Tv-tip: Lore @ Canvas (20.40u)
In ‘Lore’ waagt de Australische Cate Shortland zich aan een heikel thema: de puinhopen van het naziregime. Een intelligente en gedurfde brok cinema over Teenagerschmerzen, verloren onschuld en kids op de dool.
Na de val van het Derde Rijk begint de antisemitische tiener Lore aan een gevaarlijke tocht door de Duitse wouden, in het gezelschap van een jonge Holocaustoverlevende. Deze grimmige oorlogsfilm over schaamtegevoel, het verlies van privileges van een nazimeisje en de impact van het fascisme op kinderen slaat zo een brug tussen de donkere, sensuele sprookjes van de gebroeders Grimm en Come and See (1985), de overrompelende Russische oorlogsklassieker van Elem Klimov.
Dat hele babe in the woods-verhaal wordt consequent verteld vanuit het perspectief van de titelheldin, een vijftienjarig meisje dat in het verwoeste en bezette Duitsland van mei 1945 tot de ontdekking komt dat ze altijd in een grote leugen geleefd heeft. Wanneer haar ouders – haar vader is een SS-officier – gearresteerd worden, krijgt Lore (een imponerende Saskia Rosendahl) van haar moeder te horen dat ze haar drie broertjes en zusje door het Zwarte Woud naar haar oma in Hamburg moet brengen. Dat is het begin van een barre en moeizame voettocht van 800 kilometer, een soort reality check ook, want tijdens haar gevaarlijke odyssee wordt Lore geholpen door Thomas, een mysterieuze jongeman met Joodse papieren. Ze voelt zich seksueel tot hem aangetrokken, maar dat gevoel staat diametraal tegenover haar geïndoctrineerde walging voor Joden en tegenover de rol die haar familie in de Endlösung gespeeld heeft.
Lore lijkt een typisch product van de Neuer Deutscher Film, films waarin teruggeblikt wordt op het Duitse schuldgevoel of het morele pardon. Nee dus: dit intieme verhaal is geregisseerd door de Australische Cate Shortland, die zich baseerde op The Dark Room, een voor de Booker Prize genomineerde roman van de Britse Rachel Seiffert, wier grootouders bij de SS waren. De inmiddels tot het judaïsme bekeerde Shortland debuteerde in 2004 met het veelgeprezen Somersault, een bijzonder sensueel coming-of-age-drama. Die sensitieve, haast tactiele aanpak vind je ook terug in Lore, dat opnieuw over het ontdekken van identiteit en seksualiteit gaat. Dit dreigende oorlogssprookje dankt zijn originaliteit aan de geweldig mooie dromerige stijl, met vibrerende verzadigde kleuren gebaseerd op oude Duitse home movies en archiefbeelden van Eva Braun, waarmee Lores gemoedstoestand, groeiende onzekerheid en ontvoogding aanschouwelijk worden gemaakt. (LJ)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier