Wetenschap of Winteruur? Dit is er de volgende dagen op uw tv

Winteruur

Van Lieven Scheire tot Wim Helsen en alles ertussen. Dit is er deze week op uw tv.

LOST HIGHWAY (Vrijdag 2/11, 22.10, NPO 3)

‘I’m deranged’, jammert David Bowie in de gelijknamige song waarmee Lost Highway opent, terwijl de door koplampen opgelichte strepen van een tweebaansweg voorbijflitsen. Langzaam afglijden naar de waanzin is ook het lot van jazzsaxofonist Fred Madison (Bill Pullman), het hoofdpersonage van deze desorentiërende klassieker van David Lynch uit 1997.

Eén zinnetje volstaat om Freds mentale achteruitgang in gang te zetten. Wanneer er ’s morgens wordt aangebeld aan zijn Californische villa – trouwens een huis van David Lynch zelf -, zegt een stem door de intercom: ‘Dick Laurent is dead.’ Wanneer Fred vervolgens door het raam over de straat uitkijkt, ziet hij niemand. De dreiging wordt nog een stuk groter wanneer Fred en zijn vrouw Renee (Patricia Arquette) elke dag een VHS-tape ontvangen die duidelijk maakt dat iemand ’s nachts hun woning binnendringt om hen te filmen terwijl ze slapen.

PATRICIA ARQUETTE tijdens een magisch moment in LOST HIGHWAY.
PATRICIA ARQUETTE tijdens een magisch moment in LOST HIGHWAY.

Bovendien krijgt Fred last van waanbeelden waarin ene Mystery Man hem achtervolgt. Uiteindelijk wordt hij zelfs beschuldigd van de moord op zijn Renee, maar in de gevangenis transformeert hij plots in de automecanicien Pete (Balthazar Getty) die, zodra hij weer op vrije voeten is, een relatie begint met het gangsterliefje Alicia (alweer Arquette, dit keer met blonde haren) dat hem meesleurt in een spiraal van geweld en terreur.

Lynch schreef het script van Lost Highway samen met Barry Gifford, de auteur van Wild at Heart, een boek dat de vreemde snuiter eerder al verfilmde. Op de openingsbladzijde van dat scenario omschrijft Lynch deze 21st century noir horror film als een aanschouwelijk onderzoek van een parallelle identiteitscrisis. Dat wordt duidelijk in het tweede deel, waarin de tweede versie van Arquette verliefd wordt op de stoere mecanicien Pete. Het versterkt alleen maar het raadselachtige karakter van deze mysteriethriller, waarin eerst kil en vervolgens flamboyant geëxperimenterd wordt met de archetypen van de Hollywoodnoir.

Is dit nu een film over het vrouwelijke verlangen, zoals Lynch’ volgende thriller Mulholland Drive? Of is het toch een mindfuck over de natuurlijke obsessies van de man? Lost Highway laat zich gelukkig niet snel ontcijferen en Lynch geeft de verontrustende sfeer briljant weer, al dan niet met behulp van de puik gekozen muziek (van huiscomponist Angelo Badalamenti, Nine Inch Nails en Marilyn Manson tot Lou Reed – This Magic Moment! – en Rammstein).

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


WINTERUUR (Maandag 29/10, 23.10, Canvas)

Een gast, een hond, een sofa, een tekst en Wim Helsen: dat zijn de eenvoudige maar doeltreffende ingrediënten van Winteruur, balsem voor de ziel tijdens de mistroostige winterdagen die voor ons liggen. In dit vierde seizoen moet de presentator het wel zonder die hond zien te rooien: de golden retriever Boris – echte naam: Fieke – is niet meer. Wie Helsens nieuwe sidekick wordt, weten we nog niet. Wel dat er weer een rist bekende figuren tien minuten lang met Helsen van gedachten zullen wisselen over door hen geselecteerde, begeesterende tekstfragmenten – terwijl de avond onherroepelijk de nacht inglijdt. Mogen zich in de eerste week op de sofa neervlijen: muzikant Alex Callier, journaliste Fatma Taspinar, schrijver Marnix Peeters en radiomadam Cathérine Vandoorne. Haardvuur aan, fleecedekentje over de benen en kusje voor het slapengaan.


THE HANDMAID’S TALE (Seizoen 2 vanaf woensdag 31/10, 21.20, Canvas)

The Handmaid’s Tale geeft ons een onheilspellend inkijkje in de toekomst, maar als fenomeen is de reeks vooral heel erg van deze tijd: iedereen praat erover, maar het duurde een vol jaar vooraleer iemand bij ons het eerste seizoen kon zien, de enkelingen met een abonnement op Proximus TV niet te na gesproken. Iemand bij Canvas heeft intussen peper in het gat, want seizoen twee komt al een halfjaar na de wereldwijde release op het openbare net. Er snel bij zijn is ook voor u de boodschap: de openingsscène, met muziek van Kate Bush, is de strafste die dit jaar op de Vlaamse tv te zien zal zijn, en is zo ondraaglijk dat het bijna zonde is van al die visuele punch. Verder werd voor dit seizoen het gelijknamige boek van Margaret Atwood losgelaten, maar de makers blijven wel trouw aan haar visie op Gilead, het diepgelovige patriarchaat waar vrouwen kweekvee, echtgenote of hoer zijn, die met verbanning, foltering of de strop in bedwang moeten worden gehouden. Angstwekkend toekomstvisioen of gebaseerd op feiten? U hebt vast geen hashtag nodig om dat voor uzelf uit te maken.


THE EXORCIST (Vrijdag 2/11, 23.30, Eén)

The Exorcist
The Exorcist

In de naam van de vader, de zoon en de heilige gore, want in William Friedkins huiverklassieker wordt priester Merrin (Max von Sydow) opgetrommeld om een door de duivel bezeten meisje (Linda Blair) van een demon te verlossen. Waarna hij moet toezien hoe een groene smurrie over hem wordt uitgekotst en de bezeten Regan als een spin de trap afkomt. Met deze en andere choquerende scènes zorgde Friedkin anno 1973 voor een revolutie in het horrorgenre. Minder bekend: er hangt ook een Belgisch lintje over deze indertijd controversiële shocker: de nachtelijke opname waarin Merrin bij het horrorhuis aankomt – tevens de filmposter – is geïnspireerd opL’empire des lumièresvan René Magritte.


VOOR DE ZONDEN VAN DE VADERS (Woensdag 31/10, 21.20, Canvas)

Met de verovering van de Iraakse stad Mosul en gerichte aanvallen op het Syrische IS-bolwerk Raqqa, begon in juli 2017 het kalifaat van IS af te brokkelen. En daarmee kregen vele Belgische ouders van Syriëstrijders de hoop terug om hun – onschuldige – kleinkinderen in de armen te kunnen sluiten. Maar leven ze nog? En waar zitten ze dan? Met dat als uitgangspunt maakte Rudi Vranckx een nieuwe driedelige reportagereeks, waarin hij de families volgt in hun zoektocht naar de kinderen van hun kinderen. Daartoe waadt hij door het puin dat IS achterliet in Mosul en speurt hij in Koerdische gevangenkampen en een Iraaks weeshuis. Krijgen de kinderen opnieuw een menselijk gezicht of zullen ze voor altijd de prijs voor de zonden van hun vaders moeten betalen?


A WORLD WITHOUT DOWN’S SYNDROME? (Woensdag 31/10, 21.35, Eén)

A World Without Down's Syndrome?
A World Without Down’s Syndrome?

Kun je iemand met een extra chromosoom het recht om te leven ontzeggen?Bridget Jones-actrice Sally Phillips vindt van niet, en vreest in A World Without Down Syndromede impact van de nieuwe NIP-test, die met 99% zekerheid en zonder gevaar op een miskraam Down nog voor de geboorte kan vaststellen. Phillips heeft namelijk zelf een zoontje met het syndroom. Waardoor ze de best én slechtst mogelijke presentatrice is van deze docu. In haar gesprekken met wetenschappers van Californië tot IJsland – waar nog amper Down-baby’s geboren worden – of met ouders die een zwangerschap na een diagnose hebben afgebroken – 9 op de 10 doen dat – , botst ze weleens op haar eigen emotionele muur. Toch voegt ze als moeder een belangrijk maar meestal verwaarloosd punt toe aan een amper geopende discussie die mensen al te vaak reduceert tot een symptomenlijst of worstcasescenario:‘I expected tragedy but got comedy.’


GRAND TRAVAUX (Zondag 28/10, 22.00, Canvas)

Barry, Mamadou, Achmed en Abdi zijn leerlingen van de beroepsschool Anneessens-Funck in hartje Brussel, die het wereldnieuws haalde toen leerling Bilal Hadfi zichzelf opblies tijdens de aanslagen in Parijs. De klemtoon in deze discrete, strak vormgegeven documentaire van de Brusselaars Olivia Rochette en Gerard-Jan Claes ligt gelukkig niet op dat sensationele gegeven maar op de vier zoekende, fragiele studenten elektriciteit. De docu volgt de jongeren vooral binnen de schoolmuren en het houten hok waarin ze hun taken moeten uitvoeren, maar door de gesprekken die ze voeren over voetbal, meisjes, de toekomst, hun thuissituatie en zoektocht naar werk en een woning ontstaat er ook een portret van het hedendaagse multiculturele Brussel, een verwarrende omgeving die voortdurend in verandering is. Een openbaring.


THE END OF THE AFFAIR (Vrijdag 2/11, 21.45, Canvas)

The End of the Affair
The End of the Affair

De Britse schrijver Graham Greene hanteerde een nogal cinematografische stijl. Toch had Greene, die tussen 1935 en 1940 ook zijn brood verdiende als filmcriticus voorThe Spectator, een passionele haat-liefdeverhouding met het medium. Aan puike Greene-adaptaties is er evenwel geen gebrek, denk maar aanThe Third Man,This Gun for HireofBrighton Rock. Ook deze verfilming van een van zijn meest autobiografische romans mag er zijn. De Ier Neil Jordan(The Crying Game)neemt vlotjes de complexe flashbackstructuur van de roman over in dit tijdens de Blitzkrieg gesitueerde thrillerdrama dat draait om het gedoemde overspel tussen de jaloerse schrijver Bendrix (Ralph Fiennes) en de gehuwde Sarah (Julianne Moore). Bendrix’ belangrijkste rivaal is trouwens God, een constante in het oeuvre van de door angst en schuld getormenteerde Greene.


MORPHINE: JOURNEY OF DREAMS (Donderdag 1/11, 23.15, Canvas)

Net als de nekmat was Morphine in de nineties een marginaal fenomeen, maar dat belet niet datJourney of Dreamsal de tweede docu is die over het fenomenale trio wordt gemaakt. Het in 2011 verschenenCure for Pain: The Mark Sandman Storywas een sympathiek rommeltje dat inzoomde op de geheel en al uit cool opgetrokken frontman van de groep, die in 1999 tijdens een optreden overleed aan een hartaanval. Sandmans tweesnarige slidebas en lijzige stem spelen ook een hoofdrol in deze docu, net als saxofonist Dana Colley en de drummers Jerome Deupree en Billy Conway. Zij vertellen het verhaal van hun wonderlijke muziekgroepje, en worden bijgetreden door bekende fans als Henry Rollins en Joe Strummer, die op dit moment met Sandman een tafeltje in een jazzclub in de hemel bezet houdt.


TEAM SCHEIRE (Maandag 29/10, 21.30, Canvas)

Lieven Scheire is een kwaliteitsmerk. Dat het Oost-Vlaamse tv-gezicht de afgelopen jaren wetenschap en techniek succesvol uit de verdomhoek haalde, was Canvas niet ontgaan. De zender gaf maar al te graag groen licht aan productiehuis Sputnik om een Vlaamse remake van het BBC-programma The Big Life Fix te maken. In Team Scheire gaat een team van wetenschappelijke makers aan de slag voor een op maat gemaakte oplossing voor mensen met heel specifieke problemen: van een jongen met een hersenverlamming die door de spasmen in zijn armen niet kan gamen, tot een studente die door een slaapziekte niet wakker te krijgen is.

‘Het is de combinatie van wetenschap, technologie en mensen helpen die me zo aansprak’, zegt een enthousiaste Lieven Scheire. ‘Vooral omdat het format vanuit die makersmentaliteit vertrekt, een beweging die wil aantonen dat je met een beperkt budget álles kunt bouwen. Dat, samen met de vragen die we toegestuurd kregen, was voor mij een gouden combinatie.’

LIEVEN SCHEIRE en zijn team van makers veranderen levens.
LIEVEN SCHEIRE en zijn team van makers veranderen levens.© © VRT – Sofie Silbermann

Team Scheire helpt zestien mensen met, zo lijkt het althans, onoplosbare problemen.

Lieven Scheire: Er zaten een paar vragen bij waarvan ik op voorhand dacht: dit is onmogelijk. Tovenarij! (lacht) Dan denk ik bijvoorbeeld aan Monique, een blinde vrouw die zelf haar foto’s wilde kunnen nemen om die dan op sociale media te gebruiken. Een begrijpelijke vraag, maar daar lijkt op het eerste gezicht magie voor nodig. Tot een van de makers, Katrien De Graeve, plots vrolijk zei: ‘Ik heb een ideetje.’ Mijn team heeft echt bloed, zweet en tranen in dit programma gestoken.

Het cliché dat iets schijnbaar banaals voor bepaalde mensen een wereld van verschil kan maken wordt bij deze nog eens bevestigd?

Scheire: Het is pas als je bij die concrete cases terechtkomt, dat die stelling plots tastbaar wordt. Ik heb toch enkele aha-erlebnissen gehad. Neem nu Wouter, een jongen van vijftien die geen woordbeelden herkent. Lees: dyslexie maal duizend. Al zijn vrienden zijn gestopt met gedubde kinderfilms te kijken en zijn overgeschakeld op Engelstalige films en series. Wouter kan geen ondertitels lezen, dus in een jaar tijd kan hij plots niet meer meepraten op de speelplaats. Op die leeftijd is dat niet min.

Kunnen mensen die hun situatie herkennen ook contact opnemen met de makers?

Scheire: Dat is iets waar we ook over hebben nagedacht. De makers werken allemaal fulltime, dus kunnen ze helaas niet alles in honderdvoud reproduceren. Daarom zullen ze de meeste ontwerpen online zetten. We zoeken nu een platform waar mensen met soortgelijke vragen terechtkunnen en waar hopelijk andere makers op afkomen. Misschien bij deze een oproep? (lacht) Als een of ander innovatieplatform dat mee wil opstarten: zéér welkom.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content