Stoomboot @ Music Village (AB): Kleine liedjes, grote ziel

Stoomboot heeft een sterke debuutplaat klaar. In het gezellige Music Village van de AB liet hij zijn nieuwe songs uitvliegen. Die hebben potentieel, zeker wanneer ze ingekleurd worden door een live-band.

Het blijft een bijzonder concept, een middagconcert om half één. Maar in jazzbar Music Village is het altijd ‘avond’. Het zonlicht wordt er vakkundig geweerd en vervangen door gezellige sfeerlampen. Je bestelt er dus een wijntje op een nuchtere maag, omdat dat zo hoort. Een halfuur voor de aanvang zit het café al helemaal vol. Daardoor zit je in deze intieme setting bijna met je neus in de lunch van je buren – maar geloof ons, dat hééft iets. Zeker omdat Niels Boutsen (Stoomboot) dan nog dichter op je huid zit – een effect dat hij sowieso al oproept met zijn kleine, persoonlijke songs.

Drie jaar na zijn zegetocht in de tweejaarlijkse Nekkawedstrijd, een concours voor Nederlandstalige muziek uit België en Nederland, stelt hij zijn eerste titelloze debuut voor. Het optreden zet hij in op de manier waarop hij doorbrak: hij alleen, gewapend met stem en gitaar. ‘Mysterieuze Vrouw’ heet het nummer en met zijn typerende zachte, hese stem en kundig gitaargeplingel grijpt hij meteen de aandacht. Ja, het kán nog en het wérkt nog in deze tijden van drumcomputers en andere elektronische snufjes. Niks vernieuwend, maar dat hoeft niet.

Dat zijn nummers overeind blijven ondanks geen verdere begeleiding, bewees hij al. Maar toch zijn wij blij dat hij deze keer met band tourt. De muzikanten verwisselen van instrumenten als diva’s van kleren en het geluid van verschillende snaarinstrumenten zoals gitaar en banjo, keyboard en bas geven met hun subtiel spel meer kleur aan de nummers van Stoomboot. Zo geeft het fijne spel op banjo extra cachet aan ‘Bindingsangst’. En ook ‘Sterrenblues’ zit muzikaal knap in elkaar: van subtiel met verstilde akoestische gitaar en stem tot open barstend met elektrische gitaar en viool. De sterke nummers zijn pluimen op de hoed voor Stoomboot, maar het is de band die de muziek echt uit de verf doet komen. Zo had ‘De Samenzweringsman’ een ietwat saai nummer kunnen worden zonder begeleiding.

Niels Boutsen doet het met zijn eigen instrument: zijn stem. Dat typerend hees geluid – met aandoenlijke huig-r en slissende s – hecht zich aan je vast. Bovendien is hij een knap tekstenschrijver. De man legt zijn hart op tafel met zielenroerselen maar relativeert ook alles met een onmiskenbaar gevoel voor humor. Het zijn eenvoudige en sprekende teksten waar geen woord te veel staat. Veelal zijn het wijsjes over meisjes. Over wat anders dan de liefde schrijven, meneer? Zoals hij het zelf verwoordt in Spanjaard: “Meisjes zijn om van te houden, niet om te weerstaan.”

Ondanks dat de jongeman zelf nog maar amper 21 jaar is, is zijn publiek een flink stuk ouder. We werden dan ook welkom geheten in de Music Village als “vrienden van het Vlaamsche lied”. Ja, dan rent menig jongeling al eens weg. Het label ‘Nederlandstalig’ klinkt niet altijd hip. En misschien ligt het ook wel aan het middaguur dat alleen werkmensen uit hun kot lokt. Toch verdient Stoomboot absoluut een jonger publiek dat zich helemaal zal kunnen inleven in de leefwereld van de singer-songwriter. Jonge meisjes bijvoorbeeld, waarnaar hij met een knipoog refereert in Groupies. “Elvis had er duizend en ik heb er geen één.” Stoomboot blijkt niet alleen spitsvondig in zijn lyrics maar ook in zijn bindteksten. Niels Boutsen is een charmant en aaibaar wezen dat strooit met welbespraakte vocabulaire.

Hoewel hij in zijn muziek goochelt met verschillende kleuren, zijn het de melancholische nummers die aan je ribben blijven kleven zoals ‘Sterrenblues’ en ‘Krassen’. Al klinken humoristische, lichtvoetige nummers als ‘Einde Van De Wereld’ ook fijn in de oren.

De eentonigheid die één man soms met zich meebrengt, wordt heel mooi opgevangen door de band waarmee hij tourt. Al weet hij alleen ook te ontroeren, een kunstje dat hij als bisnummer nog eens opvoert met een nieuw nummer dat niet op de plaat staat. Het gaat over liefdesverdriet (what else?) en Stoomboot toont onverbloemd en onverpakt zijn blote gevoelens. Het nummer is gedurfd eenvoudig en openhartig en hij laat elk woord ademen.

Ja, Stoomboot moet nog groeien. En niet alle nummers klinken even doorleefd of volwassen. Maar dat hij een getalenteerde singer-songwriter is en ons af en toe kippenvel kan bezorgen, staat buiten kijf. (MM)