Vernieuwend is de sciencefictionreeks Warehouse 13 allerminst, maar wel leuk in kleine dosissen.
Warehouse 13 – Seizoen 1
Reeks: ** Extra’s: * (Universal)
Reeks. Als ze tijdens een bizarre aanslag – en dat is nog zacht uitgedrukt, want er zijn een Azteekse ‘bloedsteen’ en een bezeten museumcurator bij betrokken – het leven van de Amerikaanse president redden, worden de twee geheim agenten Myka Bering en Peter Lattimer op een speciale missie gestuurd. Ze moeten op reis naar een afgelegen hangar in de woestijn van South Dakota, waar ze verwelkomd worden door de excentrieke Artie Nielsen: die legt hen uit dat ze aangekomen zijn in Warehouse 13, een ultrageheime opslagplaats waar de Amerikaanse regering objecten met onverklaarbare krachten of van mysterieuze afkomst bijeenbrengt en onderzoekt. Het duo krijgt voortaan de opdracht om dat soort spulletjes overal ter wereld op te sporen en naar de woestijn te brengen, zodat hun geheimen veilig kunnen worden opgeborgen.
Warehouse 13 is niet alleen naar een magazijn vernoemd, de reeks lijkt ook zelf een beetje op een verzamelplaats van andere series. Het concept is een mix van Indiana Jones en Torchwood – de spin-off van Doctor Who waarin een agentschap allerlei zaken van buitenaardse oorsprong moet bewaken. Het gekibbel tussen de erg nauwgezette en sceptische Bering, die vindt dat haar nieuwe taak eigenlijk beneden haar niveau is, en de nonchalante, intuïtieve Lattimer, die geïntrigeerd is door de mysterieuze inhoud van de hangar, werd dan weer rechtstreeks overgevlogen uit tv-series als The X-Files of Bones, waarin de hoofdpersonages ook twee tegengestelde polen zijn. En dat het trio onderzoekers na enkele afleveringen te maken krijgt met een sinistere ‘bad guy’, een voormalige medewerker van Warehouse 13 die de artefacten uit het magazijn wil gebruiken om de wereld te veroveren, doet tot slot sterk denken aan Heroes.
Wie zegt dat Warehouse 13, een nieuwe serie van de Amerikaanse sf-zender Syfy die bij ons enkel nog maar op betaalkanaal Prime te zien was, niet echt uitblinkt op het vlak van originaliteit, trapt dus een open ruimtesluis in. Dat gebrek aan vernieuwing speelt de reeks ook parten, zeker in de eerste afleveringen waar de verhaallijnen en de dialogen echt uit een handboek lijken te komen. Maar gaandeweg worden de personages levendiger, het samenspel grappiger – vooral de asociale en wereldvreemde Artie zorgt voor leuke momenten – en de verhalen spannender, en tegen het einde lijkt de reeks echt onder stoom te komen. Warehouse 13 is dus geen essentiële tv, maar toch goed genoeg om in de gaten te houden.
Extra’s. Al even weinig origineel als de serie zelf: gewiste scènes, bloopers en commentaartracks.
Stefaan Werbrouck
