Van Stevie Wonder tot Gianni Versace: dit is er deze week op uw tv

© .

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 9 tot vrijdag 15 juni 2018.

A BIGGER SPLASH (Vrijdag 15/6, 21.15, Canvas)

Als u onlangs van Call Me by Your Name genoten hebt, zult u zich met plezier aan de rand van het filmische zwembad uitstrekken voor A Bigger Splash (2015), ook van regisseur Luca Guadagnino.

In een met palmbomen en olfijbomen omringde villa op het vulkaaneilandje Pantelleria rust rockdiva Marianne Lane (Tilda Swinton) uit van een uitputtende tournee. Dat doet ze in het gezelschap van haar jongere partner Paul (Matthias Schoenaerts), een freelancecameraman die net een zelfmoordpoging achter de rug heeft. Hun rust wordt verstoord door het onverwachte bezoek van Harry (Ralph Fiennes), Mariannes praatgrage ex-lover, en zijn verleidelijke, van hem vervreemde tienerdochter Penelope (Fifty Shades-ster Dakota Johnson). Terwijl iedereen wat meer kleur krijgt, er veel naakt gezwommen wordt en een sterke sirocco op komst is, lopen de spanningen op tot een tumultueuze rondedans van verlangen, achterdocht, verleiding en uiteindelijk geweld.

Van Stevie Wonder tot Gianni Versace: dit is er deze week op uw tv
© .

A Bigger Splash – de titel refereert aan het beroemde schilderij van David Hockney – is een losse remake van La piscine (1969). De rol van Schoenaerts werd toen vertolkt door Alain Delon, die van Swinton door Romy Schneider, Maurice Ronet incarneerde Harry en de jonge Penelope had in die film de looks van Jane Birkin. Maar Guadagnino heeft er een heel andere en rijkere film van gemaakt. Marianne heeft nu net een keeloperatie achter de rug, waardoor ze niet mag praten en de communicatie met de andere gasten moeilijker verloopt. Harry is niet langer een wat tuttige playboy die voor een platenmaatschappij werkt, maar een muziekproducer – hij heeft Voodoo Lounge van The Rolling Stones geproduceerd – én een impulsieve narcist. Siciliaan Guadagnino transponeerde het verhaal van de Côte d’Azur naar dit rotseiland tussen Sicilië en Tunesië en speelt zijn affiniteit met die setting ook uit. Zijn postmoderne zelf kan het ondertussen niet laten om onder de verzengende zon zijn camera vreemde capriolen te laten maken, met brutale en onverwachte overgangen en tilts. Even verfrissend als een zomerse plons, even omineus als een Patricia Highsmith-thriller.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."


SUNDAY’S ILLNESS (LA ENFERMEDAD DEL DOMINGO) (Vrijdag 15/6, Netflix)

Dit Spaanse drama van Ramón Salazar viel op het filmfestival van Berlijn al in de smaak. De welgestelde Anabel leidt een koninginnenleventje met haar echtgenoot en zakenman Bernabé en hun dochter Greta. Wanneer ze een zakendiner organiseert, blijkt dat haar dochter uit een vorig huwelijk, Chiara, die zich als serveerster naar binnen heeft gewurmd. Anabel liet Chiara in de steek toen die acht was, en nu heeft haar kind een vreemd verzoek: ze wil tien dagen doorbrengen met haar moeder, in alle stilte, in een afgelegen huis in de bergen, zonder communicatiemiddelen. De kijker kan alleen maar raden wat de reden van dat verzoek is. Salazar had uit zo’n premisse makkelijk een kloeke revenge movie kunnen puren, maar in plaats daarvan is dit een elegant verteld en onberispelijk in beeld gebracht moeder-dochterdrama.


THE KEVIN CASE (Maandag 11/6, 23.05, Canvas)

16 augustus 1998. Het levenloze lichaam van de vierjarige Kevin Hjalmarsson wordt teruggevonden nabij het Glafsfjordenmeer in het Zweedse Arvika. Hoewel de politie eerst uitgaat van een ongeluk, blijkt algauw dat de kleuter gewurgd werd met een stok. Men vermoedt dat de jongen het slachtoffer werd van een moorddadige pedofiel, tot plots twee nieuwe verdachten in het vizier komen: Kevins vriendjes Robin en Christian, twee broers van vijf en zeven. Hoewel de jongens bekend zouden hebben, werd de zaak nooit officieel opgehelderd. In de driedelige reeks The Kevin Case neemt documentairemaker Dan Josefsson, zo’n twintig jaar na de feiten, contact op met Robin en Christian. Met onder meer beelden uit de ondervraging van de jongens reconstrueert hij de trieste zomerdag waarop een onschuldige kleuter het leven liet.


THE DISEAPPEARANCE OF ELEANOR RIGBY: HER (Zaterdag 9/6, 22.20, Canvas)

The Disappearance of Eleanor Rigby: Her
The Disappearance of Eleanor Rigby: Her

Wanneer ze over een brug in New York fietst, besluit Eleanor Rigby (Jessica Chastain) om zelfmoord te plegen. Ze springt in de Hudson, maar wordt gered en haar zus Katy neemt haar mee naar het huis van haar ouders. Het blijkt dat ze recent haar zoon verloren heeft. Even later komt ze ook haar man Conor (James McAvoy), van wie ze wil scheiden, tegen. Dit debuut van Ned Benson was meteen eigenlijk twee films: Her en Him, de ene verteld vanuit het perspectief van Eleanor, de andere vanuit dat van Conor. Een mooi tweeluik – Canvas vertoont volgende week Him – over liefde, rouw en waarheid.


STEVIE WONDER: SOUL GENIUS (Donderdag 14/6, 22.35, Canvas)

Weinig artiesten die zo fluks de horde tussen de frivole sixties en de ernstige seventies genomen hebben als Stevie Wonder. In de jaren zestig bakte hij zoete soulbroodjes als Fingertips (uitgebracht op zijn dertiende!), Signed, Sealed Delivered, I’m Yours, My Cherie Amour en een trits andere hits, die allemaal op de dieproze driedubbelaar Looking Back verzameld staan. Daarna begon het echte werk en ging Stevie onder invloed van lui als Curtis Mayfield en zijn stalgenoot Marvin Gaye sociaal bewogen en hypermuzikale elpees maken, zonder evenwel zijn frivoliteit te verliezen. Klassieke namen: Talking Book (1972), Innervisions (1973) en Songs in the Key of Life (1976), platen die hij nota bene zo goed als in z’n eentje schreef, produceerde en inspeelde. En toen moest I Just Called to Say I Love You nog komen! De Duitser Hannes Rossacher belicht in Soul Genius niet alleen Wonders duizelingwekkende muzikaliteit, maar ook zijn engagement en politieke bevlogenheid. Aan het woord komt onder anderen onze favoriete secretaresse-die-zangeres-werd: Martha Reeves! Zijn dochter hebben we echter niet gezien.


LIBERATION DAY (Donderdag 14/6, 23.55, NPO 2)

Liberation Day
Liberation Day

Laat Noord-Korea voor het eerst een westerse groep toe, en dan kiezen ze voor Laibach, de Sloveense cultband die jongleert met fascistische symboliek – ze coverden ooit Opus’ hit Live Is Life, maar dan met een diepe Duitse stem, op het ritme van oorlogszuchtig tromgeroffel. Dat ze in Pyongyang nummers uit The Sound of Music gaan brengen, maakt het zo mogelijk nog absurder. Promotor Morten Traavik, tevens coregisseur van de film, slaagt er vreemd genoeg in om het Noord-Koreaanse regime ervan te overtuigen dat de groep oké is, ook al blijkt uit Liberation Day dat er best wel wat weerstand is tegen die rare kwieten met hun militaristische outfits.


DE ULTRA’S VAN EGYPTE (Woensdag 13/6, 22.55, NPO2)

Als bezopen brulboeien en vechtersbazen, zo zien wij ultra’s. In het land van de farao’s, zo toont De ultra’s van Egypte, gelden de fanatieke voetbalsupporters als revolutionairen. Want toen de Arabische Lente bloedig onderdrukt werd, bevochten de Zamalek White Knights en de Ultras Ahlawy, de twee grootste ultragroepen van het land, de ordediensten niet in voetbalstadions, maar aan het front van de achttien dagen durende slag om het Tahrirplein. Velen van hen werden opgepakt en gemarteld, sommigen zelfs ter dood veroordeeld. Ook na de val van president Hosni Moebarak bleven de goedgeorganiseerde, veelal jonge ultra’s het regime een doorn in het oog. Dat zon op wraak. De Port Said-stadionramp, waarbij 71 doden vielen, wordt door voetballers, supporters, politici en journalisten een ‘afrekening’ genoemd. Uiteindelijk werden de ultra’s – ’terroristen’, volgens de overheid – verboden. Dat zou weleens symbool kunnen staan voor Egyptes gekaapte revolutie.


MAKTUB (Vrijdag 15/5, Netflix)

Maktub
Maktub

Guy Amir en zijn kompaan Hanan Savyon zijn twee van Israëls geliefdste televisiefiguren. Met hun zelfgeschreven film Maktub wagen de komieken zich voor het eerst op het witte doek. Terwijl de criminelen Chuma (Amir) en Steve (Savyon) protectiegeld verzamelen in verschillende horecazaken in Jeruzalem, overleven ze – als enigen – een terroristische aanslag. Dat kan niet anders dan maktub (de Arabische naam voor noodlot) zijn, en het tweetal stuurt zijn leven in een andere richting. Voortaan zullen ze geven in plaats van nemen. En hoe doe je dat in Jeruzalem beter dan wensen waar te maken die mensen in de Klaagmuur steken?


THE GUEST (Vrijdag 15/6, 20.50, Q2)

David Collins (Dan Stevens) is een Afghanistanveteraan met posttraumatische stressstoornis die een bezoek brengt aan de familie van zijn gesneuvelde kameraad Caleb. Hij wint hun vertrouwen, maar na een tijdje krijgt dochter Anna (Maika Monroe, die de hoofdrol speelde in It Follows) twijfels over deze mysterieuze, almaar gewelddadiger bezoeker. Wanneer ze het leger belt, krijgt ze uiteindelijk te horen dat Dave al een week dood zou zijn. Dodelijk efficiënte horrorthriller van regisseur Adam Wingard, die met You’re Next al bewezen had dat hij goed uit de voeten kan met onbehagen en visuele sfeerschepping.


THE ASSASSINATION OF GIANNI VERSACE: AMERICAN CRIME STORY (Zondag 10/6, 20.50, Q2)

Twee jaar na het gelauwerde American Crime Story: The People vs. O.J. Simpsonpakt Q2 uit met seizoen twee van de true crime-reeks. Met een volledig nieuwe cast en plot, welteverstaan. Dit keer draait alles om de moord op de Italiaanse modeontwerper Gianni Versace, die in 1997 werd doodgeschoten voor zijn villa in Miami Beach. Al vertelt The Assassination of Gianni Versace evengoed het verhaal van seriemoordenaar Andrew Cunanan ( Glee-ster Darren Criss), een pathologische leugenaar met een obsessie voor de modegoeroe. Versace legt al in de eerste aflevering het loodje, in de daaropvolgende acht wordt niet-chronologisch verteld hoe het zover gekomen is.

The Assassination of Gianni Versace: American Crime Story
The Assassination of Gianni Versace: American Crime Story

Producent Ryan Murphy toont ook een jaren negentig dat doordrongen is van homofobie en zegt, net als met de serie over O.J. Simpson, iets over de samenleving anno 2018. Ook nu weer verpakt hij de gruwel als campy, spannend entertainment. Met een blonde Penélope Cruz als zus Donatella en Ricky Martin als Gianni’s partner werd bovendien een opvallende – en opvallend niet-Italiaanse – cast bijeengebracht. Achter de terugwijkende haarlijn van Gianni Versace kunt u met moeite de Venezolaan Édgar Ramírez (Zero Dark Thirty, Carlos) herkennen.

Heb je voor je aan deze rol begon in de spiegel gekeken en gedacht: verdorie, ik lijk wel heel hard op Versace?

Édgar Ramírez: Nee, maar sinds de opnames merk ik hoe zeer mijn vader op hem lijkt. Geef die de juiste pruik en gezichtsbeharing, en je weet hoe Versace er vandaag zou hebben uitgezien. Mijn metamorfose kwam er natuurlijk niet vanzelf. Om te beginnen moest ik een twaalftal kilo bijkomen. Om in de Italiaanse sfeer te blijven heb ik me dan maar op een dieet van pasta en ijs gezet. (lacht) Nu, het mocht geen imitatie worden. Ik wilde vooral Versace’s gelaagdheid weergeven. Zo heb ik gepraat met mensen die hem goed kenden. Het mooiste compliment was dat zij Versace weer tot leven zagen komen.

De familie Versace leek minder opgezet met de serie.

Ramírez: Ze waren vooral ontevreden over Vulgar Favors, het boek van Maureen Orth waarop de serie gebaseerd is. De familie noemde dat ‘a work of fiction’. Alle begrip, maar het blijft het resultaat van grondige research door een onafhankelijke, gerespecteerde journaliste.

Hoewel de moord op Versace breed werd uitgesmeerd in de media, blijft Andrew Cunanan, die acht dagen later zelfmoord pleegde, een mysterieus figuur.

Ramírez: Cunanan had al vier moorden op zijn geweten toen hij Versace neerschoot. Hij zat elke avond in het journaal en stond in het most wanted-lijstje van de FBI. Toch werd hij niet opgepakt. Hij was een homo die andere homo’s vermoordde, dus vormde hij volgens de overheid niet echt een bedreiging. Pas toen een celebrity slachtoffer werd, schoot de politie in actie. Ook daar gaat de reeks over: homofobie. We denken dat de nineties niet zo verschillen van nu, maar veel mensen werden toen gestigmatiseerd vanwege hun seksuele geaardheid. Vandaag maakt onze tolerantie opnieuw plaats voor conservatisme, zeker in de VS. Het is dus belangrijk om alert te blijven.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content