Els Van Steenberghe
Theater: Hitchcock voor jonkies
Een knarsend maar knotsgek en heerlijk (ont)spannend kijkavontuur voor iedereen vanaf zes jaar, dat is ‘Spionkop’ van Compagnie Barbarie.
The Play = Spionkop
Gezelschap = Compagnie Barbarie
In een zin = Een (stuctureel) knarsend maar knotsgek en heerlijk (ont)spannend kijkavontuur voor zesjarigen (en de zesjarige in elke volwassene).
Hoogtepunt = Ineens duikt er een ballerina met XXXXL-maatje en met XXXXL-bril op. Mét een hoelahoep. Waar ze even banale als leuke dingen mee doet, terwijl de juffrouw met de ogen op haar achterwerk met haar poep schudt en de vliegengordijnmeneer om zijn flosj zoekt. (Neen, we hadden geen LSD of andere geesterverruimende middelen gesnoven….)
Score = * *
Krrriep, krrriep, krrriep…. Een wat angstige ‘kleutervrouw’ fietst met haar driewieler (voorzien van een kanjer van een fietslicht) het duistere toneel op. In matrozenpak, met een knalgele regenhoed op het hoofd en stevige laarsjes aan de voeten. De Oosterse tapijten onder die laarsjes en langs de ’toneelwanden’ doen vermoeden dat de hummel een kasteel bewoont. Een spookkasteel, uiteraard.
Wanneer de klok twaalf keer slaat, barsten de weergoden in woede uit en duiken er langs alle kasteelkieren en schietgaten vreemdsoortige wezens op. Van ‘flapoorfredastairs’ over nukkige ‘vliegengordijnflosjheren’ of doemdenkende rattentovenaars tot heuse toverpoezen met Indische voorouders (zo blijkt uit de dansbewegingen) of fitnessvamps met prachtige ogen op hun achterwerk.
Dit zootje ongeregeld wordt de zesjarigen (en andere toeschouwers) zonder schroom, met rijkelijk veel spelgoesting en een flinke snuif muziek gepresenteerd. De verbeeldingskracht van de zeven zotte dozen van Compagnie Barbarie is minstens even sterk als de spierkracht van wijlen John Massis. Hun eerste jeugdtheatercreatie lijkt haast een opluchting. ‘Eindelijk kunnen we onze fantasie écht de vrije loop laten’, moeten ze gedacht hebben. Spionkop is waarlijk een fantasieorgie waarin vier Barbariemadammen de meest hilarische scènebeelden aan elkaar breien. Het oorspronkelijke plan was een ‘Hitchcock voor kinderen’ bij elkaar te fantaseren. Van dat idee rest vooral het griezelige sfeertje waarin de ganse rariteitenstoet is ondergedompeld. Het stuk is een nachtelijke parade (of nachtmerrie?) die zich afspeelt voor de ogen van de kasteelkleuter, genaamd: ‘Alfrèèèèèèd’.
Hoe guitig en bont die weirdoparade ook oogt: ze komt van nergens, ze gaat naar nergens en ze lijkt weinig meer te ambiëren dan een uurtje kijk- , bibber- en luistergenot verschaffen aan Alfred en de toeschouwers. Dat lukt. Maar het (flinterdunne) verhaallijntje verraadt dat de Barbariemadammen deze grappige griezelparade wilden optillen tot een tragikomische wonderwereld. Dat lukt niet. De reden? Zowel de opbouw als de personagetekening klinken als het fietsje van de kleuter: Krrriep, krrriep, krrriep…
Els Van Steenberghe
Meer info: www.compagniebarbarie.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier