Van dramady Your Sister’s Sister tot Het collectief geheugen: dit is er deze week op uw tv

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 27 januari tot vrijdag 2 februari 2018.

YOUR SISTER’S SISTER (zaterdag 27/1, 23.05, Canvas)

Ook als hij maar acht seconden duurt, kan een onenightstand grote gevolgen hebben. Zelfs mét een condoom.

Jack (Mark Duplass) is een goedmoedige thirtysomething die het nog altijd moeilijk heeft met de dood van zijn broer, nu een jaar geleden. ‘Weet je nog, die mooie rode fiets van jou?’ vraagt Iris (Emily Blunt), zijn beste vriendin – én de ex van zijn broer. ‘Je gaat hem afstoffen en je gaat op de ferry stappen. Ik stuur je naar het huis van mijn vader.’ Dat afgelegen vakantieoptrekje – zonder tv, zonder internet – bevindt zich op een eiland voor de kust van Seattle, maar van zijn hoofd leegmaken komt ook daar niet veel terecht. Hij botst op Hannah (Rosemarie DeWitt), de lesbische zus van Iris. ‘Ik ben net uit een relatie van zeven jaar gestapt’, bekent ze hem wanneer hij haar ’s nachts met een fles in de keuken aantreft. ‘Vandaar de tequila.’ Van het een komt het spreekwoordelijke ander, maar de volgende morgen staat – niet geheel toevallig – Iris voor de deur. En Iris is verliefd op Jack.

Regisseuse Lynn Shelton had zich twee jaar eerder laten opmerken met Humpday (2009), een karakterstudie met een nogal ongewoon uitgangspunt: twee heteromannen gaan samen een pornofilm maken waarin ze ook seks met elkaar hebben. ‘Ik voel me aangetrokken tot ideeën die op papier ridicuul lijken’, zo legt ze uit in The New York Times, ‘om vervolgens de uitdaging aan te gaan van er een film uit te puren die helemaal geloofwaardig is. De premisse van Your Sister’s Sister klinkt ook als iets uit een soap of een melodrama, gewoon een tikje te onnozel. Ik hou ervan om zo’n verhaal compleet écht te doen voelen, zoals echte mensen met zoiets zouden omgaan.’

Shelton omzeilt de klippen van de romcom en betoont zich een bezield chroniqueur van moderne relaties en jonge mensen. Deze dramady lijkt eerst een seksfarce, omdat de plot aanvankelijk draait om die onenightstand – en dat condoom – maar zonder een greintje effectbejag graaft ze aan de hand van nachtelijke confidenties geleidelijk dieper.

EYEWITNESS (nu in Proximus TV & Series)

Deze Amerikaanse remake van de bekroonde zesdelige Noorse serieØyevitnespeelt zich af in Tivoli, een klein stadje met grote problemen in de buurt van New York. De ooggetuigen uit de titel: twee tienerjongens die ontsnappen aan een afrekening onder drugdealers in een afgelegen boshut. Omdat niemand mag weten waarom ze daar waren – een van hen is openlijk homoseksueel, de andere zit nog diep in de kast – spreken de jongens af om over het voorval te zwijgen, maar dat is moeilijk wanneer blijkt dat de dader ook achter hen aanzit. Helpt ook niet: een van de jongens is de pleegzoon van de lokale sheriff (gespeeld door de geweldige Julianne Nicholson).Eyewitnessis niet bijster origineel en heeft soms wat last van zijn eigen complexiteit, maar is spannend en psychologisch onderbouwd genoeg om u in het grimmige Tivoli te houden.

MIA’S 2017 (dinsdag 30/1, 20.35, Eén)

Live op uw buis: de elfde editie van de MIA’s, de Music Industry Awards. De Vlaamse Grammy’s zijn relevanter dan ooit. Zo maakt de postmetalband Amenra, al jarenlang een succes in het buitenland, kans op drie publieks- of juryprijzen. Ook de vaderlandse hiphop vliegt niet langer onder de radar. In de splinternieuwe Urban-categorie strijden Coely, Brihang en ketjes Roméo Elvis en Zwangere Guy voor de minispeaker. Andere grote kanshebbers op een prijs: Oscar and the Wolf (6 nominaties), Soulwax (5) en Stuff (4), met drummer Lander Gyselinck als genomineerde voor muzikant van het jaar. Het gezichtje van Niels Destadsbader moet u er wel bij nemen. Gelukkig: onder anderen Tamino en Raymond van het Groenewoud – hij krijgt een Lifetime Achievement Award – treden ook op.

UNBROKEN (dinsdag 30/1, 20.40, CAZ)

Louis Zamperini, een Amerikaanse atleet die deelnam aan de Olympische Spelen in 1936 in Berlijn, crasht tijdens WO II met zijn bommenwerper in de Stille Oceaan en belandt vervolgens in een krijgsgevangenkamp in Tokio. Daar wordt hij vernederd door een sadistische commandant. Angelina Jolie vertrok voor haar tweede regieklus van een scenario dat mee was neergepend door Joel en Ethan Coen. Zoek echter niet naar de Coen-touch in dit op waargebeurde feiten gebaseerde oorlogsepos.Unbrokenis weliswaar een nobel heldendicht – zie ook:Life of PienMerry Christmas Mr. Lawrence – maar is te kunstmatig. Loont wél de moeite: het acteerduel tussen Jack O’Connell als Zamperini en het Japanse popidool Miyavi als de kampbeul.

COUNTERPART (nu in Play More)

Fan van Stranger Things? Dan zal ook Counterpart uw ding zijn, mits u bereid bent enkele concessies te doen. Vergeet de monsters, neem genoegen met een hedendaags decor in plaats van de eighties vibe en noem the Upside Downvoortaan gewoon the Other Side. VN-bediende Howard Silk (J.K. Simmons uit Whiplash) voelt zich wat vastgeroest in zijn job. Al dertig jaar wandelt hij door de gangen van de VN-afdeling in Berlijn, zonder te weten wat die precies doet. Wanneer Howard ontdekt dat de organisatie in het geheim de brug naar een parallel universum bewaakt, wordt zijn leven flink door elkaar geschud. Iemand die uit the Other Side ontsnapt en heeft het gemunt op zijn echtgenote (Olivia Williams). De enige die hem kan helpen, is zijn identieke tegenhanger uit dat andere universum.

SHINGAL, WHERE ARE YOU? (zondag 28/1, 22.50, Canvas)

De complexiteit en de gruwel van de vluchtelingencrisis worden haast tastbaar in deze documentaire waarin de Griekse regisseur Angelos Rallis enkele Iraakse jezidivluchtelingen volgt. Die religieuze minderheid, onder de voormalige president Saddam Hoessein ook al de gebeten hond, werd in 2014 uit haar stad Shingal verdreven door IS-strijders. Die ontvoerden vervolgens meer dan drieduizend jezidivrouwen en -meisjes. Aan de hand van portretten van een oudere man, een tiener en een gezin onderzoekt Shingal, Where Are You? de trauma’s en de dilemma’s van de jezidi’s, terwijl die in een verlaten steenkoolmijn ergens aan de Turks-Syrische grens rouwen, verlangen naar hun huis of plannen smeden om hun vrouwens en dochters uit het slavenkamp te bevrijden. Rallis blijft altijd op respectvolle afstand, hoe hartverscheurend de scènes die zich voor zijn lens afspelen ook zijn.

OUT OF THE FURNACE (dinsdag 30/1, 20.35, Q2)

Dat regisseur-scenarist Scott Cooper goed met acteurs kan omgaan, weten we sinds zijn debuut Crazy Heart, waarmee hij Jeff Bridges naar een Oscar coachte. Prima vertolkingen zijn er ook in deze misdaadthriller, die zich afspeelt in een stadje in de troosteloze Rust Belt. Russell (Christian Bale) is een staalarbeider die voor zijn zieke vader zorgt. Wanneer zijn jongere broer Rodney (Casey Affleck), een werkloze Irakveteraan, zich in de nesten werkt en de politie vervolgens niet snel genoeg reageert, neemt Russell zelf het recht in handen. Out of the Furnace werd niet onder de sterren bedolven, maar heeft er alvast genoeg in de cast: naast Bale en Affleck passeren ook Willem Dafoe, Forest Whitaker, Zoe Saldana en Sam Shepard (in een van zijn laatste rollen) de revue. En dan is er nog een ronduit angstaanjagende Woody Harrelson als psychopaat Harlan DeGroat.

MARY BEARD’S ULTIMATE ROME: EMPIRE WITHOUT LIMIT (zondag 28/1, 21.00, Canvas)

Die dekselse Romeinen blijven tot de verbeelding spreken. In het slechtste geval levert een documentairereeks van de BBC over de op- en ondergang van het Romeinse Rijk een droog geschiedenislesje op. Niet zo wanneer Mary Beard voor de klas staat. De progressieve Beard – een klassiek geschoolde Cambridge-professor die enkele jaren geleden het slachtoffer werd van misogyne Twittertrollen – doorprikt in deze vierdelige reeks allerlei clichés over het uit marmer en bloedvergieten opgetrokken Rome dat we kennen uit boeken, films en musea. Markant: haar zilverkleurige sneakers, humor en ongebreidelde enthousiasme.

HET COLLECTIEF GEHEUGEN (zaterdag 27/1, 21.10, Eén)

De geschiedenis wordt door de overwinnaars geschreven. Dat is ook het geval in Het collectief geheugen, een uit Nederland overgewaaide, humoristische panelshow. Nemen het tegen elkaar op: twee ploegen, bestaande uit een bekende gast onder de vleugels van teamkapiteins Maaike Cafmeyer en Jacques Vermeire. Zij duiken in 65 jaar aan VRT-beelden en bakkeleien over wie en wat wél of niet in ons geheugen gegrift moet blijven. Kamal Kharmach – de Belgisch-Marokkaanse komiek die zichzelf ooit omschreef als een ‘knuffelallochtoon met een maatje meer’, vervolgens een slordige 120 kilo afviel en vorig jaar een donutzaak opende – leidt alles in goede banen.

HET GREENAWAY ALFABET (donderdag 1/2, 22.55, NPO2)

Voor de een is hij een conceptueel genie, voor de ander een formalistische poseur en het zou niet verbazen mocht Peter Greenaway daar zelf vrede mee hebben. Een grijze muis is het laatste waar de naar Nederland uitgeweken Britse kunstenaar en filmregisseur voor wil doorgaan. Wie kaatst, mag de bal terugverwachten en Greenaway heeft véél gekaatst.

Zo verklaarde hij cinema eind vorige eeuw dood en bleef hij sindsdien betreuren dat de filmtaal zich amper ontwikkelt, bleef hij jammeren dat films niet langer intellectueel prikkelen en voer hij uit tegen de dominantie van lineaire, narratieve cinema. Zelf heeft hij zich daar tijdens zijn lange en bewogen carrière zelden of nooit aan bezondigd. Als er iemand op zoek is gegaan naar nieuwe vormen en structuren, dan wel de schilder, schrijver, componist, regisseur en webdesigner Greenaway.

De resultaten van die zoektocht waren niet altijd zo verbluffend of tijdloos als verhoopt. Zo vergaloppeerde de door getallen, kalligrafie, architectuur, encyclopedieën, seks en historische weetjes geobsedeerde kunstenaar zich vijftien jaar geleden met het megalomane gesamtkunstwerk The Tulse Luper Suitcases, een ambitieuze combinatie van speelfilms, websites, dvd’s, televisie en boeken. Maar op dat moment had de eigenzinnige, excessieve en bewust elitaire beeldenstormer zijn eremetaal allang verdiend met een handvol visueel en intellectueel uitdagende films zoals het kalligrafische, erotische The Pillow Book(1995), Drowning by Numbers (1998), The Belly of an Architect (1987) en The Cook, The Thief, His Wife & Her Lover (1989), een scabreuze wraaktragedie waarin obsceniteiten culmineren in kannibalisme.

Dat er achter al die postmoderne puzzels geen postmoderne puzzel schuilt, maar wel een mens van vlees en bloed, onthult de documentaire Het Greenaway alfabet. Regisseur Saskia Boddeke had geen gebrek aan toegang tot haar onderwerp, want de Nederlandse mediakunstenares is de echtgenote van Greenaway. Haar intiem en bijwijlen poëtisch vader-dochterportret laat onder meer zien hoe Greenaway speciaal voor zijn zestienjarige dochter Zoë een alfabet opstelt waarin al zijn stokpaardjes de revue passeren. ‘A staat voor alfabet ‘, zegt hij. ‘Nee, A staat voor autistisch’, werpt de pientere puber tegen. ‘Pa, je bent autistisch. Je kijkt me zelfs niet in de ogen wanneer je met me praat. Je hebt geen vrienden!’ Alvast een iemand die dwars door zijn harnas dringt.