Veranderende Cambodjaanse maatschappij centraal in dansvoorstelling ‘Crack’

© Singapore Arts Festival

Choreograaf Arco Renz onderzocht samen met Cambodjaanse dansers zaken als individualiteit en vrijheid.

Na de wereldpremière op het Singapore Arts Festival beleeft de dansvoorstelling ‘Crack’ van Arco Renz in Bozar zijn Belgische première. Voor dat project werkte de in Brussel gevestigde, maar van oorsprong Duitse choreograaf samen met de internationale ngo Amrita Performing Arts uit Phnom Penh. Knack.be sprak met Arco Renz.

Hoe is de samenwerking ontstaan?

Arco Renz: “Amrita Performing Arts, dat zich al 15 jaar inzet voor de revival van de klassieke kunstvormen zoals dans en muziek, heeft me gevraagd voor dit project. Na de overheersing door de rode Khmer waren die dansvormen bijna helemaal verdwenen. Daarom zet de ngo zich in om de jonge generatie, die die hele periode niet heeft meegemaakt, opnieuw in contact te brengen met de klassieke dans. Mijn project bestond erin om die klassiek geschoolde jongeren kennis te laten maken met meer hedendaagse dansvormen.”

Waaruit is die fascinatie voor Azië voortgevloeid?

Renz: “Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor Azië en meer bepaald de klassieke kunstvormen. Die is ontstaan tijdens een Kathakali-dansvoorstelling, die ik lang geleden bijwoonde in Parijs. Ik begreep niets van de taal, de kostuums of de lichaamsbewegingen van die Zuid-Indiase dansvorm, maar was enorm gefascineerd door de buitengewone energie rond de voorstelling. Ze zorgde voor een sterke band tussen de dansers, de locatie en het publiek. Die ervaring bracht me de afgelopen 12 jaar onder andere naar India, Taiwan en China. Voor dit project trok ik voor het eerst naar Cambodja. Het was dus opwindend om het land en zijn dansvormen te ontdekken.”

Hoe heb je die elementen vertaald naar de voorstelling?

Renz: “Ik werk steeds met klassiek geschoolde, traditionele dansers om samen hedendaagse vormen te ontwikkelen. In het begin fungeert de voorstelling als een wit canvas, als een leeg podium. Door een continu, al dansend onderhandelen komen we geleidelijk aan samen tot een gemeenschappelijke bewegingstaal. Zonder de dansstijlen dus vormelijk te vermengen. Al kan het natuurlijk wel dat bepaalde klassieke bewegingspatronen kort in de voorstelling verschijnen. Of dat je als toeschouwer de klassieke patronen herkent in de onderliggende lichaamsbewegingen.”

Wat is de link tussen deze voorstelling en je oudere werk?

Renz: “In mijn stukken staan individualiteit, vrijheid en hun relatie centraal. Zo probeer ik een antwoord te zoeken op vragen als: moet je een individu zijn om vrij te zijn? kan je vrij zijn in een strikte structuur, die geen individualiteit toelaat? En: kan individualiteit samengaan met klassieke dansvormen? In deze voorstelling focussen we specifiek op individualiteit binnen de Cambodjaanse maatschappij. Want dat is een issue waar de jonge generatie Cambodjanen momenteel sterk mee kampt.”

Hoe is de muziek, die speciaal voor de voorstelling gecomponeerd is, opgevat?

Renz: “Net zoals de choreografie refereert ook de muziek naar elementen uit de traditionele, klassieke muziek, zonder dat ze de twee versmelt. Marc Appart, met wie ik al regelmatig samenwerkte, componeerde ze tijdens het creatieproces van de voorstelling. Hoewel de muziek grotendeels elektronisch is, krijgen de Cambodjaanse b-boy ‘Peanut’ en twee jonge rappers op het einde een vooraanstaande rol. Op die manier geeft ook de muziek het aanbreken van een nieuw tijdperk aan.”

Elien Haentjens

Crack van Arco Renz speelt op 24 maart in de Brusselse Bozar, op 27 maart in het Cultuurcentrum van Brugge, op 28 maart in de Schouwburg van Kortrijk en op 29 maart in het Leuvense Stuk.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content