Theater: Hier bakt Janne

Els Van Steenberghe
Els Van Steenberghe Els Van Steenberghe is theaterrecensent.

Janne Desmet kon niet zwijgen over de inbraak in haar huis en besloot dan maar om er ook op de planken over te praten, met ‘Hier waak ik’ tot gevolg. Een wervelende solo waar Desmet toont veel en vlot te kunnen vertellen maar nog niet altijd het juiste vertelritme en de origineelste vertelvorm vindt.

The Play = Hier waak ik

Gezelschap = Janne Desmet /Villanella

In een zin = Een geslaagde solo met venijnig maatschappijkritisch randje waar Desmet geregeld lachsalvo’s uitlokt, vooral wanneer ze de (herkenbare) feiten tot even herkenbare, groteske en hilarische scènes opblaast.

Hoogtepunt = De scène waarin ze vertelt hoe ze als vijftienjarige door het dak gaat tijdens de naailes en daarbij al haar mimetalent vrolijk in de strijd gooit.

Score = * * *

Quote = ‘Ik ben niet gemaakt maar samen gesmeten’

‘Ik ben niet ontstaan uit passie maar uit gepruts’, vermoedt Janne Desmet. Daarom wilde ze als kind haar ouders voor de rechter slepen omdat het toch ontegensprekelijk hun schuld is dat haar hoofd én haar lijf zulk een rommeltje zijn. Die zielenroerselen en (jeugd)pijntjes legt Desmet op hilarische wijze open en bloot op de scène in Hier waak ik, een luchtige solo die zich tussen intiem verteltheater en gezapig cabaret nestelt.

Aanleiding voor de voorstelling is een diefstal in de woonst van Desmet waarbij haar huisgenoot de dief recht in de ogen kon kijken. Sindsdien is Desmet geobsedeerd door diefstal en vastbesloten de dader te vinden. En taart voor hem te bakken… Makkelijker gezegd dan gedaan. Het kost haar meer dan een jaar én deze voorstelling waarin ze haar levensloop analyseert en beschrijft vanaf de allereerste levensdag – zich vastklampend aan de moederkoek van haar moeders baarmoeder omdat ze nog niet wil geboren worden – tot de dag waarop ze als dertigjarige voor een ruige BSO-klas staat en met de jongeheren – die ze zonder schroom portretteert – urenlang praat over stelen en overleven. De voorstelling is een heel knap geconstrueerd relaas waarin Desmet – die vaders marathonshirtje lekker eigenzinnig op een chique short combineert – op haar best is wanneer ze niet zomaar vertelt wat er gebeurt of wat er in haar hoofd omgaat maar met die feiten een ongegeneerd groteske scène bouwt. Zoals de scène waarin ze over haar geboorte vertelt of de scène waarin ze pantoffels moet naaien tijdens de naailes. Dan gooit ze haar grandioze mimiek en schitterende lichaamstaal in de strijd tot haar publiek zowat van de tribune rolt van het lachen. Al groeit de voorstelling nog te weinig vaak uit tot zulke uit feiten geperste en rijkelijk met zotte verbeelding overgoten scènes. Te vaak blijft ze steken in het op grappige toon (en soms iets te ratelend) vertellen van wat er gebeurde. Ook haar taal – nu soms flirtend met oppervlakige spreektaal – kan nog een shot inventiviteit gebruiken.

Maar Hier waak ik is wél zo toegankelijk en wervelend dat Desmet ganse bendes jongeren (en volwassenen) voor het theater kan winnen. Ze speelt de ziel uit haar lijf, pikt gewiekst in op opmerkingen van het publiek en staat als haar goedige, wat naïeve zelf op de scène. Zij heeft het beste voor met de wereld en zou liever een taart bakken voor haar inbreker dan hem aan te geven bij de politie. Dat charmeert en het maakt deze solo tot een geslaagde start van een mogelijke carrière als cabaretière die het leven als een berg ingrediënten bekijkt waar ze een hartverwarmend lekkere maar knotsgek ogende taart mee wil bakken. Mét maatschappijkritische boon waar je toch even op moet kauwen. Die ingrediënten zijn al aanwezig in Hier waak ik. Het is goed ‘gebak’, zonder meer. ‘Up to the next challenge please!’, zouden ze in The Great British Bake Off zeggen.

Els Van Steenberghe

Meer info: www.villanella.be

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content