Tv-tip: Met ‘Out of office’ wil Bruno Vanden Broecke de humane kant van burnouts laten zien

In Out of Office verwelkomt Bruno Vanden Broecke vijf mensen met een burn-out op een idyllische zorgboerderij in de Kempen. Zes maanden lang zullen ze samen met de werknemers – lieden met een beperking – een oude schuur afbreken en een nieuwe biowinkel bouwen (symboliek: check). En tussendoor knappen ze de gebruikelijke hoevekarweien op.

‘Een burn-out is zoals de Belgische politiek: je krijgt het aan niemand uitgelegd’, schrijf je met krijt op een bord als spreuk bij de eerste werkdag.

Bruno Vanden Broecke: Mensen met een burn-out kunnen niet voldoen aan een zeker verwachtingspatroon. Vanwege hun werk, of omdat ze te veel bordjes in de lucht proberen te houden – in een bepaalde gezinssituatie bijvoorbeeld. Maar je merkt dat het minder een taboe wordt. Dat opent de weg naar meer aandacht voor de humanere, softere kant van de zaak. Met Out of Office bieden we de deelnemers de kans om rustig te beslissen: willen ze ooit de draad van hun werk weer oppikken, of willen ze iets helemaal anders doen? Zelfs als je niet weet wat een burn-out inhoudt, of het maar luiheid vindt, want ‘in onze tijd gingen wij gewoon werken’, zul je er hopelijk toch een beter beeld van krijgen.

Een van de deelneemsters geeft een mooie definitie: je hebt een burn-out wanneer je te moe bent om te doen wat je wilt.

Vanden Broecke: Dat is een hele goeie, klopt. Weet je, de werknemers op de Emiliushoeve – mensen met bijzondere kwaliteiten, zoals we hen liever noemen – zijn enorm waardevol gebleken. Ze trokken de deelnemers als het ware uit hun lijf, vertraagden hen, kregen hen helderder.

Het zijn ontwapenend directe lui, die onomwonden vragen stellen of hun mening geven. Ook over Wat als? trouwens, het sketchprogramma waarin jij indertijd figureerde.

Vanden Broecke: (lacht) Je wordt daar tot de bittere essentie uitgekleed, ja. Maar met enorm veel liefde. Een van de deelneemsters kreeg al meteen een schoudermassage toen ze haar verhaal deed. Je kunt dat misschien klef vinden, maar ik was er een bevoorrechte getuige van dat het niet zo was. Wel had ik wat scepsis bij de bouw van die biowinkel, want je moest dus echt je handen uit de mouwen steken. Nu ja, mijn grootvader, een boer, wist het al: er is niks zo goed om even je kop leeg te maken als op het veld gaan werken, liefst een repetitieve handeling. Ik ben zelf ook van de buiten, dus was blij dat ik regelmatig in die prachtige streek mocht vertoeven.

We zien jou inderdaad con gusto een tractor bestijgen. Maar is aan precies de juiste slakkengang over een akker bolderen niet extreem stresserend?

Vanden Broecke: Eindelijk iemand die het zegt!