Waar ben je op dit moment mee bezig?

Brecht Evens: Ik ben aan een nieuw boek begonnen. The Making Of is de voorlopige titel en het speelt zich af op een kunstenfestivalletje. Grappig wel eigenlijk – Ergens waar je niet wil zijn ging nog over feestjes, nu behandel ik plots ‘De Kunsten’. Waarmee meteen ook al mijn rechtstreekse leefwerelden opgebruikt zijn – geen idee waarover mijn volgende boek nog moet gaan. (Lacht)

Mogen we ook stilistisch grote veranderingen verwachten?

Evens: Ik heb na Ergens waar je niet wil zijn even getwijfeld om met andere materialen te experimenteren, maar uiteindelijk bleek dat niet zinnig te zijn. Het materiaal doet er niet toe: het gaat om naar welke kunst je kijkt. En daar zit wel wat evolutie in: was het vorige nog beïnvloed door het werk van Blexbolex, Ever Meulen en de Duitse schilder George Grosz, dan heb ik voor The Making Of vooral goed naar middeleeuwse tapijten en Indische schilderijen gekeken. Maar hét grote verschil zal in het verhaal zitten. The Making Of is veel meer door de plot gedreven. Moet ook wel, want zoals het ernaar uitziet, wordt het een klepper van minstens tweehonderd pagina’s.

Het afgelopen jaar ben je uitgegroeid tot het paradepaardje van een nieuwe generatie striptekenaars, met vorige maand nog een Willy Vandersteenprijs voor Beste Nederlandstalige Strip als bekroning. Vergroot dat de druk?

Evens: Aan iets nieuws beginnen is even begeesterend als beangstigend. Je wordt snel onzeker over wat je aan het maken bent. Ik blijf mezelf ook steeds maar op fouten betrappen. Maar of de druk nu groter is dan anders? Ik denk het niet.

Ik zie mezelf ook niet binnen een nieuwe generatie, zoals hier en daar geopperd wordt. Volgens mij heeft de nieuwe Vlaamse strip niets met leeftijd te maken: het is meer een kwestie van artistieke ambitie. Tekenaars als Randall C, Olivier Schrauwen en ik delen in de eerste plaats een visie op strips, een ander stramien dan dat van twintig jaar geleden. We willen de gaten dichten tussen strip, schilderkunst en literatuur. We zijn eigenzinnig zonder underground te zijn. Vooral dat bindt ons, denk ik.

Dat is ook het buitenland niet ontgaan. Je bent vertaald in het Frans, de Duitse en Engelse versie zijn onderweg, je maakte een triomfantelijke passage op Angoulême én je kreeg je eerste solo-expo op het Fumettofestival in Zwitserland. Niet slecht voor een 24-jarige.

Evens: Vooral dat laatste was een hoogtepunt voor mij. Ik was er enkele jaren geleden al eens geweest en meteen verliefd geworden op het festival. Ik had toen al mijn moed verzameld en de directeur in mijn beste Duits ‘Nächstes Jahr ich, vielleicht?’ toegeworpen. Uiteindelijk is het er twee jaar later van gekomen – veel sneller dan ik gedacht had.

Tot slot: welke tekenaar zou jij naar voren schuiven voor Generatie Morgen?

Evens: Als ik er één mag noemen: Brecht Vandenbroucke, die nu aan zijn eerste lange strip in acryl is begonnen. Heel strak, heel fantasmagorisch, maar tegelijk verankerd in het West-Vlaamse platteland. Als dat niet enthousiasmerend klinkt!

(G.Z.)