Theater: Decadente snorren

Compagnie DeSnor bestrijdt in ‘Ideale Plaats’ de decadentie met decadent toneel, afgewerkt met een toef cynisme.

The Play = Ideale plaats

Gezelschap = Compagnie DeSnor

In een zin = Ideale plaats toont een beeldrijke, nog embryonale theatertaal die op een bedje van kitsch en slapstick een stevige portie maatschappijkritiek drapeert en dat doet met aanstekelijk jeugdige flair.

Hoogtepunt = De slagroomsnuifscène op de tonen van The Beatles’ Revolution.

Score = * *

Nog voor we de deur van Theater Zuidpool openen, komt Carly Rae Jepsens Call me maybe ons vrolijk tegemoet gehuppeld. Meteen gevolgd door de vogeltjesdans en een brullend geluid van een proefdraaiende rookmachine… Een fuif? Neen, de jonge – correctie: piepjonge – kornuiten van Compagnie DeSnor laten iedereen delen in hun opwarming.

Na de opwarming van performers en publiek ontvouwt zich een even bevreemdend als fascinerend universum waar happiness welig – zeg gerust: extravagant – tiert én muziek nog steeds een hoofdrol speelt. De Snorren (gemiddelde leeftijd: 18 jaar) laten er geen gras over groeien. Dit is al de tweede productie van Louis Janssens en Ferre Marnef die in Theater Zuidpool te zien is. Op een even dolle als wrange manier verbeelden ze in Ideale plaats de decadentie en verwendheid van de westerling. In een decor vol plastic luchtmatrassen en met een berg make-up als centraal orakel, ensceneren ze een haast woordeloze karikatuur van de commerciële decadentie. Flarden van de Marseillaise, de Sirtaki én – vooral – Revolution van The Beatles zorgen voor muzikale benzine. Terwijl de twee heren schransen, dansen, joelen, vechten, over zwembaden dromen, coke als slagroom snuiven en zich te pletter masturberen, tutten twee dames zich onverstoord op. Het leven verloopt er volgens een pijnlijk oppervlakkig stramien.

De vier – naast Marnef en Janssens ook gastactrices Robin Ekkart en Judith Willems- spelen en draaien tegelijkertijd aan de licht- en geluidknoppen. Het resultaat is een brandend energieke en ruwe brok theater waarin een revolutioniare geest schuilgaat. Een strakkere, meer uitgepuurde regie die de muziek en alle attributen ten dienste stelt van het spel (en niet omgekeerd) zou de zeggingskracht van die zuurzoete taferelen enkel vergroten. Maar de aanstekelijke passie en rock-‘n-roll waarmee, bijvoorbeeld, een Marnef die scène bespringt, maakt veel goed.

Ideale plaats toont een beeldrijke, nog embryonale theatertaal die op een bedje van kitsch en slapstick een stevige portie maatschappijkritiek drapeert en dat doet met aanstekelijk jeugdige flair.

Smaakmaker:

EN

Els Van Steenberghe

Meer info: www.compagniedesnor.be