UIT DE TIJD. JEUGDSENTIMENT ALLEEN VOLSTAAT NIET OM EEN DEGELIJKE GAME TE PUREN UIT EEN TV-KLASSIEKER.

PS2, XBOX

Battlestar Galactica **

Wat hadden we hier graag verteld dat Battle- star Galactica een onbetwistbare klassie- ker is! Een topgame zou niet meer dan een passend eerbetoon geweest zijn aan de jammerlijk vergeten sf-televisiereeks uit de jaren zeventig. Zo’n game zou misschien geleid hebben tot een comeback van Dirk ‘Stardust’ Benedict en Richard ‘Apollo’ Hatch. En wie weet had er zelfs een re-run van de tv-reeks in gezeten. Een re-run die spelontwikkelaars en tv-producenten zou hebben overhaald om hun schouders te zetten onder Buck Rogers, die andere semi-legendarische sf-reeks die in de plooien van de tijd verloren is geraakt. Maar helaas, Battlestar Galactica is géén klassieker. De Buck Rogers-revival zal dus wel een stille droom blijven. En toeval of niet: de nieuwe Battlestar-film ter ere van het 25-jarig jubileum van de serie deugt voor niets. Het heeft er alle schijn naar dat film én game gemaakt zijn in de vage hoop dat nostalgie alle redelijkheid uit de mens doet verdwijnen, maar zo eenvoudig is dat dus niet. Productiehuis Warthog lijkt er – wellicht volledig terecht – van uit te gaan dat deze sf-shooter vooral kans maakt bij occasionele gamers die zich laten leiden door jeugdsentiment, maar dat ontheft hen niet van de verantwoordelijkheid om er het beste van te maken. Het zou te ver gaan om hen van nonchalance of luiheid te beschuldigen, ze maken eerder ongelukkige keuzes. Zo sturen ze je op lange missies, zonder je de kans te geven om je vorderingen onderweg te bewaren. Met als resultaat dat je met de eindmeet in zicht toch opnieuw moet beginnen. Behoorlijk frustrerend. Pakweg drie jaar geleden leden wel meer games aan die kwaal, maar intussen bestaan er creatieve remedies tegen. Even merkwaardig: de gameplay is tegelijk doodeenvoudig én aartsmoeilijk. Eenvoudig, want het komt er meestal gewoon op neer om de vijandelijke Cylonen met raketten en lasergeweren uit te schakelen. Moeilijk, want je doet er ongewoon lang over om dat klaar te spelen. Dat zegt iets over de geavanceerde artificiële intelligentie, die ervoor zorgt dat vijandelijke ruimteschepen gepast reageren en anticiperen op aanvallen. Het zegt echter ook iets over de stroeve besturing van de game. Die overigens nooit buiten de lijntjes van het sf-shooter-genre kleurt en daardoor oubollig klassiek aandoet. Trouwens, ooit de kans gehad om zo’n oude aflevering van Battlestar Galactica opnieuw te bekijken? Totaal uit de tijd! Hetzelfde geldt eigenlijk voor deze bewerking. De tv-serie is tenminste nog een mooie jeugdherinnering, de game doet die herinnering meer kwaad dan goed.

Bart Vandormael