Tv-tip: Saïd Boumazoughe doet mee aan ‘Special Forces’ als eerbetoon aan zijn voorouders

Voor het tweede seizoen van Special Forces trok een nieuw bataljon van elf BV’s naar Zuid-Afrika, waar het onder een loden zon een loodzware militaire opleiding volgde. Volgens rekruut Saïd Boumazoughe (Mocro Maffia, Grond) werd het een ervaring om nooit te ­vergeten.

Wat was het zwaarste: de fysieke beproevingen of de psychologische folteringen?

Saïd Boumazoughe: Ik denk de combinatie. En vooral: de luxe die we hebben om zelf dingen te beëindigen viel weg. Je bent de controle kwijt. Ik ben mezelf niet een of twee keer, maar misschien wel vijftien keer tegen­gekomen. En dan kwam de afzondering er nog eens bij. Als jonge vader van twee kindjes geen contact mogen hebben met het thuisfront was zwaar. Tegelijk maakte dat bewuste afscheid van de dagelijkse realiteit het ook bijzonder.

Had je je voorbereid?

Boumazoughe: Ik speel recreatief voetbal en ik fitness, dus ik heb wel een basis, maar ik heb mezelf niet twee maanden opgesloten in een tuinhuis om helemaal afgetraind te kunnen starten. Ik zal eerlijk zeggen: daar had ik achteraf wel een beetje spijt van. (lacht)

Waarom heb je eigenlijk meegedaan?

Boumazoughe: Ik ben iemand die zich graag smijt. En ik wilde me ook bewijzen aan de vorige generaties. Mijn grootvader is in 1956 in België aangekomen. Hij moest zijn thuisland inruilen voor het onbekende, in de hoop op een beter leven. Voor mijn vader geldt hetzelfde, hij heeft mijn moeder leren kennen en heeft zich ook op jonge leeftijd, in de jaren zeventig, moeten aan­passen aan een heel nieuwe omgeving. Ik zie daarin een ­parallel met wat ik gedaan heb. Het is een eerbetoon. En dat ook Nora Gharib en Ismaïl Abdoul erbij waren, maakte het extra mooi. Ik denk dat er momenteel op het vlak van diversiteit grote stappen worden gezet.

Wie van de medekandidaten heeft je het meeste ­verrast?

Boumazoughe: Allemaal, eigenlijk. We hebben elkaar keihard gepusht. Vooral met Olivier Deschacht, Geert Meyfroidt en Loïc Van Impe had ik een heel sterke band. Maar het mooie was dat we allemaal, ongeacht kleur, religie, beroep of plaats in de maatschappij, toch een beetje broers en zussen zijn geworden.

Je mag toevallig niet verklappen de hoeveelste je bent geworden?

Boumazoughe: Nee, maar ik kan je wel zeggen dat ik nooit aan iets meedoe om te verliezen of op te geven. (grijnst) Het zal goede tv worden.