Theater: Sterk statement, zwak stuk

‘Keffiyeh/Made in China’ bevestigt de pioniersrol die KVS wil spelen als multicultureel stadsgezelschap. Een razend interessant sociaal-artistiek project met matig resultaat op de scène.

‘Is het goed als wij met elkaar praten, een blanke man en, jij, een Palestijnse vrouw? En waar is jouw hoofddoek? Moet je geen hoofddoek om?’, muzikant Thomas Devos laat het (beperkte) acteertalent opborrelen in de openingsscène tussen hem en de Palestijnse Farah Saleh.

Zeer matig geacteerd, op een zo goed als kale scène. Maar ’t is de boodschap – de gênante, uit het dagelijks leven geplukte situatie – die telt. Keffiyeh/Made in China ( * * ) is het intrigerende sluitstuk van een workshop met Belgische/Marokkaanse en Palestijnse acteurs. KVS richtte in 2007 PASS (Performing Arts Summer School) op in Palestina. De intentie: ‘met jonge podiumkunstenaars in de Bezette Gebieden een langdurige uitwisseling opzetten’. Dramaturg Hildegard De Vuyst is de drijvende, coördinerende kracht achter de structuur en zorgt er onder meer voor dat de jonge Palestijnse acteurs in contact kwamen met (Belgische) theatermakers en choreografen.

In 2013 staat een dansproductie met Koen Augustijnen op de agenda. Deze lente reist Keffiyeh/Made in China naar Palestina én – mits toestemming van de Israëlische autoriteiten – naar Israël. De titel verwijst naar de keffiyeh of zogeheten ‘Arafatsjaal’ die symbool staat voor de vrijheidstrijd van de Palestijnen. Al wordt de sjaal ondertussen in Chinese fabrieken geproduceerd en heeft hij daardoor veel van zijn symboolwaarde verloren.

De voorstelling speelt deze week in Brussel alvorens naar het Midden-Oosten te reizen en is het resultaat van maandenlang repeteren. Vijf Belgische en vijf Palestijnse acteurs sloegen in de zomer van 2011 aan het improviseren, in Palestina én in België. De Palestijnse auteur Dalia Taha puurde een in staccatoritme geschreven theatertekst uit die improvisaties. Dat ritme, de sobere scenografie (waarin met plakband grenzen en landschappen ‘getekend’ worden) en de te vlakke regie van Bart Dankcaert stellen de acteurs (die niet allemaal professionele theaterervaring hebben) voor een knoert van een opdracht.

De voorstelling zal vooral in Palestina en (hopelijk) Israël haar noodzakelijkheid als sterk theatraal statement claimen. Ze is – ondanks een veelbelovend, dansant begin – vormelijk net te mager en te fragmentair om ook als sterk theater te overtuigen. Al smaakt de culturenmix op het podium en (eindelijk) in de zaal absoluut naar meer!

Een smaakmaker:

Els Van Steenberghe

Meer info: www.kvs.be