Els Van Steenberghe
Gepikt theater
Kloppend Hert timmert een ondergrondse parking op de scène, zaagt een Volkswagen in twee delen en laat er een bende Roma-muzikanten op los. Het resultaat is ‘Bite the hand that feeds you’.
The Play = Bite the hand that feeds you
Gezelschap = Kloppend Hert
In een zin = Het rommelige, chaotische en zwalpende karakter van de voorstelling verbeeldt de wanhoop en de ontreddering die de kop opsteekt wanneer een kunstenaar beseft dat de kunst die hij met subsidies maakt amper iets teweegbrengt in de samenleving.
Hoogtepunt = De adembenemende slotscène waarin Haider Al Timimi als een monster wordt afgevoerd. Zoals onze maatschappij de Roma te vaak afvoert.
Score = * *
Quote = ‘Sommige mensen begrijpen niet dat de grond onder hun voeten van iemand anders kan zijn’
De inleiding was gepikt (‘Sorry dat we bestaan!’, een knipoog naar de sorrytirade van comedian Erhan Demirci), de eerste scène was gepikt (een stuk uit Rosas danst Rosas), de muziek was grotendeels gepikt (van Django Reinhardt) maar net dat maakt Bite the hand that feeds you tot een rakend, satirisch portret van hoe we ons tegenover zigeuners gedragen en verhouden.
Kristel Waterloos verkwanselde het in Kristel gaat vreemd. Maar na Peter van Beek (die het fotoboek The good, the bad and the Romauitgaf), tracht ook Haider Al Timimi samen met Nicolas Delalieu en auteur Chris van Camp een betere poging te doen om de zigeuners te begrijpen en hen met empathie te portretteren. De voorstelling is een rommeltje en de muzikanten (waaronder enkele Roma) zitten er te vaak voor spek en bonen bij – niettegenstaande ze hun instrumenten meesterlijk bespelen – én de twee kinderen laten zich amper temmen. Dat laatste is niet erg want dat onverwoestbare is een trotse eigenschap van de Roma.
Delalieux en Al Timimi staan als zichzelf op de scène die uitgedost is als een ondergrondse autoparkeergarage (want zigeuners leven figuurlijk ondergronds). Ze maken wat te veel flauwe metagrapjes. Maar al zwalpend en brallend komen ze wél tot een rakend portret… ‘van zigeuners’, wil u alvast aanvullen? Mis! Vooral van onze visie op zigeuners. De moppen over stelende zigeuners vliegen je om de oren. Rakelings scheert het duo over alle familietakken waaruit de Roma (een grote familie) bestaan. Dit alles behoorlijk snel en oppervlakkig. De essentie ligt in hoe onmachtig theatermakers zijn om iets te veranderen aan het lot van een volk dat constant en overal een schop onder de kont krijgt. Eigenlijk is deze rommelige, wat te chaotische en zwalpende voorstelling net een treffende verbeelding van de wanhoop en de ontreddering waardoor deze kunstenaars overmand raken wanneer ze beseffen dat de kunst die ze met subsidies maken amper iets teweegbrengt in de samenleving en al helemaal niet in het leven van de Roma of andere verschoppelingen.
Tijdens de voorstelling transformeert Al Timimi tot een harig monster, bijna een hond. Zijn slotmonoloog is een straffe schop onder de kont van het publiek: ‘Ik word behandeld als een hond maar ik zal me maar aangeven bij de politie – al weet ik nog niet goed waarvoor – want ik kan hier toch niet leven en werken.’ Die zit.
Smaakmaker: Er werden verschillende nummers van de Belgische jazzlegende (en Sinti) Django Reinhardt gebracht, waaronder Minor Swing –
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Els Van Steenberghe
Vanaf november 2014 reist de voorstelling door Vlaanderen.
Meer info: www.kloppendhert.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier