De Latijns-Amerikaanse boom is terug. Twee sleutelwerken uit het magisch-realisme dat in de tweede helft van de vorige eeuw lezers deed zwijmelen, kregen een recente verfilming en verschijnen dit najaar op Netflix. Pedro Páramo is de eerste. Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez vertelde in een interview hoe het boek van de Mexicaan Juan Rulfo, waarin de doden en de levenden elkaar voor de voeten lopen, hem de weg wees naar zijn eigen meesterwerk Honderd jaar eenzaamheid, dat in december een achtdelige adaptatie krijgt.
Het is niet evident om de plot van Pedro Páramo uit de doeken te doen. Een vrouw laat haar zoon op haar sterfbed beloven op zoek te gaan naar de vader die hij nooit heeft gekend. De stad waar de zoon hem hoopt te vinden wordt evenwel bevolkt door geesten. Van hen verneemt hij dat Pedro Páramo, zijn vader, nog talloze andere kinderen heeft verwekt, al dan niet door verkrachting, en dat hij en passant de hele gemeenschap ten onder heeft laten gaan. Met de woelige Mexicaanse geschiedenis op de achtergrond ontvouwt zich een verhaal over macht, ambitie en hebzucht, en over een onmogelijke liefde die alles in gang heeft gezet.
Straffe kost voor een debuterend regisseur, maar een echte beginneling kun je Rodrigo Prieto bezwaarlijk noemen. Als director of photography heeft hij de afgelopen drie decennia films gedraaid met onder anderen Alejandro Iñárritu (Amores Perros), Martin Scorsese (Killers of the Flower Moon), Greta Gerwig (Barbie) en Ang Lee (Brokeback Mountain). Deze meester van het beeld met vier Oscarnominaties op zak deelt in Pedro Páramo dus voor het eerst zelf de lakens uit. Hij doet geen poging om het bronmateriaal, met zijn heel eigen symboliek en vertelstructuur, in een conventioneel verhaal te dwingen – dat is overigens iets waar wij bij de Netflix-versie van Honderd jaar eenzaamheid voor vrezen. Prieto’s Pedro Páramo is een dromerige meditatie tussen heden en verleden, leven en dood, en pendelt tussen het verblindende licht van de woestijn en het diepe duister van de nacht. Soms een beetje moeilijk om te volgen, lichtjes hallucinogeen, maar prachtig om te bekijken.
