Lokerse Feesten – Dag 10: Guilty pleasure

© Geert Van de Velde

De tiende dag van de Lokerse Feesten bracht de swing van Lady Linn, een Wase thuismatch voor Hooverphonic en de extravagante kitschpop van Scissor Sisters. Genoeg voor een laatste feestje, tot volgend jaar!

DA GIG: Lady Linn, 20u00

IN EEN ZIN: Brave swingpop die slechts matig wist te bekoren, met de nadruk op braaf.

HOOGTEPUNTEN: ‘Cry Baby’, ‘On A Mission’ (Katy B), ‘A Love Affair’

BESTE QUOTE: “Dit is het laatste nummer dus doe maar wat moeite, dat heb ik ook gedaan en ik heb een gebroken teen dus jullie hebben geen excuus.”

EN U? Had duidelijk nog wat beters te doen om acht uur ’s avonds op deze laatste dag.

Beginnen met de boodschap dat je een gebroken teen hebt, klinkt haast bij voorbaat als een flauw excuus voor als het optreden wat tegenvalt. Daar leek het aanvankelijk ook op af te stevenen ware het niet dat Lady Linn naast haar Magnificent Seven ook heel wat tricks of the swingpoptrade in de broekzak heeft zitten. Of jurkzak want the lady zag er weer patent uit.

Met schone kleren alleen treedt een mens natuurlijk niet op. Nee, the lady brengt smeuïge swingjazz overgoten met een popsausje die aangenaam naar binnengaat. Waarmee we bedoelen zonder weerhaken, het blijft allemaal nogal braaf. Een nummer als ‘That’s Alright’ klonk daardoor als voorgekauwde pap volgens het boekje en niet als de meezinger die het had kunnen zijn.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Gelukkig draait de band het roer om en komt er wat steviger werk. Single ‘Cry Baby’ was van het soort harde tuig dat pas met afsluiter ‘Love Affair’ overtroffen werd qua ruigheid. Het is precies deze rauwheid die wij wel weten te appreciëren. Niet geheel verrassend dus dat het een cover is die het meest overtuigde. Aangekondigd door the lady als “een liedje dat niet van mij is, maar van Katy B. Ik vind dat heel leuk.” Om meteen daarna ‘On A Mission’ in te zetten. Zeer geslaagde versie waarin haar Magnificent Seven een glansrol vervulden.


DA GIG: Hooverphonic , 22u15
IN EEN ZIN: Zes maanden na de vuurdoop heeft ‘de nieuwe zangeres’ nog niet helemaal haar plekje veroverd, maar ze komt er wel.
HOOGTEPUNT: ‘Jackie Cane’
DIEPTEPUNT: ‘Bigger Than Us’, (White Lies)
BESTE QUOTE: Noémie laat tijdens ‘The World Is Mine’ zien wie de echte boze wolf van Hooverphonic is met “Kom, dansen Alex” waarop Callier angstig grijnzend terug naar zijn plaats ging.
SLECHTSTE QUOTE: Komt van Callier: “Beeld u in, De Wever en di Rupo in één bed.” Eh, nee. Liever niet. Echt niet.
EN U? Gaf Callier gewillig zijn solomoment. Tot tweemaal toe zelfs. Beetje vrijgevig vanavond, Lokeren?

Opkomen met vuurwerk, het lijkt ons een geschikte procedure voor de benen van Noémie Wolfs. We zeggen maar iets over haar verschijning omdat de zang nog niet meteen goed zat in het begin van de set. ‘Heartbroken’ leed onder haar vocale uithalen die eerder klonken als goedkoop schuurpapier uit de Brico dan als een authentiek gevoel van gravitas. Hetzelfde geldt voor ‘The Last Thing I Need Is You’, maar lijkt het niet altijd een beetje op karaoke als je iemand anders zijn nummer moet brengen?

Welaan dan, genoeg negativisme, wij horen het potentieel in Belgische western anthem ‘Jackie Cane’. Wolfs verslond het nummer volledig en kwam nog terug voor de kruimeltjes in ‘Eden’ en ‘Vinegar & Salt’. Wat ons minder kon bekoren was ergens halverwege een misplaatste cover van White Lies single ‘Bigger Than Us’. Het origineel is al een draak van een nummer en Callier en co waren geen Sint-Joris. Schrappen van de setlist!

Mag blijven: afsluiter ‘How Can You Sleep’. Het donkere ding, aangekondigd als een lesje België voor buitenlanders, ontaardde in een monsterlijke outro die bijna dubbel zolang duurde als het nummer zelf. Nadat Callier nog een laatste momentje vond om een microfoonstandaard onderuit te trappen, moest de roadie uiteindelijk met zijn lampje zwaaien om de heren van het podium te gebieden. Wolfs was eerder al vertrokken met een merci, alstublieft en dankuwel, maar zo gaat dat met grandes dames in wording.


DA GIG: Scissor Sisters, 00u00
IN EEN ZIN: De kindjes mogen gaan slapen, het entertainment voor de avond is gearriveerd.
HOOGTEPUNTEN: ‘Any Which Way’, ‘Take Your Mama Out Tonight’, ‘Filthy/Gorgeous’
FRAPPANT DETAIL: Voor de collega’s bij Weekend: die glittervest van Jake Shears, waar kunnen we die kopen? Perfect voor een verkleedpartijtje als levende discobal.
BESTE QUOTE: Ana Matronic wil de ware aard van de Belgen zien. “That’s right Belgium, we need to see what you’re made of. We know it’s not just waffles and chocolate.”
EN U? Doorstond een laatste regenbui alsof het manna uit de Scissor Sisters hemel was

Flamboyante kitsch en in your face gay, de Scissor Sisters dragen de adjectieven met trots op de (naakte) borst. Ana Matronic en Jake Shears bespeelden het publiek als waren ze hongerige hoertjes in een peepshow. Reken maar dat er genoten werd. ‘Any Which Way’ was met de bijhorende danspasjes een discodubbele rechtse om even daarna finaal tegen de grond geklopt te worden door een vuile venijnige uppercut in de vorm van ‘Filthy Gorgeous’. Dat de zang niet altijd even boenk erop zat, vergeven we hen graag. Want zoals presentator van dienst Otto-Jan Ham al bekende tijdens de aankondiging: is dit niet de beste band van de affiche? Vergeet Morrissey, vergeet Interpol. Als u een echt feestje wilt, moet u bij dit New Yorkse vijftal zijn.

Nooit eerder zagen we een groep de dunne lijn tussen zeer fijn en oh zo fout zo onbeschaamd maar beheerst bewandelen als Scissor Sisters. Glittervesten, kleurrijke capes en worstelaarmaskers, geen attribuut werd gespaard voor het disco circus. If you’ve got it, flaunt it! Of zoals Ana Matronic het nog herhaalde tijdens een lesje filosofie à la Scissor Sisters: “There ain’t no pleasure like a guilty pleasure!” Stiekem kunnen wij dat enkel beamen.

Tinne Strauven

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content