Band van de Dag #112: Sweet Jane

De Waalse singer-songwriter Christel Mignolet, ofte Sweet Jane, is terug van tien jaar weggeweest. ‘Time Away’ is het derde album van de frêle zangeres met de broze stem.

Na meer dan tien jaar is de Waalse singer-songwriter Christel Mignolet, ofte Sweet Jane, helemaal terug. Met haar recentste plaat ‘Time Away’ wil ze haar comeback maken. De zinsnede ‘Life is just to die. But, anyone who has a heart wouldn’t want to turn around and break it’ uit de song ‘Sweet Jane’ van The Velvet Underground kan die plaat samenvatten. Op een as van positief en negatief is zij de ‘Point Zero’.

“Sweet Jane is nog altijd Sweet Jane”, vertelt ze. “Maar ik ben volwassen geworden.” En zo klinkt haar nieuwste album ook. Waar ze aanvankelijk voor het puur akoestische koos, is er meer productiewerk in ‘Time Away’ gekropen. Voor de gelegenheid werkte ze samen met onder meer backingvocaal Pieter-Jan De Smet en tweede gitarist Geoffrey Burton, bekend van Arno en Daan. “Toen ik mijn job bij de legendarische muziekstudio Jet Studios opgaf, naar Nieuw-Zeeland vertrok en eindelijk weer tijd kreeg om iets op te nemen, klonken de nummers die ik schreef heel depressief”, zegt ze. “Maar daar hebben mijn golflengtegenoten Geoffrey en Pieter-Jan met hun extra muziekpartijen iets aan gedaan.”

Toch lijkt haar broze stem niets van de fragiele en hoogstpersoonlijke eerlijkheid van haar vorige platen ‘Little Bird’ (1997) en ‘Full Moon’ (2003) ingeboet te hebben. “De plaat is een scheur uit mijn dagboek, een stuk van mijn leven”, klinkt het. “Alles was plots veranderd en dat was niet makkelijk.” Dat wordt onderstreept door haar albumcover, waarop de woorden ‘I’ve lost my way, I’ve lost my time today’ op een bordje onder tegengestelde wegwijzers te lezen zijn.

“Ik bevond me letterlijk en figuurlijk op een ‘point zero’. Ik nam die foto in Nieuw-Zeeland op het meest zuidelijke punt. Dat is de mooiste locatie, maar tegelijkertijd is er daarna niets meer, buiten Antarctica,” zegt ze. “Dat was zo raar, maar het kwam overeen met het punt waarop ik met mijn leven zat. Je kunt niet opnieuw beginnen, maar je kan je wel op een kruispunt bevinden. De cover en het album staan voor de noodzaak om een beslissing te nemen. Wat die beslissing is, maakt niet zoveel uit. Je moet vooruit. Maar dat is moeilijk.”

Haar tot in Australië lovend ontvangen nummer ‘Point Zero’ staat voor die verbinding. ‘One step forward, one step back’ zingt ze. De slotscene van de clip spreekt boekdelen. We zien een Sweet Jane die staat te wankelen, maar plots de juiste balans vindt. Ze heft haar hoofd, kijkt naar de hemel en lijkt haar vleugels te spreiden. “Dat is een metafoor voor mijn comeback. Je kan sterker worden en naar binnen kijken, maar je kan nooit volledig voorbereid zijn”, licht ze toe. “Dat ik mijn hoofd naar de hemel richt, staat voor positieve hoop.”.”

Haar nieuwe plaat, die ze overigens in alle drie Belgische landsdelen voorstelde, maakt dit meer dan duidelijk. Tekstuele thema’s zoals schuld en onmacht worden door uptempo composities rechtgetrokken. “Het leven is een evenwicht tussen plus en min. Ik wou niemand depressief maken hoor,” lacht ze. “Ik ben vrijwel altijd gelukkig, hoewel dat misschien niet zo overkomt. Het leven is er om van te genieten.” (SR)

Sweet Jane staat op 6 juni in L’an vert in Luik en op 8 juni solo in de Kinky Star in Gent.

Belusiter het volledige album: