‘The Confession Killer’ (Netflix): seriemoordenaar praat zich aan de galg voor wat milkshakes

Joost Devriesere
Joost Devriesere Auteur en journalist bij Knack Focus en Knack

De docuserie The Confession Killer schept meer duidelijkheid én werpt nieuwe vragen op over de very curious case of Henry Lee Lucas, de ‘seriemoordenaar’ die met wat hulp van de politie tientallen moorden bekende waarvan hij het overgrote deel niet had gepleegd.

‘Mijnheer de rechter, wat doen we met de honderd andere vrouwen die ik heb gedood?’ Het is 1983 en er gaat een schokgolf door de rechtbank van Montague County, Texas. Een ietwat simpel ogende man die in zijn jeugd zijn moeder heeft vermoord en nu wordt verdacht van de moord op een bejaarde vrouw en een tienermeisje, biecht publiekelijk op dat hij nog tientallen andere halsmisdaden op zijn geweten heeft. De aanwezige perslui weten niet wat ze horen, de rechter valt net niet van zijn stoel.

Eenmaal terug bij de Texas Rangers, de elitepolitiedienst die hem in bewaring houdt, weidt Henry Lee Lucas met een onnozele glimlach om de lippen uit over de godsgruwelijke moorden die hij de jaren voordien overal in de VS heeft gepleegd, al dan niet met de hulp van zijn zwakzinnige vriend Ottis Toole. Wat er volgens Lucas eerst honderd zijn, worden er driehonderd, daarna zeshonderd en ten slotte drieduizend.

De maanden daarop staat de telefoon van Texas Ranger Jim Boutwell roodgloeiend. Rechercheurs uit het hele land willen Lucas bekentenissen afdwingen om enkele van hun onopgeloste zaken af te sluiten. In ruil voor sigaretten, aardbeienmilkshakes, steaks en wat bewegingsvrijheid werkt de verdachte graag mee. Met Boutwell steeds aan zijn zijde en gretige cameralui in zijn zog vergezelt hij de rechercheurs naar de plaatsen delict, waar hij tot in de gruwelijkste details beschrijft hoe hij zijn slachtoffers heeft afgemaakt. Wanneer iedereen zijn vragen heeft gesteld, behoren 197 cold cases tot het verleden en is Lucas een van de meest gemediatiseerde moordenaars uit de geschiedenis. Zelfs een Japanse nieuwsploeg zakt naar Texas af om hem hartelijk aan de vijf resterende tanden te voelen.

Vandaag is het genoegzaam bekend dat Lucas een paar honderd moorden bij elkaar heeft gefantaseerd. De hamvraag blijft: wie of wat heeft hem daartoe gebracht?

Lucas’ loslippigheid is te mooi om waar te zijn, wat in 1985 ook bevestigd wordt. Het is Hugh Aynesworth die de kat de bel aanbindt. De gereputeerde onderzoeksjournalist, die dankzij sheriff Boutwell toegang tot Lucas krijgt, verdiept zich in de zaak en concludeert in een reeks stukken in The Dallas Times Herald dat Lucas onmogelijk al die misdaden kan hebben gepleegd. Volgens hem was de vermeende killer op het moment dat sommige misdrijven plaatsvonden aan het werk of duizenden kilometers van de crime scene verwijderd.

Aynesworth wijst de Texas Rangers en de betrokken rechercheurs met de vinger, en beweert dat ze Lucas’ uiterst accurate bekentenissen op zijn zachtst gezegd hebben gefaciliteerd en beïnvloed. Zaken worden heropend, en de daaropvolgende jaren blijkt, dankzij het gebruik van nieuwe DNA-onderzoekstechnieken, dat Lucas niet gelinkt kan worden aan een groot aantal van de moorden die hij bekend heeft. De twijfel over de schuld van Lucas is zo groot dat George W. Bush, de toenmalige gouverneur van Texas en latere president van de VS, Lucas’ doodstraf in 1998 omzet in levenslange opsluiting – een primeur voor Dubya. Henry Lee Lucas sterft drie jaar later een natuurlijke dood achter de tralies, maar niet nadat hij het leeuwendeel van zijn bekentenissen heeft ingeslikt.

Vandaag, ruim 26 jaar na zijn biecht, is het genoegzaam bekend dat Lucas een paar honderd moorden bij elkaar heeft gefantaseerd. De hamvraag blijft wie of wat hem ertoe heeft gebracht de schuld ervoor op zich te nemen. In de vijfdelige Netflix-docu The Confession Killer gaan Robert Kenner en Tami Oldham op zoek naar antwoorden.

Aan de hand van een indrukwekkende hoeveelheid archiefbeelden (onder meer van Lucas’ verhoren en daguitstapjes naar de plaatsen delict) en getuigenissen van de vrouwelijke aalmoezenier die Lucas geestelijk bijstond, de intussen hoogbejaarde Hugh Aynesworth en familieleden van slachtoffers helpen ze u na te denken over de drijfveren van Lucas. Daar lopen de meningen immers nog steeds over uiteen. Wilde hij de doodstraf ontlopen door zo goed mogelijk mee te werken? Ging hij steeds verder omdat hij genoot van de vipbehandeling en de menselijke warmte die hij al zijn hele leven had gemist? Of werd hij er gewoon in geluisd door luie rechercheurs die in hem iemand zagen die hun eigen onkunde en onmacht kon witwassen?

Een verhelderende maar routineus ingeblikte docu (Dronebeelden! Tegenstrijdige getuigenissen! Schokkende nieuwe feiten!) die u helpt in de ziel van Henry Lee Lucas en zijn aanklagers te kijken.

The Confession Killer

Nu op Netflix.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Henry Lee in België

In 1986 hing regisseur John McNaughton Henry: Portrait of a Serial Killer op aan Lucas’ bekentenissen. Die grauwe, ultragewelddadige lowbudgetfilm genoot meteen een cultstatus en hoofdrolspeler Michael Rooker dankt er een lange carrière als Hollywoodslechterik aan, onder meer in The Walking Dead en Guardians of the Galaxy. Leuk om te weten: enkele scènes in Henry: Portrait of a Serial Killer én Lucas’ verzonnen excessen dienden in 1992 als inspiratie voor het niet minder donkere maar iets luchtiger Belgische filmpareltje C’est arrivé près de chez vous.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content