Theater: Sien Eggers als tedere olifantenfluisteraar

Met ‘De tocht van de olifant’ ensceneert HETPALEIS een stoet rakende gedachten over mens zijn en dier zijn.

Zelfs olifanten inspireren jazzpianist Jef Neve. HETPALEIS vroeg Neve muziek te componeren bij Stefan Percevals enscenering van José Saramago’s roman De tocht van de olifant.

Neves machtige partituur klinkt als een meute meesterlijke variaties op het loopritme van een olifant. Van heftig en dreigend tot lieflijk en vrolijk. En steeds in die typische cadans. Neves klanken kleuren de sfeer en stuwen het ritme.

Op de holdonkere scène prijkt een zwartglanzend gevaarte. Het lijkt een abstracte olifantenkop maar het is een verticaal uitgetrokken vleugelpiano. Perceval plaatst zijn acteurs – Sien Eggers en Marc Van Eeghem – aan weerszijden van de ‘olifant’. Intiem (haast fluisterend) maar met verve spelen ze alle rollen.

Je verbeelding wordt geprikkeld door de rijke muziek, het heldere verhaal en de speelse regie. Zo kleur je zelf het zwarte en schemerig belichte scènebeeld in. Het maakt De tocht van de olifant ( * * * ) tot een intrigerende reis die de (vaak) botte houding tegenover ‘de ander’ – meer bepaald: vreemden en dieren – subtiel schetst. De reis eindigt hoopvol: de botste botterik ontdekt de kracht van integriteit, zachtheid en openheid.

Els Van Steenberghe

De volledige recensie lees je volgende week (29 februari 2012) in Knack Focus.

Meer info: www.hetpaleis.be