Stand-upcomedian Ramzi Zerqane: ‘Het is hard werken, vreemdeling zijn’

Simon Demeulemeester
Simon Demeulemeester Redacteur Knack

Stand-upcomedian Ramzi Zerqane schopt met ‘Ramzi Blijft Zitten’ jongeren de schoolbanken op.

Ramzi Zerqane, de naam zal u misschien weinig zeggen. Hij had een klein rolletje in ‘De Ronde’ van Jan Eelen (het geboefte dat de grasmachine van de buurman stal). Maar Zerqane is vastberaden daar verandering in te brengen. Hij heeft mediaplannen, ‘maar daar mag ik nog niets over kwijt’, en toerde met zijn voorstelling ‘Ramzi Blijft Zitten’ – een knipoog naar zijn eigen schoolcarrière – niet alleen in Vlaanderen en Nederland, maar ook al in Denemarken, Noorwegen en Groot-Brittannië.

Misschien wat overtrokken om een jonge moslim een Kruisvaarder van het Onderwijs te noemen, maar zo zou hij op de bühne wel aangekondigd kunnen worden. Ramzi Zerqane wil jongeren met zijn voorstelling immers het belang van onderwijs en zelfontplooiing diets maken.Onderwijs? Waren de echt goede grappen op dan? Integendeel, verzekert Zerqane: “Grappen zijn gewoon een goede manier om de aandacht van het jonge grut te grijpen.”

Zerqane betaalde zijn studies zelf, met stand up comedy. Voor hij zijn leven in handen nam, ging ook aan hem het nut van onderwijs voorbij: “Ik wist wel dat het belangrijk was, maar ik besefte het niet, zoals zoveel jongeren.” Hoe werd Ramzi Zerqane dan de Kruisvaarder van het Onderwijs? Het besef dat zijn zieke vader wel eens zou kunnen sterven zonder dat zijn zoon ooit werkelijk iets bereikt had. En dus trok hij de boer op.

Hij ging studeren en betaalde dat met grappen maken op een podium. Hemzelf een doel stellen, zijn diploma halen, en dat bereiken: het gaf hem vleugels. “Ik hoorde in het onderwijs zoveel klagen over de jongeren. Aangezien die stand up comedy zoveel voor mij betekend had, dacht ik met stand up comedy de kick van iets bereiken kon overbrengen. Meteen kan ik het nut van naar school gaan en jezelf ontplooien laten doordringen.”

Vlaamse en Arabische mama’s

En dus trekt Ramzi Zerqane langs (hoge)scholen en universiteiten om jongeren aan te sporen niet bij de pakken te blijven zitten en iets te gaan doen met hun leven. Ramzi noemt zijn show uniek. “De sterkte van mijn voorstelling is dat ik me kwetsbaar opstel, in een interactieve en soms emotionele mix van lachen en nadenken. Dat verhaal met mijn vader maakt dat de jongeren meer open staan voor die boodschap.”

Zerqane houdt in zijn show inderdaad de aandacht van de jongeren strak vast. Hij brengt ze aan het lachen met opgeblazen clichés, zoals die van de ultrabezorgde Vlaamse moeder en haar antipode: de hysterisch strenge Arabische moeder. Na de schaterbuien confronteert hij hen dan, gedoseerd en onverwacht, met zijn échte verhaal: op straat stoer lopen doen, allemaal goed en wel, maar dat kan niet blijven duren.

‘Is het echt waar, van zijn vader?’

Het is wachten tot het einde van de opvoering om te horen of Zerqanes vader het redt of niet. Een gevoelige snaar, bleek na een try-out in Ronse, waar na de voorstelling leerlingen vragen of “het echt waar is van zijn vader?”. Dat zijn verhaal een gevoelige snaar raakt, merkt hij ook via Facebook na zijn opvoeringen. “Zowel Rachid als Jaqueline reageren erg positief op Facebook, waar ik achteraf altijd een ‘klasfoto’ post.”

Ook tijdens de opvoering reageren ze al, want Zerqane trekt continu de jongeren in de show: “Soms komen ze in opstand tegen mijn grappen. Maar nooit zijn ze kwaad – jonge gasten kunnen tegen een stootje. Dat ze zo graag willen deel uitmaken van de show, bewijst dat ze zich aangesproken voelen. Achteraf komen ze dan vertellen dat ik ze anders naar een probleem heb leren kijken. Die clichés vergroten de verschillen tussen autochtonen en allochtonen. Uit die confrontatie komt dan vaak dialoog.”

‘Ik heb geen probleem met Filip Dewinter en Sharia4Belgium, wel dat zij overal een probleem van maken’

Het autochtonen-allochtonendebat is prominent aanwezig in zijn opvoering, maar nooit rechtstreeks: “Autochtoon, allochtoon: we zijn allemaal jongeren, toch? Ik ben niet zo bezig met de vraag of ik kan samenleven met deze of gene. Wie dat wil, kom je wel tegen. Ik heb geen last van het Vlaams Belang, ik kom ze niet tegen. Ik heb soms de indruk dat Filip Dewinter op zijn eentje is, dat zijn groepje even groot is als dat van Sharia4Belgium. Ik heb geen probleem met die mensen, wel dat zij overal een probleem van maken.” (lacht)

“Ik geloof niet in al die veralgemeningen, ik heb niets te maken met die jongens uit ‘Femme de la rue’. Er wordt veel geëist van de allochtone gemeenschap, we moeten steeds bewijzen dat we ok zijn. Die gemeenschap doet heel hard zijn best. Het is hard werken, vreemdeling zijn! (lacht) Waarom alles opdelen? Neem milkshakes: die zijn lekker, toch? En dat zijn altijd mengelingen.”

Voor meer informatie over Ramzi Zerqane en zijn shows: www.ramzizerqane.com

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content