Band van de Dag #91: Oaktree

Als Oaktree brengt de jonge Antwerpenaar, Adriaan de Roover, sferische en betoverende electronica die balanceert tussen de dansvloer en de huiskamer.

Wanneer kleine jongens grote jongens worden laten ze hun trompet en muziekschoollessen voor wat het is en kruipen ze achter de draaitafels. Althans, zo verging het Adriaan de Roover (24) uit Kalmthout, alias Oaktree. Electro, techno en drum-‘n-bass mixen, dat smaakte naar meer, en de overstap naar de laptop volgde snel.

‘In het begin leverde dat vooral middelmatige technoprobeersels op’, vertelt De Roover. ‘Maar hoe meer ik mijn weg vond, regeltjes overboord gooide en mijn eigen ding ging doen, hoe meer ik bij luistermuziek uitkwam. Overtuigend knallen zat er blijkbaar niet in.’

Op Record Store Day mikt PIAS een vinylversie van de ep Chapters in de platenwinkels. Dat vijf tracks tellende debuut verscheen al in juni 2013 in digitale vorm via Voxed Recordings, maar werd door de platenfirma van Daan, Agnes Obel en The Hicky Underworld goed genoeg bevonden voor een fysieke rerelease. ‘Dat is vrij simpel gegaan: ik heb nog lessen muziekproductie gevolgd, en het was mijn leraar Arne Van Petegem (u beter bekend als Styrofoam, nvdr.) die mijn tracks had doorgespeeld aan een A&R-man van PIAS.’

In ‘Chapters’ krijgen bewerkte field recordings veel ruimte om te botsen tegen en te glijden langs verknipte electronica. ‘Ik wil kleine wereldjes creëren’, zegt de Roover over zijn muziek. ‘Het liefst van al gebruik ik daarvoor veldopnames en zelf opgenomen samples van muziekinstrumenten. In Restless Mind bijvoorbeeld komt bijna elk ritme en geluid van een kleine harp die ik heb verknipt en gemanipuleerd.’ Ga vooral ook luisteren tijdens RSD in de Vooruit, waar Oaktree zijn samplevlijt presenteert in een vijf man sterke livebezetting.

De suggestie dat de sfeer van Portishead af en toe door zijn tracks waart, neemt Adriaan op als een groot compliment, zelf schuift hij Bonobo, Nils Frahm, en Nicolas Jaar naar voren, maar ook Wim Mertens (‘hij heeft me doen kiezen voor een livebezetting’), Matthew Herbert (‘voor het avontuurlijke, en de manier waarop hij zichzelf beperkingen oplegt’), en Four Tet (‘voor de nonchalance en de rauwheid’). (JB)