Donderdag 14/7, 21.00, BBC First

Dertig. Zoveel acteurs kropen al in de huid van Jules Maigret, de fictieve politierechercheur van de Belgische auteur Georges Simenon (1903-1989). In een nieuwe reeks televisieverfilmingen van de populaire boeken – tussen 1931 en 1972 werden vijfenzeventig romans en achtentwintig kortverhalen met het perso- nage gepubliceerd – speelt komiek Rowan Atkinson (Blackadder, Mr. Bean) de tabakverslaafde, bloedserieuze detective.

Een vreemde keuze? John Simenon, de zoon van de auteur, vindt van niet: ‘De meeste mensen kennen Rowan Atkinson als een comedyacteur. Ik wilde mij daar niet door laten beïnvloeden. Alleen over Maigrets pijp kon niet onderhandeld worden. Maigret móét roken. Voor de rest stond ik voor alles open. Ik ben tevreden met de beslissing, Rowan Atkinson is heel empathisch: hij voelt perfect aan hoe Maigret gespeeld moet worden. Het is een stuk moeilijker om een publiek aan het lachen te brengen dan ze bij de keel te grijpen. Atkinson kan beide.’

Nog een atypische keuze: jullie hebben de reeks gedraaid in de Hongaarse hoofdstad Boedapest en niet in Parijs, de uitvalsbasis van Maigret. Waarom?

JOHN SIMENON: Wel, in de eerste plaats: in Boedapest hebben ze geen stakingen. (lacht) Enkele scènes hebben we wel moeten inblikken in de Franse hoofdstad: de Seine kun je onmogelijk nabootsen. Maar verder filmen we vooral op straatniveau, blijven we weg van monumenten en baseren we ons op foto’s van het leven in Parijs in de jaren 1950 om authenticiteit toe te voegen: een man die op een bankje in het park zijn kind voorleest uit Kuifje, een kat aan een leiband – dat soort dingen. We proberen Parijs op een andere manier te kaderen.

Maigret probeert altijd te begrijpen wat iemand drijft om misdaden te plegen. Hij lost eigenlijk geen moorden op, hij ontrafelt mensen.

SIMENON: Dat klopt. Iemand zei me ooit dat er vandaag geen misdaden meer zijn zoals in de tijd van mijn vader, toen hij de boeken schreef. Dat is gewoon niet correct. Mensen worden nog steeds geleid door hun emoties en zullen fouten blijven begaan. En dat zal helaas altijd een thema blijven. Maigret prikt daar gemakkelijk door.

Hoeveel van je vader herken je in Maigret?

SIMENON: Niet veel. Maigret is alles wat mijn vader wilde zijn: beheerst maar gevoelig. Mijn vader was een heel nerveus, zelfs angstig iemand. Het enige wat hij en Maigret met elkaar gemeen hebben, is dat ze mensenkennis hebben. Het was in die zin heel moeilijk om op te groeien als zijn zoon, omdat hij mij altijd beter kon doorgronden dan ik mezelf kende. Je kon niets voor hem verstoppen.

ANKE WAUTERS