Theater: Het meisje dat te veel van lucifers hield, NTGent

NTGent dropt Het meisje dat te veel van lucifers hield in het donker. Het levert toneel zonder vuur of brandgevaar op.

“Aoeoeoeoeoe…. Aoeoeoeoeoe…”, klinkt het in het schemerduister. Een halfnaakte deerne en een broodmagere jongen – met de broek op de enkels – huilen als wolven naar de maan. Ze staan op een immense, met potaarde bedekte eetkamertafel waar hun waanzinnige vader alias psychiater alias de kamerpianist (pittig vertolkt door Steven Van Watermeulen) zonet een potje yoghurt oplepelde.

Ondertussen flakkeren kaarsjes, hangt een kale boomstronk in de lucht en tracht het publiek alle bizarre, vaak woordeloze scènes met elkaar te verbinden. Dat lukt niet. Regisseur Julie Van den Berghes versie van Gaétan Soucy’s succesroman Het meisje dat te veel van lucifers hield ( * ) is een te uitgebeende interpretatie van het boek. Je kunt de creatie enkel begrijpen als je het boek gelezen hebt.

Valt er echt niets goeds te vertellen over dit stuk? Jawel! De mooi gecomponeerde scènebeelden en het sfeervolle klankendecor verraden dat hier een regiebelofte aan het werk is. Het is uitkijken naar evenwichtiger werk van Van den Berghe. Toneel dat ons, in tegenstelling tot dit stuk, niet dwingt om naar de maan te huilen. Niet als een wolf, maar als een teleurgestelde toeschouwer. “Aoeoeoe…”

Els Van Steenberghe

De volledige recensie leest u volgende week (30 november 2011) in Knack Focus.

Meer info: www.ntgent.be