Kurt Vile & The Violators @ Cactusfestival: Nog net geen Kurtsluiting

© Wouter Van Vaerenbergh

Kurt Vile? Neen, niet die van Bertolt Brecht, wél die uit de oerversie van The War on Drugs. Qua populariteit moet de zanger-gitarist uit Philadelphia het alsnog afleggen tegen zijn oude maatje Adam Granduciel. Niettemin maakte hij op Cactus een goede beurt en produceerde hij zowat de helderste gitaarsound van het festival.

Oké, zijn nasale, vrij toonloze zangstijl, die aan het parlando van Lou Reed herinnert, is wellicht niet aan iedereen besteed. Maar Kurt Vile is wél een prima songschrijver en een bevlogen snarengeselaar die met zijn muziek het terrein aftast tussen Lynyrd Skynyrd, Television en The Velvet Underground. Met The Violators beschikt hij bovendien over een band die van wanten weet. In Brugge plukte de 35-jarige artiest hoofdzakelijk uit voortreffelijke platen als ‘Wakin On A Pretty Daze’ en het vorig jaar verschenen ‘B’lieve I’m Goin Down’, zodat er op zijn setlist weinig af te dingen viel.

Niet dat Vile op Cactus een echte Kurtsluiting veroorzaakte, maar zijn passage was zonder twijfel een van de meest gesmaakte tijdens de derde festivaldag.

Kurt Vile & The Violators speelden een verstedelijkte vorm van folkrock met sierlijk in elkaar grijpende gitaarpartijen en af en toe onderbroken door een euforisch kreetje dat de zanger had gejat van Alan Vega. Een zekere nonchalance stond de strakheid van het spel nooit in de weg. In het solo op akoestische gitaar gebrachte ‘Stand Inside’ etaleerde Vile zijn souplesse alsfingerpicker, tijdens ‘I’m An Outlaw’ haalde hij een banjo boven en met het van de radio bekende ‘Pretty Pimpin’ of het naar Crazy Horse knipogende ‘KV Crimes’ wist hij ook de niet-kenners van zijn repertoire rode oortjes te bezorgen.

Met ‘Jesus Fever’ greep hij terug op een oudere cd als ‘Smoke Ring For My Halo’ en het op een motorik beat geplante ‘Freak Train’, compleet met saxsolo, daalde zelfs nog verder af in de tijd. Tot besluit verraste Kurt Vile met een in messcherp gitaarwerk gewikkelde versie van ‘Downbound Train’, geleend van Bruce Springsteen, maar in een uitvoering die ongetwijfeld de goedkeuring van Tom Verlaine zou hebben weggedragen.

Niet dat Vile op Cactus een echte Kurtsluiting veroorzaakte, maar zijn passage was zonder twijfel een van de meest gesmaakte tijdens de derde festivaldag. En die kon best wel wat vonken gebruiken.

Hoogtepunten: ‘I’m an Outlaw’, Stand Inside”, ‘KV Crimes’, ‘Downbound Train’…

Dirk Steenhaut

DE SETLIST: Dust Bunnies / I’m An Outlaw / Jesus Fever / A Girl Called Alex / Goldtone / Stand Inside . Wakin on a Pretty Day / Pretty Pimpin / KV Crimes / Freak Train / Downbound Train.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content