Geen ongeluk of candid camera, maar een professionele danseres: Tom barman koos voor ’the ideal crash’ de perfecte valpartij.

Op The Ideal Crash (1999) schreef dEUS-frontman Tom Barman de pijn van een op de klippen gelopen relatie van zich af. Omdat hij een stijlbreuk zocht na de schilderijen van ex-gitarist Rudy Trouvé die tot dan toe de hoezen van dEUS hadden gesierd, wilde hij de verloren liefde in een reeks beelden vatten. De bedoeling was om een scène tussen een ruziënd koppel vast te leggen vanuit een aantal verschillende hoeken, à la Brian de Palma. Die foto’s zouden als een uniek vervolgverhaal verspreid worden over alle singles en EP’s die nog uit The Ideal Crash getrokken zouden worden.

‘Van het grootse opzet waarop ontwerper Cally en ik hadden gebroed, is uiteindelijk niets terechtgekomen’, lacht Tom Barman. ‘Dit is het typevoorbeeld van hoe je, via allerlei omwegen, uiteindelijk tot iets heel simpels komt.’ Van de hele reeks beelden die fotograaf Maarten Vandenabeele schoot, vond Barman een toevallige lucky shot het krachtigst. De foto van een vrouw in een heel onnatuurlijke houding, schijnbaar gevallen, sprong door de perfecte compositie duidelijk boven de rest uit. Sneu voor de jongen die ze gevraagd hadden om als haar vriend te figureren. ‘Die heeft de godganse dag voor niets de bittere kou moeten trotseren.’

Dat Tom Barman een fascinatie heeft voor dansers en danseressen, is genoegzaam bekend. Voor de hoes van The Ideal Crash contacteerde hij dan ook de Frans/Spaanse Rosalba Torres Guerrero, lid van Rosas, het balletgezelschap van Anne Teresa De Keersmaeker. ‘Op een bepaald moment voerde ze tijdens de fotosessie in een soort hysterische woede een wilde dans uit, en belandde ze op het zebrapad’, vertelt Barman. ‘Ik vond dat dit beeld, samen met de cd-titel, mooi aansloot bij de emoties en de relatiestress die centraal stonden op The Ideal Crash.’

De hoesfoto van The Ideal Crash werd genomen in de Montignystraat in Antwerpen. Daar staat de Monty, een theaterzaal annex rockclub waar dEUS kind aan huis is. ‘Oorspronkelijk wilden we grote letters uit kunststof laten maken, die we op het gebouw zouden hangen en later als decor konden meenemen op tournee. Maar ook van dat idee kwam niets in huis.’ (lacht)

Ontwerper Cally is een ancien in de Britse rockwereld, die al heel wat watertjes doorzwommen heeft. In de jaren ’70 studeerde hij aan de Watford School of Art, waar hij ondermeer les kreeg van Brian Eno. Eens zijn diploma op zak, tuimelde hij de muziekbizz in. Zo bekleedde hij de functie van art director bij Island toen hij met dEUS in contact kwam. Cally is een bezig baasje: hij is de drijvende kracht achter de remasters van Nick Drake, werkte als manager én hoesontwerper voor Julian Cope en The The en runt samen met Bill Drummond (ooit de helft van het house-duo KLF) een grafisch bedrijfje.

Aan de binnenkant van het tekstboekje drukte Cally foto’s af van oude muren, kasseien en Moorse gevels uit het Zuid-Spaanse stadje Ronda, waar ex-dEUS-manager Filip Eyckmans in 1997 En Frente Arte opende: een hotel-annex-opnamestudio, waar ondermeer Tindersticks, Vive La Fête, Buscemi en Millionaire al gingen opnemen. dEUS verbleef er om The Ideal Crash op te nemen, en liet bij wijze van souvenir ook een plaatselijk riooldeksel op de inlay van de CD afdrukken. Vandaar ook het opschrift ‘Saneamiento Ronda’.