Van het joodse liefdesdrama Félix et Meira tot de Netflixdocu Get me Roger Stone: de 10 tv-tips van de week

Volg de gids en u weet weer wat doen tussen zaterdag 6/5 en vrijdag 12/5.

FÉLIX ET MEIRA (zaterdag 6/5, 22.35, Canvas)

Meira (Hadas Yaron) is een jonge huisvrouw en moeder uit de chassidische Joodse gemeenschap van Montréal, Félix (Martin Dubreuil) is een niet-Jood en een charmante maar wat naïeve jongeman uit een bourgeoisfamilie. Toch zijn ze stiekem verliefd op elkaar.

De twee ontmoeten elkaar in een bakkerij in een winters Mile End, een coole multi-etnische buurt in Montréal waar behalve hipsters ook veel ultraorthodoxe Joden wonen. Terwijl Félix in het reine probeert te komen met de dood van zijn vader, kampt Meira met een depressie: ze heeft het almaar moeilijker met haar eentonige leven en het strenge keurslijf waarin haar man en haar religie haar dwingen. Wat begint als een ongewone vriendschap evolueert gaandeweg tot een liefdesverhaal over twee zielsverwanten die met hun vreugdeloze leven proberen te breken.

De insteek van deze genuanceerde milieustudie is niet nieuw: ook films als Kadosh, Eyes Wide Open en Fill the Void gaan over onmogelijke liefde in de wereld van het orthodoxe jodendom. In die zin is dit ook een emancipatiedrama, want Meira voelt zich een gevangene van haar gemeenschap – volgens de strikte wetten van haar geloof mag ze niet tekenen, luisteren naar soulmuziek of jeans dragen, laat staan vreemde mannen in de ogen kijken.

Toch hoedt regisseur-scenarist Maxime Giroux, die zelf lange tijd in Mile End woonde, zich voor stereotypes of gemakkelijke clichés. Dat wil niet zeggen dat hij geen oog heeft voor moeilijke situaties – in een opvallende scène probeert Félix, met zwarte hoed, lange zwarte jas en nepbaard en -pijpenkrullen zelfs in de Joodse gemeenschap te infiltreren. De meeste punten scoort Giroux echter met de ingetogen manier waarop hij de vertwijfeling van de kwetsbare Félix en de schuchtere Meira vat.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

HOT GIRLS WANTED (nu in Netflix)

Toen Hot Girls Wanted in 2015 op het Sundance Filmfestival vertoond werd, joeg de docu een schokgolf door puriteins Amerika. Jill Bauer, Ronna Gradus en Rashida Jones (Ann Perkins uit Parks and Recreation) spraken onverbloemd met enkele piepjonge dames die dromen van een carrière in de amateurporno. Ook de industrie zelf uitte kritiek, en vond dat de positieve aspecten van het beroep onderbelicht bleven. Twee jaar later komt hetzelfde trio op de proppen met een spin-off: de zesdelige docuserie Hot Girls Wanted: Turned On bevat een karrenvracht nieuwe ontluisterende verhalen over de dames en heren achter de schermen van de internetporno. In zes afleveringen worden acteurs, webcammeisjes, regisseurs én klanten ondervraagd over de verstrengeling van porno, internet en sociale media. Kleine waarschuwing: voor gratuit naakt bent u nog steeds beter af bij Game of Thrones.

FATAL ATTRACTION (vrijdag 12/5, 23.35, één)

Van het joodse liefdesdrama Félix et Meira tot de Netflixdocu Get me Roger Stone: de 10 tv-tips van de week

Op zoek naar het ideale afschrikmiddel tegen overspel? Dan is deze eightiesfilmhit van Adrian Lyne ruim afdoende. Met dank aan een excellente Glenn Close, die na een onenightstand met een getrouwde advocaat (Michael Douglas) wordt afgewezen en vervolgens als een crazy bitch from hell tekeergaat. Ze begint hem en zijn nietsvermoedende familie te belagen, en zelfs een snoezig wit konijntje moet eraan geloven. Bij de release van de film, waarvoor alle grote Hollywoodstudio’s aanvankelijk vriendelijk hadden bedankt, ontstond een fel debat: is Fatal Attraction een pleidooi tegen echtelijke ontrouw of gewoon seksistisch? U beslist.

ANNE WITH AN E (vanaf vrijdag 12/5 in Netflix)

Toen de nieuwe tv-bewerking van Lucy Maud Montgomery’s literaire jeugdklassieker Anne of Green Gables in Canada op de buis kwam, werd hij bedolven onder lovende recensies. Maar toen Netflix, dat de rechten bezit, een nieuwe poster online pleurde maakte dat de fans razend. De oorspronkelijke Canadese affiche bleek immers geretoucheerd: de kenmerkende sproeten, de wallen en zelfs de naar voren gerichte tanden van het elfjarige weesmeisje Anne Shirley waren middels Photoshop weggeborsteld. Vreemd, want de sprookjesachtige Netflixposter contrasteert nog geen klein beetje met de sfeer van de serie, die een pak donkerder is dan die van de boeken. In flashbacks krijgen we het onrecht en het misbruik te zien dat het meisje met de grote ogen en de levendige fantasie moest ondergaan. Een frisse bewerking met een trefzekere vertolking van de Iers- Canadese Amybeth McNulty.

CRASHING (zondag 7/5 in Play More)

Van het joodse liefdesdrama Félix et Meira tot de Netflixdocu Get me Roger Stone: de 10 tv-tips van de week

De sympathieke loebas Pete probeert het te maken als stand-upcomedian, maar het ontbreekt hem aan talent. Wanneer zijn vrouw hem bedriegt, crasht hij in de sofa van enkele bevriende komieken, onder wie Artie Lange en Sarah Silverman, die net als Pete Holmes een versie van zichzelf vertolken. Holmes (van de podcast You Made It Weird en de talkshow The Pete Holmes Show) vond de inspiratie voor de reeks deels in zijn eigen leven: op zijn 28e scheidde hij al van zijn vrouw. ‘Toen producer Judd Apatow en ik aan het brainstormen waren over de reeks merkten we dat er nog nooit een serie was gemaakt die aantoont hoe het voelt om rotslecht te zijn in het comedyvak.’ Deze charmante HBO-serie is echter geen klassieke komedie over komieken maar een tragikomische coming of age in acht episodes, bij voorkeur met een lach én een traan te comakijken.

DWARS DOOR FRANKRIJK: LES ENFANTS DE LA PATRIE (woensdag 10/5, 20.40, Eén)

Een big bangin de eerste verkiezingsronde sloeg de Franse traditionele partijen knock-out. Staan op 7 mei wél nog in de ring: het rechts-radicale Front National van Marine Le Pen en het piepjonge, liberaal-progressieve En Marche! van Emmanuel Macron. Hoe de toekomst van de Vijfde Republiek eruit zal zien, zult u zich pas na de stembusslag kunnen voorstellen. Hoe die eruit zou moeten zien volgens vijf Franse twintigers en een dertiger, komt u al te weten in Dwars door Frankrijk: les enfants de la patrie. Worden in die reportagereeks onder meer geportretteerd door journalist Karine Claassen (Dwars door Amerika): een kasteelheer uit de champagnestreek; een katholieke, nationalistische rapper; een moslima-bokser uit de Parijse banlieues en een leerkracht in de quartiers chauds van Marseille.

WEB JUNKIE (donderdag 11/5, 23.55, NPO2)

Van het joodse liefdesdrama Félix et Meira tot de Netflixdocu Get me Roger Stone: de 10 tv-tips van de week

‘De werkelijkheid is te nep.’ Het zou een uitspraak van een echte junk kunnen zijn, maar de verslaafden in deze ontluisterende docu zijn Chinese tienerjongens die verslingerd zijn aan onlinegames als World of Warcraft. Een maatschappelijk probleem, zo blijkt, want als eerste land ter wereld heeft China van internetverslaving een nationale prioriteit gemaakt. Hilla Medalia en Shosh Shlam bezochten een van de vierhonderd ontwenningsklinieken die de overheid daartoe heeft opgericht en constateerden dat de behandeling, die gaat van groepstherapiesessies met ouders tot het slikken van antipsychotica, soms A Clockwork Orange-achtige proporties aanneemt.

THE RAID: REDEMPTION (maandag 8/5, 20.40, CAZ)

Een groep eliteagenten valt een appartementsgebouw in Jakarta binnen waarin een misdaadbaron zich samen met zijn fanatieke handlangers heeft verschanst. Het is het startschot voor een claustrofobische, over the top martialartsfilm waarin het aantal gebroken armen en nekken nauwelijks bij te houden valt. De naar Indonesië geëmigreerde Welshman Gareth Evans viert in dit furieuze kick- en punchfestival uit 2011 zijn liefde voor hondsbrutale Aziatische actiecinema en de geweldorgieën van Sam Peckinpah bot. De choreografieën met hakmessen en halsbrekende stunts zijn spectaculair en ziekelijk vindingrijk. Al is de sequel, The Raid 2 (2014), net een tikkeltje inventiever.

OCCUPIED – SEIZOEN 1 (vrijdag 12/5, 00.10, Canvas)

Van het joodse liefdesdrama Félix et Meira tot de Netflixdocu Get me Roger Stone: de 10 tv-tips van de week

In deze Noorse politieke thrillerreeks, bedacht door schrijver Jo Nesbø, nemen de Russen op vraag van de EU de macht over in Noorwegen, in een poging om de natuurlijke oliebronnen van het land veilig te stellen. ‘In de slechtste Koude Oorlog-traditie’, zo formuleerde de Russische ambassadeur zijn bezorgdheid toen de reeks aangekondigd werd, ‘heeft men besloten om de Noorse kijkers angst in te boezemen met een onbestaande dreiging uit het oosten.’ Een zwaar overdreven reactie, want Occupied is een fictieserie waarin de nadruk op actie en intrige ligt, al heeft ze onbedoeld wel een behoorlijk actuele insteek. Op zijn beste momenten is Occupied – een van de duurste Noorse producties ooit – zelfs even spannend als 24 in zijn begindagen. Het tweede seizoen, waarvoor gefilmd werd op de Albert II-laan in Brussel, is al in aantocht.

GET ME ROGER STONE (vanaf vrijdag 12/5 in Netflix)

I believe in winning‘, zegt Roger Stone in het begin van de fascinerende Netflixdocumentaire over zijn leven, die al sinds de vertoning op het festival van Tribeca over de tongen rolt. De kans is groot dat zijn naam u niets zegt. Maar als Donald Trumps steile opmars naar het Witte Huis aan iemand kan worden toegeschreven, dan wel aan Stone, een man met een joekel van een Richard Nixon-tattoo die ook vandaag nog informeel aan de knoppen van Trumps presidentschap zit. Lang voor The Donald het zelf in de mot had, wist Stone al dat hij een ‘uitstekend stuk politiek paardenvlees’ was, zoals de man het zelf formuleert in de documentaire. In 1987 gaf Stone de toenmalige zakenmogul voor het eerst de raad om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap.

Stones politieke levenswandel is allesbehalve zuiver op de graat, zo blijkt uit de uitstekende, soms misselijkmakende documentaire Get Me Roger Stone, die leven en carrière van de excentriek geklede politieke bulldozer (‘een boosaardige Forrest Gump’, noemt jurist Jeffrey Toobin hem) in kaart brengt. Op zijn negentiende was Stone de jongste persoon die in het Watergate-schandaal genoemd werd. In 1972 dook hij voor het eerst op in de campagne van Richard Nixon. En er was de voorbije vijftig jaar in de VS geen politiek schandaal, geen schelmenstreek of geen relletje waarbij Stone niet van zich liet horen.

Al in 1987 gaf Roger Stone aan Donald Trump de raad om voor het presidentschap te gaan.
Al in 1987 gaf Roger Stone aan Donald Trump de raad om voor het presidentschap te gaan.

Trump had zijn Republikeinse vertrouwensman nochtans het advies gegeven om niet aan de docu mee te werken: ‘De regisseurs zullen je een hoop vervelende vragen stellen.’ Stone bleef behoedzaam, maar gaf toch zijn fiat. Documakers Morgan Pehme, Daniel DiMauro en Dylan Bank volgden de zelfverklaarde agent- provocateur gedurende meer dan vijf jaar en namen tal van interviews af (waaronder ook met Trump). De documentaire is opgedeeld in losse hoofdstukken, die telkens van start gaan met een zin uit Stones boek met gouden regels, zoals ‘Attack, attack, attack. Never defend‘ of ‘Admit nothing, deny everything, launch counterattack’. Het is Stones filosofie in een notendop: campagne voeren is oorlog. Politiek is een schaakspel, en de tegenstanders zijn de pionnen.

Coregisseur Morgan Pehme vertelde in een interview dat Stone regelmatig grapte dat hij de regisseurs zou laten ombrengen als hij de documentaire maar niets vond, en dat hij hen te pas en te onpas commie pinko homosexual liberals noemde. Ondanks alles – hij had voor de première een advocaat voorzien om een klacht wegens laster in te dienen – zag Stone uiteindelijk weinig graten in het duistere portret dat van hem geschetst wordt. Stone is een man die plezier haalt uit zijn rol van opperschurk, en, een beetje zoals Trump zelf, drijft op de haat die hij oproept. ‘Het enige wat erger is dan dat er over je geroddeld wordt, is dat er níét over je geroddeld wordt’, citeert hij Oscar Wilde. Get Me Roger Stone doet zijn onderwerp alle eer aan: een complexe, duivelse en bijwijlen charismatische figuur wiens politieke carrière beter uitdraaide dan hij ooit had durven te dromen. De gelijkenissen met de huidige opperbevelhebber van de VS, die hij achter de schermen nog steeds adviseert, zijn duidelijk.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content