Tv-tip: L’économie du couple, een verstikkend en teder echtscheidingsdrama

Een gezin kan een cocon zijn waarin het goed toeven is, maar als de liefde tussen de ouders bekoeld raakt, kan die omgeving in een cel veranderen. Dat blijkt ook uit het Belgische echtscheidingsdrama L’économie du couple.

Marie (Bérénice Bejo) en Boris (Cédric Kahn) hebben na vijftien jaar huwelijk besloten om uit elkaar te gaan. Toch kunnen ze elkaar moeilijk lossen. Er moet namelijk niet alleen onderhandeld worden over wie het hoederecht over hun achtjarige tweelingdochters krijgt, Boris kan het zich niet veroorloven om te verhuizen en weigert het gezellige pand in het Brusselse te verlaten.

Het huis is Maries eigendom, maar Boris, een berooide selfmade architect, heeft het mooi gerenoveerd en vindt dat hij recht heeft op de helft van de waarde van het pand. Zolang als er geen compromis bereikt is, is het koppel gedwongen om op die paar vierkante meter samen te wonen.

De Brusselse cineast Joachim Lafosse heeft zich in korte tijd opgewerkt tot een erkend auteur en meester van het huiselijke drama. Dat deed de door de cinema van Maurice Pialat en Ingmar Bergman gebiologeerde regisseur met films als Nue propriété, Élève libre en À perdre la raison, nauwlettend geobserveerde, intieme drama’s over familiale neuroses of de malaises binnen het gezinsleven.

Lafosse heeft een sterk inzicht in machtsconflicten die om een materiële of financiële kwestie draaien. Nieuw dit keer is dat hij ook een zekere kwetsbaarheid en tristesse in beeld weet te brengen. Hoezeer de op regeltjes gerichte Marie zich ook ergert aan de nonchalante, koppige Boris, of hoe bits hun gesprekken ook zijn, Lafosse weet toch de schaarse, broze momenten van tederheid tussen de twee te vatten.

Lafosse en zijn coscenaristen, een vrouwelijk duo en een man, lieten zich voor deze voortreffelijk vertolkte kroniek inspireren door wat ze om zich heen zagen bij koppels, en twee van hen maakten zelf een scheiding mee. Dat maakt van L’économie du couple – hoewel de camera nooit de woonruimte verlaat – niet zozeer een verstikkend echtscheidingsdrama, maar wel een pijnlijke radiografie van eigenbelang, machteloosheid en van de stelling dat liefde au fond een vorm van vriendschap kan zijn.