Twee huurmoordenaars (Tom Dewispelaere en de regisseur zelf) worden ingehuurd om elkaar af te knallen. Dat is het uitgangspunt van de recentste film van Alex van Warmerdam, die alweer een eclectische mix van genres en stijlen biedt.
Een verjaardag is altijd een speciale dag, maar nog voor Schneider de kaarsjes heeft kunnen uitblazen, krijgt hij een telefoontje van zijn opdrachtgever Mertens: ene Ramon Bax moet dringend uit de weg geruimd worden. Vandaag nog. Als aansporing – Schneider is de vader van twee dotten van kinderen – voegt hij eraan toe dat die Bax een kindermoordenaar is. Alleen: Schneider weet niet dat Bax óók voor Mertens werkt en net dezelfde opdracht heeft gekregen.
Een western, dat is dit duel tussen twee mannen die elkaar beloeren, het vuurwapen in de aanslag. Met dit verschil dat de weidse landschappen en woeste rotsformaties zijn vervangen door het hoge, wuivende riet en het moeras van een natuurgebied in de buurt van Groningen, want dit is een film van een van Nederlands bekendste regisseurs, Alex van Warmerdam (die net als in zijn vorige, Borgman, een beroep doet op een paar Vlaamse acteurs: Tom Dewispelaere en Gene Bervoets, respectievelijk als Schneider en Mertens).
En natuurlijk is zo’n western bij Van Warmerdam even absurd als grimmig, tot en met hoe hij alles in beeld brengt: een andere regisseur zou het verhaal allicht in de schaduwen laten baden, hij kiest voor de volle zon, met ook nog eens nadrukkelijk veel wit in kostuums en decors.
De dialogen in deze donkerkomische polderthriller mogen er overigens ook zijn: ‘Ik gebruik af en toe coke. Ik rook een joint’, moppert Bax (een rol van Van Warmerdam zelf) tegen zijn dochter Francisca. ‘Jij eet muesli. Daar zeg ik toch ook niets van.’ Waarop zij repliceert: ‘Muesli is gezond.’ En hij: ‘Ik vind van niet. Ik word depressief van muesli. Muesli is voor geiten.’ Zo excentriek als Borgman is het altijd onvoorspelbare Schneider vs. Bax niet, maar Van Warmerdam blaft, bluft en bijt nog steeds als geen ander.
