Met het boeiende open boek ‘beautifully human’ groeit jill scott verder naar de grote souldiva’s toe.

BEAUTIFULLY Human

Words And Sounds Vol. 2

(Epic)

Jill Scott ***

In de prelude dolt Jill Scott met haar stem. De onnozele opwarmoefeningen zijn een beetje zoals het gefluit waarmee Goldfrapp Felt Mountain aanzette. Meteen de aandacht trekken, heet dat. Een statement van fun is het ook. Geregeld schiet Jill Scott op haar tweede cd in een onbedaarlijke lach. Wat ook van Goldfrapp had kunnen komen, is een zinsnede als ‘I am not afraid to be your whore’. Scott vertelt heel open over haar prille huwelijksleven – in Whatever klapt ze letterlijk uit het bed.

Ze is in vele opzichten de Aretha Franklin van vandaag. Net als bij de soulkoningin stroomt de muziek duidelijk uit de gospelbron. Beautifully Human staat dan ook vol zoemende vocalen. Ook de jazz zit diep in elke vezel van dit album, wat nog het mooist geïllustreerd wordt door de big bandwending die het melodieuze Talk To Me (Break It Down) halverwege krijgt. Heel erg Franklin zijn het uitgelaten Golden en de op een hiphopbeat wippende funk van Bedda At Home. De branie die Scott in die nummers tentoonspreidt, is ver verwijderd van de zoutloosheid die we op haar debuut van vier jaar geleden en soms in het werk van tegenhangster Angie Stone aantreffen.

Terwijl Stone toch wat rekening houdt met het tijdsgewricht waarin ze opereert, gaat Scott meer haar eigen weg, wars van trends. De 32-jarige schaamt er zich niet voor dat ze met Franklin en Minnie Riperton helden van vroeger koestert. Ze wil ook zeker niet overdreven hip zijn. Daarom ging ze opnieuw met bevriende producers uit haar stad Philadelphia in zee, terwijl iedereen tegenwoordig aan de mouw van The Neptunes trekt. Met droge beats en strijkers overheerst een gesofistikeerd geluid. Zelfs de loops in Family Reunion doen wat ouderwets aan. Het is door de fluwelen productie dat Beautifully Human soms toch weer een luimige indruk geeft.

Tekstueel heb je een hele kluif aan deze cd. Als geen andere hedendaagse soulzangeres besteedt ze veel zorg aan de inhoud, bij momenten zelfs zoveel dat de dichteres zich verliest in de woorden. Jill Scott toont hier dus twee gezichten: die van de speelvogel die de sterren van de hemel zingt én die van de intellectueel die wel eens vergeet te entertainen. Dat ze met de hoes (weer diepte ze een foto uit haar kinderalbum op) en met de ondertitel Words And Sounds Vol. 2 verwijst naar haar beginselverklaring, duidt er misschien op dat ze er nog niet helemaal uit is wie ze is en wat ze wil. De zoektocht blijft duren, en dat maakt haar net zo boeiend.

Peter Van Dyck