wel ja. Die afleidingsscènes waren ook geen routine. Ten tijde van seizoen vier hadden we een mol in de crew. Iemand lekte informatie over cruciale fragmenten, wat voor Damon en Carlton om voor de hand liggende redenen een groot probleem was. Alleen wisten we niet wie, en dus schreven ze valse scènes in het script om de mol te misleiden. En tegelijk werden hele scènes uit het script gehouden, die dan met een minimale crew en alleen de essentiële acteurs in het geniep werden opgenomen. Niemand die er iets van wist. Ja ja, ook op de set was Lost een en al mysterie en intriges.

En, wie was de mol?

Fox: Geen idee eigenlijk. Ik heb hem alleszins niet persoonlijk geïdentificeerd. En als ze hem gevonden hebben, denk ik niet dat hij nog op de set zal staan. Vermoedelijk zit hij ergens weg te rotten in een cel op het eiland. (Boosaardig lachje)

‘We kunnen eindelijk stoppen met rekken’, zei scenarist Damon Lindelof, nadat ABC akkoord ging om de reeks na zes seizoenen te laten eindigen. Verandert er veel op de set nu je weet dat het einde nakend is?

Fox: Vooral voor de scenaristen was het een groot verschil. ‘Het is als een marathon lopen, zonder te weten hoe lang hij duurt’, noemde Damon het. ABC kon maar niet beslissen of het de reeks zes, acht of tien seizoenen wilde laten lopen, en dat was niet goed voor de show en niet voor het publiek. Wel, nu weet hij waar de meet ligt. En dat merk je: de laatste drie seizoenen zijn een stuk beter dan de eerste drie, als je het mij vraagt.

En voor mij persoonlijk voelt het ook wel als een bevrijding. Een succesvolle televisieserie als Lost is een tweesnijdend zwaard. Aan de ene kant was ik blij dat ik vast werk had en elke zomer naar Hawaï kon voor de opnames. Maar aan de andere kant heeft een onzekere toekomst ook wel zijn charme. Ik houd wel van de onzekerheid van het bestaan, moet ik zeggen. Ik kijk er naar uit om weer scripts te lezen, audities te doen en voor een rol te vechten. Intussen heb ik ook al wat van de filmwereld kunnen proeven met Vantage Point en Speed Racer, en dat is me wel bevallen. Yep, ik kijk uit naar de toekomst.

In seizoen vijf verandert Jack in een pillenverslaafde alcoholist, zagen we aan het eind van vorig seizoen. Een opluchting voor een man die sinds ‘Party of Five’ als eeuwige braverik gecast wordt?

Fox: Je kunt het je niet voorstellen. Het was alsof er een vleugelpiano van mijn rug getild werd. Eíndelijk kon ik eens een klootzak spelen.

Plus: je mocht je vergrijpen aan drank en drugs.

Fox: (Kijkt verschrikt) Of ik drugs gebruik? Ah, mijn personage, bedoel je? Het viel wel mee, eigenlijk. En op de set was er niets van te merken. Ik heb wel eens een paar glazen gedronken voor ik een scène stomdronken moest spelen – method acting, weet je wel – maar daar is het bij gebleven.

Iets heel anders: we hebben ons laten vertellen dat je een uitstekende muzieksmaak hebt. Nog ontdekkingen gedaan de laatste tijd?

Fox: (Enthousiast) Absoluut. Ik luister tegenwoordig veel naar At Mount Zoomer, de nieuwe plaat van Wolf Parade. Die single van Japanese Cartoon, Heirplanes, vind ik wel een leuk plaatje. En Lazy Eye van de Silversun Pickups moet je ook maar eens checken. Fantastische single. Maar eigenlijk ben ik meer een man van full albums. Groepen moeten hun tijd kunnen nemen om een sfeer neer te zetten, vind ik. Mijn eeuwige favoriet? Goh, From a Basement on a Hill van Elliot Smith kan ik altijd opzetten. Niemand die zulke donkere dingen zo mooi kan laten klinken.

Door Geert Zagers

‘We hebben een mol in onze crew gehad die cruciale scènes lekte. Wie het was, weet ik niet. Vermoedelijk zit hij nu ergens weg te rotten in een cel op het eiland.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content