Theater: ‘Tè wa ta tè’, volgens Wouter Deprez

Wouter Deprez zapt in ‘Hier is wat ik denk’ door zijn leven, verpakt alle frustraties in een grap en komt met een even absurde als wonderlijke oplossing voor alle wereldproblemen aandraven.

The Play = Hier is wat ik denk

Gezelschap = Wouter Deprez

In een zin = Sappig cabaret dat je al (monkel)lachend doet beseffen dat we als mens en samenleving niet tevreden moeten zijn met een tè wa ta tè.

Hoogtepunt = De vijversketch… Meer verklappen we echt niet.

Score = * * * *

Quote = ‘Té wa ta té’

‘Tè wa ta tè!’ Deprez spreekt de West-Vlaamse vertaling van ‘het is wat het is’ in alle mogelijke intonaties uit terwijl hij beweegt als een gebarentolk die de grootste moeite heeft om het spreekritme bij te houden van degene wiens woorden hij vertaalt. ‘Tè wa ta tè’ was het levensmotto van Deprez’ grootvader. Deprez vraagt zich in Hier is wat ik denk af of we dat motto nog kunnen en moeten volgen…

Hij host over een kale scène met een vaalkleurig achterdoek waar gele en rode lichtbundels speels reageren op zijn vertellingen. Dat doet Deprez: vertellen. Over zijn verblijf in Zuid-Afrika. Hij confronteert je met alle tegenstrijdige gedachten die de reis bij hem losmaakte. Ondanks een stroef begin waarin het nerveus geijsbeer de kracht van zijn woorden ondermijnt, ontplooit er zich een in spitsvondige humor gedrenkt pleidooi voor een leven dat gedirigeerd wordt door de liefde en niet door geld en stress. Cynisme, ironie, frustratie, rebellie, kolder én porno buitelen over elkaar heen. Tussendoor leest hij denkgrapjes voor. Waarom? Geen idee. Hij leest ze zo slap voor dat de grapjes degraderen tot overbodige dipjes.

Tussen die dipjes raakt hij gelukkig meer dan relevante thema’s aan op zijn ‘kapoenmanier’. ‘De grond verkavelde zich spontaan toen het woud hoorde dat ik van Belgium was’, ‘Als we nu eens allemaal naar de bank gaan en al ons geld afhalen?’, ‘Wie heeft er zich laten vangen aan het kopen van een te duur huis?’, … Dat Deprez niet uitglijdt in een moraliserend oliespoor heeft alles te maken met de stoutmoedigheid waarmee hij het publiek bevraagt over leningen, winkelkarretjes en seksverslavingen maar evengoed met de grappige verpakking van de bedenkingen én met de snelheid waarmee hij switcht tussen Afrika en België.

Zijn kronkelende lijf verzet evenwel het meeste werk. In het begin beweegt hij als een losgeslagen projectiel maar langzamerhand zet hij dat lijf slimmer in. Een demonstratie Afrikaanse dans, een luipaardimitatie of een variatie op het ‘monnikenstandje’: de groteske, fysieke vertaling van zijn kopzorgen houdt de zuurtegraad in bedwang. Het maakt Hier is wat ik denk tot sappig cabaret dat je al (monkel)lachend doet beseffen dat we als mens en samenleving niet tevreden moeten zijn met een tè wa ta tè.

Smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.wouterdeprez.be