Het Zweedse Sound of Noise is een even originele als absurde film in de traditie van de avant-gardemuzikanten of audioterroristen.
Sound of Noise
Zaterdag 22/11, 23.50 – Canvas.
Ola Simonsson en Johannes Stjärne Nilsson, Zweden-FR 2010
Muziek maken kun je op alles. Denk maar aan bands als Einstürzende Neubauten, dat klanken ontlokt aan schroot, bouwmaterialen en gereedschappen, of de Britse percussiegroep Stomp. Dat zelfs stilte een concert van accidentele geluiden is, bewees John Cage met 4’33”. Door een pianist voor de tijdsduur van het titelnummer achter een piano te laten zitten zonder een toets te laten aanraken, wees de componist erop dat ook stilte als muziek kan worden beschouwd.
Het Zweedse Sound of Noise is een even originele als absurde film in de traditie van bovengenoemde avant-gardemuzikanten of audioterroristen.
De protagonisten van dit melomane curiosum zijn twee excentrieke conservatoriummuzikanten uit Malmö die de saaie muzakgeluiden en het inspiratieloze lawaai van de stad beu zijn. Hun droom? Chaos en een revolutie ontketenen met Music for One City and Six Drummers, een concerto met gebruiksvoorwerpen als drumstellen dat ze in guerrillastijl willen uitvoeren met de hele stad als decor.
Ze trommelen vier al even zonderlinge drummers op om vervolgens toe te slaan in een operatiekamer, een bankgebouw, een concertzaal en een elektriciteitscentrale. Hun polyritmische composities voeren ze uit met behulp van graafmachines, papierversnipperaars (denk aan Money van Pink Floyd) en de buizen van een anesthesiemachine.
De raamvertelling is zo mogelijk nóg maffer. Het anarchistische geluidsgezelschap wordt namelijk opgespoord door Amadeus Warnerbring, een rechercheur uit een familie van muzikale grootheden die een hekel heeft aan muziek én toondoof is.
Het idee voor deze surrealistische conceptfilm ontstond in 2001. Het regisseursduo Ola Simonsson en Johannes Stjärne Nilsson draaide toen Music for One Apartment and Six Drummers, een kortfilm waarin dezelfde percussionisten-saboteurs als in Sound of Noise de inboedel van een appartement gebruiken om er muziek mee te maken. Creatief goud, want hun muzikale smörgåsbord haalde bijna tien miljoen hits op YouTube.
Diezelfde opzet komt dus terug in deze onconventionele, met een droge grijns geserveerde stadssymfonie mét liefdesverhaal. Diep graaft het allemaal niet, laat staat dat het harmonisch is, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de hilarische manier waarop de percussienummers naar voren worden gebracht. Frank Zappa meets Jacques Tati.
Luc Joris
