Het is weer zover. We worden van alle kanten bestookt met lijstjes die ons ofwel bevestigen in ons zelfbeeld als pioniers van de goeie smaak ofwel afschilderen als culturele neanderthalers die waarschijnlijk ook het einde van Interstellar niet eens snappen. (Spoiler alert: het heeft blijkbaar te maken met de Power of Love, net zoals 95 procent van de Disneyfilms en één Frankie Goes to Hollywoodnummer.) Voor iedereen die zich niet chirurgisch aan de zetel heeft laten vastnaaien, is het onmogelijk om alle tips en – nog erger – guilty pleasures te zien en te lezen. Zelf sta ik al tien jaar achter – dus niet verklappen of die dekselse hobbits die ring in die vulkaan krijgen en of die sprakeloze moeder van Lanoye op het einde sterft. Het is bijna een schande dat wij in deze maand van stakingen, reclame voor Always Discreet (wat doet vermoeden dat hun vorige maandverband gigantisch opviel in een broek) en zatte tantes op familiefeesten ook nog eens te horen krijgen wat we allemaal gemist hebben, ook in dit tijdschrift. Daarom hier geen lijstje, maar voorspellingen in de vorm van een lijstje. Er zijn namelijk veel redenen waarom 2015 een heerlijk en tegelijk irritant jaar kan worden.
– TEN EERSTE: geen verkiezingen meer. Dus een jaar lang lezen dat er geen alternatief is en elk mogelijk alternatief als een vermogensbelasting negeren. Een jaar lang van de Open VLD horen dat de bevolking duidelijk voor hen heeft gekozen, ook al kregen ze maar 15 procent van de stemmen. Een jaar lang toekijken hoe CD&V zijn eigen C en D verloochent om die V te verantwoorden.
– TEN TWEEDE: nog een jaar reclamespots zien als die waarin Duracell batterijen verkoopt door ouders zich schuldig te laten voelen. ‘Uw kind kijkt te veel televisie, maar steek onze batterijen in duur speelgoed en u hoeft niet meer naar uw kind om te kijken. Dat doet ons imaginaire roze konijn wel.’
– TEN DERDE: het vervolg van Fight Club komt uit. Niet als film of roman, maar als comic, een beslissing van schrijver Chuck Palahniuk en Dark Horse die mij vervult met opwinding en jaloezie. Want dat was mijn droom. En mocht het vervolg op Kom hier dat ik u kus van Griet Op de Beeck uitkomen als videogame (in de stijl van Pac-Man, wat dan wel de titel zou verklaren), dan denk ik dat het voor mij tijd wordt om helemaal te stoppen met schrijven.
– TEN VIERDE: volgend jaar start de derde fase van het Marvel Cinematic Universe, met zo veel superheldenfilms dat later ook historici deze tijdrekening zullen overnemen. Die fases zijn periodes waarin superhelden in elkaars films opduiken en eindigen met hen allemaal samen in een ensembleprent, zoals The Avengers. In de eerste fase werd iedereen voorgesteld, de tweede fase, met onder andere de sequels van Thor en Captain America en televisiereeksen, eindigt met nog een Avengersfilm in 2015 – waarin ze net als in de eerste strijden tegen een gemeenschappelijke vijand, maar deze keer is het een robot, omdat… euhm… want… daarom. Maar de derde fase is veelbelovend, doordat ze de politiek getinte verhaallijn van de stripreeks Civil War overneemt. Deze fase kent een gepland eindpunt in 2019, met – u raadt het nooit – een Avengersfilm waarin ze strijden tegen… elkaar.
– TEN VIJFDE: in januari 2015 komt er een nieuw album van Florence and the Machine uit – laat die zin maar zijn werk doen.
– TEN ZESDE: Brussel weert de auto. Behalve voor vergunningshouders. Wat nog veel mensen zijn, zoals te merken valt op elke autoloze zondag. En de nieuwe kleine ring verplaatst zich naar de Cellebroersstraat, met aan de ene kant de ingang van een school en aan de andere die van een ziekenhuis, omdat… euhm… want… daarom.
– TEN ZEVENDE: Silent Hills komt eraan. Afgelopen augustus verscheen P.T. als gratis PS4-download, wat een playable teaser voor die game bleek te zijn. Die speelt zich af in 1 gang met een L-vorm die je steeds opnieuw moet doorkruisen, ook al wil je dat liever niet. Op het einde blijkt dat je gelijk had en best gewoon een uur was blijven staan. Hoewel een interactief medium als games zo geschikt lijkt voor horror, blijven werkelijk angstaanjagende voorbeelden uitzonderlijk. The Evil Within dit jaar was een voltreffer, Silent Hills – gemaakt door Hideo Kojima en Guillermo del Toro, met in de hoofdrol Norman Reedus (The Walking Dead) – kan een meesterwerk worden. Of niet. Ik dek mij misschien best juridisch in tegen toekomstige teleurstellingen, zoals een vrouw ooit de film Drive aanklaagde wegens te weinig achtervolgingen en een misleidende trailer, en wegens een antisemitische ondertoon, maar dat kan meer aan de slechte reputatie van Deense regisseurs liggen.
– TEN ACHTSTE: samen met de komst van bloesems en andere lenteclichés – in Brussel begint de lente met het afbreken van de kerstmarkt – begint ook het vijfde seizoen van Louie van Louis CK. Hier in Vlaanderen durf ik te zeggen dat het na een jaar van elke maand nieuw materiaal uittesten tijdens zijn Experience uitkijken is naar Jeroen Leenders. En misschien wat schuin naar beneden uitkijken, want hij is vrij klein, maar niet – haha – dwergklein.
– TEN NEGENDE: er zullen in 2015 onverwacht en ongewild talentvolle fantastische mensen sterven en er zullen mensen geboren worden die hun plaats zullen innemen met hun ontzagwekkend talent.
– TEN TIENDE: al de rest valt af te wachten.
HET IS BIJNA EEN SCHANDE DAT WIJ IN DEZE MAAND VAN STAKINGEN, RECLAME VOOR ALWAYS DISCREET EN ZATTE TANTES OP FAMILIEFEESTEN OOK NOG EENS TE HOREN KRIJGEN WAT WE ALLEMAAL GEMIST HEBBEN.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
