Recensie ‘Dexter – seizoen 7’: Seriemoordenaar met artrose

Dexter, de reeks over seriemoordenaar Dexter Morgan en zijn strijd met zijn ‘dark passenger, heeft er een punt achter gezet. En afgaand op het zevende seizoen geen moment te vroeg.

Volgaarne zou ik hier een nieuw woord willen introduceren, of toch minstens een nieuwe betekenis voor een bestaand woord: dextrose, oftewel de manier waarop een reeks zich na een voortijdig hoogtepunt langzaam en gebrekkig naar haar einde sleept. Etymologisch gezien natuurlijk afkomstig van Dexter, de reeks over seriemoordenaar Dexter Morgan en zijn strijd met zijn ‘dark passenger’.

Vier seizoenen lang ging het crescendo met de serie, maar sinds het adembenemende kat-en-muisspel tussen Dexter en de Trinity Killer in reeks 4 was het alleen maar bergafwaarts. Het zevende seizoen brengt weliswaar enige beterschap in vergelijking met het vorige, maar dat was natuurlijk wel zeer ontgoochelend, en het is ook niet zo goed als je zou mogen verwachten.

Op het einde van seizoen 6 kwam Dexters geheim namelijk eindelijk uit, toen zijn zus Debra er getuige van was hoe hij de Doomsday Killer om het leven bracht. Het was een wending die mij toen deed hopen dat de neergang omgebogen zou kunnen worden, maar eigenlijk doen de schrijvers er veel te weinig mee: in de eerste seizoenen diende het privéleven van Dexter – zijn relatie, zijn vaderschap… – als aanzet om het personage te verdiepen, nu is zelfs zijn ontmaskering weinig meer dan een middeltje waarmee men de spanning probeert op te drijven.

De andere grote verhalen – een conflict tussen Dexter en de Wit-Russische maffia, een bizarre relatie met een vrouwelijke psychopaat – doen dan weer veel te veel denken aan dingen uit het verleden om nog te kunnen verrassen. Enfin, afgelopen weekend werd in de VS de finale van het achtste seizoen uitgezonden, meteen ook de allerlaatste Dexter ooit. Laat ons zeggen dat hij uit zijn lijden wordt verlost.

Extra’s: audiocommentaar bij de finale, een blik op de schrijverstafel en een paar korte docu’s.

Stefaan Werbrouck