Róisín Murphy @ Pukkelpop: Never a dull moment!

© Wouter Van Vaerenbergh

Wie een onderhoudende show met verkleedpartijen wel zag zitten en na Rihanna nog een kater weg te spoelen had, was bij Róisín Murphy aan het best mogelijke adres. De 43-jarige zangeres-met-attitude serveerde in Kiewit een set waarmee ze alle would be-popdiva’s moeiteloos naar huis speelde

What’s the fuss?

Dat hoeven we u hopelijk toch niet meer uit te leggen? Ooit vormde Róisín Murphy de helft van het hitgevoelige Ierse electrosoulduo Moloko. Elf jaar geleden begon ze met ‘Ruby Blue’ aan een boeiende solocarrière, waarin ze cutting edge-elektonica zou combineren met nu-disco, house en andere genres om de dansvloer mee aan te vegen.

Met ‘Hairless Toys’ doorbrak ze in 2015 een stilte van acht jaar en in die plotse gulp van creativiteit ontstond ook het materiaal voor het onlangs verschenen verschenen ‘Take Her Up to Tonto’ (een verwijzing naar de rosse buurt van Dublin). Beide platen vormen een tweeluik, al heeft Murphy op ‘Tonto’ de extremen in haar muziek weer wat verder aangescherpt. De nieuwe songs klinken in ieder geval dynamischer, complexer en experimenteler dan op ‘Toys’. Maar dat hoeft uiteraard niet te verbazen van een dame die eerder al haar lot verbond aan een producer zoals Matthew Herbert.

Toch niet beter de toog opgezocht?

Onder geen beding: Róisín Murphy is namelijk een vrouw met pit, bij wie steevast iets verrassends te beleven valt. Zelfs wie zijn oren al had opgeborgen, wegens oververzadigd, had tijdens haar Pukkelpop-passage altijd nog voldoende leuks om naar te kijken. Eigenlijk waren we getuige van een excentrieke modeshow: tijdens ieder nummer wisselde la Murphy enkele keren van outfit, zette ze een andere bril of een vreemdsoortig hoofddeksel op en zwaaide ze met creaties waar wellicht alleen volleerde couturiers een naam voor hebben.

Róisín Murphy @ Pukkelpop: Never a dull moment!
© Wouter Van Vaerenbergh

Tussendoor verschool de zangeres haar gezicht achter allerlei maskers, transformeerde ze zich in een driekoppig monster of verkleedde ze zich in een octopus. Never a dull moment! Ook al omdat de Ierse een goed ontwikkeld gevoel voor humor etaleerde en zelfs nog elegant oogde wanneer ze tijdens ‘Ten Miles High’ een fluorescerend bouwvakkersplunje aantrok. Dat ze op gezette tijden stemvervormers in stelling bracht, deed ze niet om haar gebrek aan vocale kwaliteiten te verdoezelen, maar om gestalte te geven aan de diverse personages uit haar songs.

Róisín Murphy toonde zich overigens niet alleen in visueel opzicht ongrijpbaar. Ook haar muziek leek, door toedoen van een voortreffelijke band, om de haverklap van gedaante te veranderen. Murphy’s songs zijn nooit in steen gegrift en ook dit keer was er aan inventiviteit geen gebrek. ‘Overpowered’, gedomineerd door een rootsy banjo? You’ve got it!

Uit de nieuwe cd hadden slechts twee nummers, waaronder het aan Giorgio Moroder verwante ‘Mastermind’ de eindmeet gehaald. Voor de rest plukte Róisín Murphy vooral uit ‘Hairless Toys’, al verwees ze toch ook enkele keren naar het Molokotijdperk, met het strak en funky gespeelde ‘Forever More’ en een stukje uit ‘Sing It Back’. Dat laatste moest de rusteloze Ierse ons trouwens geen twee keer vragen. We waren namelijk geheel en al, welja, overpowered.

Materiaal voor uw snapchatverhaal?

U hoefde maar op een willekeurig moment af te drukken en u ving wel een beeld waar u het thuisfront jaloers kon maken. Zelf hadden we het nogal voor de lange vogelbek, die Ms. Murphy voorbond tijdens ‘Gone Fishing’ en waarmee ze zó uit een schilderij van Hieronymus Bosch kon zijn gestapt. Het bewijs dat kunst en entertainment, in de juiste handen, wel degelijk als Kuifje en Bobbie kunnen zijn.

Dirk Steenhaut

Bekijk meer foto’s van Murphy’s optreden hier.

DE SETLIST: Mastermind / Forever More / Dear Miami / Gone Fishing / House of Glass / Ten Miles High / Overpowered / Exploitation + Sing It Back.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content