Een ‘window’ is in voetbaltermen een periode waarin spelers van club mogen wisselen. De tiendelige reeks met dezelfde naam werpt een fictieve blik achter de schermen van een prestigieuze Engelse voetbalclub. Lynn Van Royen speelt daarin onderzoeksjournaliste Esther Birch. ‘Zodra ze ergens haar tanden in zet, blijft ze graven. Maar nu en dan graaft ze zichzelf te diep naar beneden.’
Moet je iets van voetbal kennen om The Window te smaken?
Lynn Van Royen: Dat hoeft niet. De reeks gaat over voetbal zonder dat er één keer in gevoetbald wordt. Het gaat over wat er achter de schermen gebeurt. De ongelijkheid binnen de clubs. Het machtsmisbruik. Het verraad. De politieke spelletjes. De verhaallijn en intriges worden opgebouwd tot een enorme taart. Ja, laat ik de metafoor van de taart gebruiken om mensen te doen kijken. (lacht) Zelf heb ik weinig met voetbal, maar het personage, de insteek en de verrassende onderliggende dynamieken spraken me aan. Esthers gedrevenheid, hoe ze tijdens het onderzoek alles rond haar vergeet, herken ik bij mezelf.
Schuilt er dan een onderzoeksjournalist in jou?
Van Royen: Nee, er schuilt een zeer gedreven persoon in mij. (lacht) Dat kan zich op meerdere vlakken uiten.
Hoe heb je de reeks voorbereid?
Van Royen: Aangezien de voertaal Engels is, heb ik me laten begeleiden door een taalcoach die enkele jaren in Engeland gestudeerd, gewerkt en gewoond heeft. Voor de rol van Esther waren de dialogen en de terminologie erg belangrijk. Maar ik heb ook veel gepraat met de schrijver om het grotere plaatje niet uit het oog te verliezen. De liga’s in de reeks zijn fictief, maar wel gebaseerd op bestaande instituten. We hadden geen zin in juridische gedoe. (lacht)
The Window is een Belgisch-Brits-Japanse coproductie, wat betekent dat je net zoals voor het tweede seizoen van VTM-reeks The Team de wereld rond mocht reizen. Begint dat intussen te wennen?
Van Royen: Ik prijs me gelukkig dat ik daarmee mijn dagen mag vullen. Het is als een theatertournee: je reist rond en probeert iets te maken met mensen die je waardeert. De opnames van The Window zijn ondertussen al twee jaar achter de rug. Destijds voelden de locaties erg versnipperd aan: we draaiden een week in Engeland, vervolgens in Brussel en Antwerpen en dan weer drie weken in Malta. Als ik de reeks nu bekijk, zie ik beter hoe alles is samengevoegd. De buitenopnames in Londen matchen wel degelijk met de binnenopnames in Brussel, bijvoorbeeld.
