Ah, het vrouwelijke genot. Sinds Eva Adam een appel gaf, is het door God en gebod verketterd als bron van allerlei kwaad en zondig gedrag. Toen ik nog school liep, alweer dertig jaar geleden, mochten we bij wijze van oefening voor later een condoom over een borstelsteel trekken, waarna de katholieke meisjesschool vond dat ze voldoende bakens had verzet. We leerden ook over de erectie, de ejaculatie en de aanmaak van sperma. Als goede meisjes noteerden we ijverig. Want door hard te studeren, zo werd ons ingepeperd, zouden wij de glazen plafonds die boven onze hoofden hingen met een strijdlustige vuistslag aan diggelen slaan. Op alle vlakken hoorden wij ambitieus te zijn, behalve op seksueel gebied. Daar werden we nog steeds in de rol van vrouwelijke schaamte, terughoudendheid en onderdanigheid geduwd. Over de clitoris, iets waarover wij allemaal beschikten daar op die schoolbanken, werd niet gesproken. Een vrouwelijk orgasme, iets wat we allemaal al eens eigenhandig hadden ervaren, bleef onvermeld. Seks werd verengd tot penetratie. En tot alle bijbehorende gevaren. Het vergde best wat zelfstudie om te ontdekken dat een vrouw zelden vaginaal klaarkomt en dat dat geen bewijs is van onvermogen, maar perfect normaal is.
Net als het leven is seks vaak gewoon morsig.
Om maar te zeggen: onze ouders hebben dan wel de seksuele revolutie ontketend, als kinderen kregen we weinig uitleg over hoe je genot eerlijk kon en mocht verdelen. We hebben ze dus gemist, die tv-reeksen waarin tienerseks ongegeneerd, maar ook stuntelend verkend wordt. Zelden gebeurde dat zo gelaagd als in Sex Education, waarin verhaallijnen, personages en vertolking op zowel humoristische als beklijvende wijze met elkaar worden verweven. Vragen rond gender, de ins en outs van homoseks, de onzekerheid van een puberjongen over de eerste keer of het vrijen met iemand met een lichamelijke beperking passeren pretentieloos de revue.
Season of Sex, dat in zes afleveringen op VRT Max de seksuele ontdekkingstocht van Lou (Maïmouna Badjie) schetst, is geen Sex Education. Daarvoor is het opzet te beperkt – Lou kwam nog nooit klaar tijdens het vrijen en wil voor nieuwjaar een orgasme beleven – en de focus te eenzijdig: seks dus, waarbij heel wat registers worden opengetrokken, van bezopen seks via een trio tot gezapige seks.
Season of Sex is grappig, onderhoudend en taboedoorbrekend. Er wordt getoond waarover het gaat en het gaat over masturberen met een knuffelbeer – Aladdin in het geval van Lou – over de schaamte waarin je gevangen kunt zitten en over hoe moeilijk het kan zijn om uit te drukken wat je wel of niet wil. Regisseur en coscenariste Olympia Allaert, die eerder Hoodie regisseerde, wilde naar eigen zeggen een reeks maken om jongeren gerust te stellen: seks draait niet om presteren, samen zoeken hoort bij een seksuele relatie en alles wat je elders op televisie ziet, is verleidelijk maar weinig realistisch. Net als het leven is seks vaak gewoon morsig.
Misschien neemt mijn zestienjarige ik hier het woord, maar wat Season of Sex zo bijzonder maakt, is dat alle aandacht naar het vrouwelijke orgasme gaat. Dat de Bijbel het verbande naar diepe krochten, tot daaraan toe, maar ook de wetenschap bleef er lang blind voor. Pas recent begint het wetenschappers te dagen dat alles wat ze dachten te weten over voortplanting bij dieren gestuurd is door kennis over het mannelijke geslachtsorgaan. Onlangs ontdekte Megan Folwell, een doctoraatsstudente aan de Universiteit van Adelaide in Australië, dat wat beschouwd werd als een onbeduidende geurklier bij vrouwelijke slangen in werkelijkheid een dubbele clitoris is. Vrouwelijk genot is met andere woorden veel te lang onderschat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
