Band van de Dag #103: Red Stars Over Tokyo

Jamie XX draait hem op zijn radioshow op BBC, hij staat op het lijstje met lievelingsreleases van de onvatbare avant-gardecoryfee J.G. Thirlwell, toch is de Leuvense dj Red Stars Over Tokyo vrijwel onbekend.

Ondanks dat de avant-gardecoryfee J.G. Thirlwell hem op zijn lijstje van lievelingsreleases zette en Jamie XX hem in zijn radioshow op BBC draaide, blijft de Leuvense dj Red Stars Over Tokyo vrijwel onbekend. “Als je geld uitgeeft om een mooie plaat te maken, zonder dat die gehoord of gekocht wordt, zegt de bankrekening ‘fuck cult status’.”

Jeroen Lauwers, a.k.a Red Stars Over Tokyo, was niet altijd dj. Vanaf 1990 speelde hij drie jaar bij Belgische punkband en bezielers van de West-Vlaamse H8000-scene Nations on Fire. In 1994 stapte hij uit de band. “Zanger Edward, die ook eigenaar van het Goodlife-label is, bleef hangen bij punkrock à la Ramones, Screeching Weasel en NoFx. Ik was meer voor de nieuwere chaotische bands, de originele emocore”, legt hij uit.

Rode sterren rijzen

Daarna was het een tijdje stil rond Lauwers. “Ik probeerde de H8000-scene nog even te volgen, maar het contact verdween al snel. Ik hernam mijn jeugdinteresse in new wave, electro, eighties pop en industrial. No shit, ‘Dare’ van de Human league – mijn eerste plaat – is nog steeds een van de beste platen ooit. Alles klopt. ‘ONLY SYNTHS’ was het statement,” denkt hij terug.

“Ik was gefascineerd door de Top 30, leerde andere pubers kennen, wisselde tapes met hen en kwam uit bij dingen als Front 242, Laibach, Psychic TV en de eerste COIL-plaat. ‘Vroeger was beter’ is onzin, maar toch vind ik dat 1978 tot 1985 de beste periode ooit is. Ik besefte dat ik een pak goede, nieuwe electro en techno had gemist. Ik had een serieuze achterstand in te halen”, legt hij uit.

Pas drie jaar later roerde hij zich weer. “Toen mijn kinderen wat zelfstandiger werden, had ik meer tijd voor mezelf. Ik wou een label opstarten, maar bij Zeal Records verklaarden ze mij voor gek. Dus besloot ik toch maar zelf muziek te gaan maken. In 1998 kocht ik mijn eerste synthesizer en opnamemateriaal.”

Testtoon

Lauwers sloeg aan het experimenteren. “Net zoals Lee Gamble, waarmee men mij wel vaker vergelijkt, ben ik technisch niet goed en lees ik nooit een handleiding als ik nieuwe instrumenten aankoop. Ik begin onmiddellijk te ‘knoeien’ om klanken te vinden die mij liggen en die ik kan mixen tot één track die mooi in elkaar zit. Na een tijdje begin je je machines wel te kennen, maar soms ontdek ik nog functies op instrumenten die hier al enkele jaren staan.”

Ondertussen had Lauwers al even met Michael Severi, de eigenaar van Testtoon Records, in de Leuvense stripwinkel ‘Het Besloten Land’ gewerkt. “Er was een snelle klik. Na de eerste dag bleek al dat grote stukken van onze platencollectie gelijkliepen. We moeten ook allebei geen vlees op ons bord en gaan zonder auto door het leven.”

Tussen 2008 en 2012 bracht Lauwers onder Red Stars Over Tokyo vier lp’s en twee ep’s uit op zijn eigen Hot Hair-label. Sinds vorig jaar zijn ‘Crossing a Frozen Sea’, ‘Melody Attack Remixes’ en het album ‘Melody Attack’ bij Severi’s Testtoon uitgekomen.

(h)Erkenning

Aanvankelijk was Red Stars Over Tokyo niet van plan op te treden. “De mensen van muziek- en kunstmagazine Gonzo Circus vroegen me dat toch te doen. Via hen mocht ik in Amsterdam op een reeks concertavonden onder de noemer ‘Listen to This’ spelen. Een jaar later stond ik, opnieuw in Amsterdam, op Sound of the Underground. In maart speelde ik nog op ‘Synthesis’ in het Gravensteen in Gent”, vertelt hij.

Red Stars Over Tokyo is een combinatie van de intelligente ambientsound van de jaren ’90, gecombineerd met het industriële van de jaren ’80 en het experimentele van de jaren ’70. En dat allemaal vanuit hedendaags perspectief. “Ik omschrijf mijn muziek altijd als een synthese van mijn eigen platencollectie en die bevat vooral de bovengenoemde genres.”

Dit eclectische karakter is al meer dan eens als muzikale stream of consciousness omschreven. “Veel dingen vind ik toevallig. Ik werk zeer traag omdat ik weinig tijd heb en periodes heb zonder inspiratie of de juiste flow. Ik vermoed dat bij veel ambient elektronische muziek het streamgevoel achteraf komt, wanneer alles mooi in elkaar wordt geplaatst om de juiste sfeer en flow te verkrijgen”, reageert Lauwers. “‘Melody Attack’ is mijn meest coherente plaat. Het is een verhaal van punt A naar punt B. Het heeft meer focus, een beter inzicht in de instrumenten en ik had veel meer tijd in de studio.”.

Vaak wordt Red Stars Over Tokyo lovend post-techno genoemd. “Er zijn een pak mensen die techno kunnen smaken, zolang ze niet gezichtsloos is. Ze voelen zich in die wereld thuis, maar zijn zelf niet echt beatgericht. Toch kan je steeds invloeden horen,” legt Lauwers uit. “Als je mensen vertelt dat je muziek maakt met elektronica en beats, denken ze onmiddellijk aan dansmuziek. Maar Red Stars is niet om op te dansen. Ik probeer live alles zeer strak en donker te houden qua sfeer en omgeving, zodat mensen geen partygevoel krijgen. Ik gebruik ook geen invallende tom toms of hi hats.”

Toekomstmuziek

Jeroen Lauwers blijft produceren en uitbrengen. “Zolang er genoeg geld is en ik een publiek heb, is het allemaal oké. Als je geld uitgeeft om een mooie plaat te maken, zonder dat die gehoord of gekocht wordt, zegt de bankrekening ‘fuck cult status’. Je maakt iets om mensen te bereiken. Ik heb feedback nodig. Als je constant op je eentje bezig bent, heb je al snel tunnelvisie. Rustig groeien en nieuwe mensen overtuigen, is de boodschap, maar de ervaring leert me dat je moet vechten om ertussen te komen.”

Zeker in Vlaanderen is het moeilijk als elektronische artiest, zegt Lauwers. “Er komt verschrikkelijk veel uit, maar slechts een klein deel heeft de juiste connecties. Dat krijgt dan de volledige aandacht. In Vlaanderen ligt de focus volledig op gitaren, indiepop en folkies met baarden. Men heeft het moeilijk met elektronische muziek. Daft punk en James Blake worden wél geaccepteerd, maar voor mij is dat popmuziek waar de gitaren door synths zijn vervangen. Met de rest weet men geen blijf.”

Momenteel zoekt het genie achter Red Stars Over Tokyo een onderdak voor zijn nieuwe plaat. “Het is een overgang tussen ‘Melody Attack’ en ‘Deconstructing Happiness’, die al een tijdje klaarligt. Ook hoop ik nog wat feedback te krijgen en optredens te spelen. Met Kate Bush bijvoorbeeld. Of black metalband Burzum. Een goede zaal met een goede klank en weinig bullshit: meer heb je niet nodig.” (SR)

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content