We bekeken enkele nieuwe tv-programma’s van de afgelopen weken, en velden ons strenge, maar immer rechtvaardige oordeel.

Lux ***

Elke zondag, Canvas

KORTSmall is beautiful.

Oordeel Het is vreemd. Als er een slecht cultuurprogramma op de beeldbuis komt – en zo zijn er in het verleden wel wat geweest – dan regent het opiniestukken over hoe de openbare omroep kunst en aanverwanten stiefmoederlijk behandelt. Maar als er een goed cultuurprogramma wordt uitgezonden, dan blijft het overal stil. Nu goed, Lux is en blijft een uitstekend cultuurprogramma. Het is zelfs het beste dat de VRT in de recente geschiedenis gemaakt heeft, en dankzij de facelift die de talkshow ondergaan heeft, komt dat nog beter uit de verf. Lux is van XL naar Small gegaan, en straalt daardoor veel meer rust uit. Terwijl de verschillende onderwerpen vroeger soms op een drafje moesten worden afgehandeld, kunnen Luc Janssen en zijn gast nu echt hun tijd nemen en dat levert een uurtje hoogstaande televisie op. Goed, niet iedereen die in de afgelopen weken aan Lucs tafel aanschoof, was altijd even interessant, maar er vielen toch meer dan genoeg pareltjes te rapen, van filosoof Jean Paul Van Bendegem die dieper inging op het oeuvre van cartoonist Gary Larsson tot Pascale Platel die haar liefde betuigde voor Martha, de tv-film van Rainer Werner Fassbinder.

De Designers **

Elke dinsdag, vtm

KORT Haken en ogen.

Oordeel In de eerste aflevering leek De Designers de weg van elk recent realityprogramma op te gaan: de manier waarop de would-be modeontwerpers elkaar zaten af te katten, nog voor er één kledingstuk gepast was, liet allesbehalve het beste verhopen voor wat nog moest komen. Gelukkig werden diegenen met de grootste mond al vlug wandelen gestuurd, zodat de sfeer een stuk aangenamer werd. Al moet ik toegeven dat De Designers nog altijd niet veel verder komt dan de grijze middenmoot, vooral omdat de makers er niet in slagen om uit het uitgangspunt enig voordeel te halen. Nu heb je eens een realityreeks die zich in de modewereld afspeelt, een milieu dat tot de verbeelding spreekt en nog niet eerder in een programma als dit aan bod kwam, en toch draait het bedroevend weinig rond mode. Hoe de kandidaten hun ideeën in een schets gieten, krijg je bijvoorbeeld nauwelijks te zien en de juryleden mogen ook maar heel summier vertellen wat ze van de uiteindelijke ontwerpen vinden. Hoe de deelnemers moeten racen om alles af te krijgen of de stress tijdens de eliminatie – dingen die je in élk realityprogramma kunt zien – komen dan weer wel uitgebreid aan bod.

Hart voor Mekaar **

Elke woensdag, vtm

KORT Hart tegen hart.

Oordeel Een reeks waarin Walter Grootaers – de man die zijn volk maden leerde eten – iemand die ongeneeslijk ziek is of personen die zich belangeloos voor hun medemens inzetten met een ‘hartverwarmende’ stunt moest verrassen, was eerlijk gezegd niet iets waar ik met een gerust hart naar uitkeek. Maar het moet gezegd: in Hart voor Mekaar toont de Kreunersfrontman zich van zijn meest empathische zijde en ook de makers stellen zich opvallend terughoudend op. Een programma als dit zou makkelijk in een tearjerker kunnen ontaarden, maar in de eerste aflevering werd heel spaarzaam met opdringerige close-ups en aanzwellende vioolmuziekjes omgesprongen. En dat zorgde ervoor dat de verhalen die aan bod kwamen sterker op het gemoed inwerkten, van de vrouw die ondertussen al dertien mindervalide kinderen had geadopteerd – het zal u wellicht niet verbazen dat moeder Theresa haar grote idool is – en door een van hen op een dag in een schoonheidssalon getrakteerd werd, tot het jongetje met zonlichtallergie dat samen met zijn vriendjes een nachtje Bobbejaanland op stelten mocht zetten.

De Zevende Dag *

Elke zondag, één

KORT En God schiep het gekwebbel.

Oordeel Bij de start van het nieuwe seizoen van De Zevende Dag brak er een relletje over het nieuwe decor uit. De mensen die zich uit hun bed hadden gehesen om in het publiek te zitten, vonden dat ze te weinig in beeld kwamen en maakten daar achteraf in enkele kranten ophef over – de mondige burger, weet u wel. Het was een grappig akkefietje en als In De Gloria nog had bestaan, had men er ongetwijfeld een mooie opvolger voor de legendarische De Zevende Dag-sketch uit kunnen puren. Tegelijk was de ophef echter ook bijna symbolisch voor hoe in dit programma door de jaren heen de verpakking steeds meer op de inhoud is gaan primeren. Oké, in de beginjaren was het decor spuuglelijk en waren de debatten nauwelijks te volgen voor wie geen politiek analist naast zich in de zetel had zitten, maar nu is de slinger toch iets te ver naar de andere richting doorgeslagen. De Zevende Dag – dat volgens de producers nog meer dan vroeger echte ‘brunch-tv’ moet worden – bestaat nu vooral uit vederlichte gesprekjes en dito rubriekjes, die ervoor zorgen dat die enkele discussies die wel de moeite waard zijn nauwelijks nog opvallen.

Komen Eten *

Maandag tot donderdag, VijfTV

KORT Tv-diner.

Oordeel Een nieuw kookprogramma is op de Vlaamse televisie onderhand even welgekomen als Bert Anciaux bij de SP.A. Komen Eten leek op het eerste gezicht echter toch buiten de lijntjes te kleuren, omdat de reeks waarin vier Vlamingen een diner moeten klaarmaken en elkaar thuis uitnodigen niet zozeer op het koken zelf focust, maar wel op het tafelen. Wie echter een ode aan de gezellige Bourgondische cultuur had verwacht, kwam in de eerste week alvast van een lege feestdis thuis. Omdat op het einde van de eetcarrousel een winnaar wordt aangeduid, hadden de vier kandidaten immers vooral oog voor de negatieve punten van elkaars eten, en het grootste deel van de tijd zaten ze als een volleerde Mijn Restaurant-jury te vitten op de leesbaarheid van het menu of de kruiding van de gerechten. In die eerste week viel vooral Catharina op, een parttime gezondheidsfreak voor wie een pasta niets meer is dan ‘een bord koolhydraten’ en zalm gelijk staat met ‘een stuk omega-3’. Ze ontdeed minutieus elke schotel die ze voor haar neus kreeg van alle vet – of voerde hem indien nodig gewoon aan haar hond. Laten we het er maar op houden dat Komen Eeten geen programma is dat je appetijt aanscherpt.

Door Stefaan Werbrouck