Na puike passages op Rock Werchter en Pukkelpop kwamen Jergan Callebaut en Thieu Seynaeve van VRWRK woensdag weer even thuis in ‘hun’ Brussel. Van een triomfantelijke terugkeer gesproken.
Bazart-zanger Mathieu Terryn, Max Colombie van Oscar and the Wolf, Simon Casier van Balthazar: het jonge kruim van de belpopscene mengde zich woensdagavond tussen het publiek van de AB Box om er de livevuurdoop van VRWRKs debuut On the Outside mee te maken. Het zegt iets over de status die de band in het wereldje geniet.
Niet alleen het plaatje klopt, ook de liveset.
Voor spilfiguren Jergan Callebaut en Thieu Seynaeve was dit AB-concert niet alleen de viering van hun eerste full album, maar ook de grote terugkeer naar de plek waar het enkele jaren geleden allemaal begon voor hen. Het is in Brussel dat ze Vuurwerk op poten zetten, hun creatieve agency voor artiesten, regisseurs en vormgevers Run Tell Secrecy uitrolden, hun eerste ep’s in elkaar boksten en vervolgens naarstig aan hun debuut begonnen te werken.
Al wilde het met die plaat maar niet lukken, daar in Molenbeek. Dus stak het duo in 2016 definitief het Kanaal over richting Londen, de thuishaven van hun helden Four Tet en Mount Kimbie. Én van Salem Khazali, een Sierra Leoons-Marokkaanse Brit zonder veel muzikale kilometers op te teller, maar met een uit de juiste doses soul opgetrokken strottenhoofd. Khazali werd aan boord gehesen en VRWRK was herboren. Met het uitstekende, tussen broeierige nachtclubmuziek en meer hitgevoelige pop meanderende On the Outside tot gevolg.
Niet alleen het plaatje klopt, ook de liveset. Openingstrack Different Crowd kreeg in de AB al meteen een extended version mee, waarin toetsenist Jens Paeyeneers en drummer Gert Malfliet (zie ook: Tsar B) de machinale sound een menselijke toets gaven. Daarna volgde Face It, inmiddels een oude bekende, maar nog altijd de blauwdruk van dit VRWRK: donker, broeierig en catchy as hell. ‘Got my ride along, got my sad song’, klonk het, terwijl de eerste laserstralen de zaal in gebeamd werden. Er schuilde euforie in de melancholie, woensdagavond in de AB Box.
Met kersvers single Feel Me trok de band wat later een blik tropical disco en house open. ‘Ancienne Belgique, let’s party!’ beval Khazali, die afgelopen zomer op de podia van Werchter en Pukkelpop duidelijk de trukken van de foor der frontmannen heeft geleerd en zich de hele set lang als een volleerde popdivo gedroeg.
Glints spuugde als een Mike Skinner die met het verkeerde been uit bed was gestapt. De volgestouwde AB Box zag het graag gebeuren.
Halverwege de show gaf hij weliswaar even vrije baan aan Jan Maarschalk Lemmens, beter bekend onder zijn hiphopalias Glints. ‘I don’t know who the fuck I am, I don’t know what the fuck I can’, spuugde hij in de enige non-albumtrack Faulty Mirrors, als een Mike Skinner die met het verkeerde been uit bed was gestapt. In New Flow, een pophit die er nooit echt een is geworden, stak hij zelfs de middenvinger op: ‘Don’t let the hurt show, fuck with your old foe’. De volgestouwde AB Box zag het graag gebeuren.
Vanaf dan ging het alleen maar steiler bergop voor VRWRK, dat met single Hearts Beating in Sync (die groove!), de valse trage Wait it Out (die opbouw!) en het zweverige I’m Free (die climax!) een hattrick scoorde. En tussendoor was er nog Outsiders, een oude ballad van Khazali, door Callebaut en Seynaeve tot een r&b-parel vertimmerd. ‘Twaalf maanden geleden leerde ik Jergan en Thieu kennen, en vandaag staan we hier’, dixit Salem Khazali, die schijnbaar moeite had zijn tranen te bedwingen. Wat wil je: voor hij VRWRK vervoegde had hij amper twee kleinschalige concertjes gespeeld, nu is hij de aanvoerder van een van de spannendste elektrobands van ons land. En misschien ook wel daarbuiten, want volgende maand al staat hun eerste concert op Londense bodem gepland. Het ga hen goed, daar over het Kanaal.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
