‘Telkens als ik jonge mensen zoveel focus zie leggen op geld, denk ik: jullie begrijpen het leven niet’

Paul Baeten is schrijver van romans en tv-reeksen – recent nog Twee zomers op Eén. Elke week bijt hij zich hier vast in maatschappij en popcultuur.

Wekelijks zie ik artikelen over jongeren die tegen hun 10, 20, 30 of 40 op pensioen willen gaan. Zij maken podcasts en filmpjes over geld verdienen, ETF’s, cryptomarkten, financiële doelen halen door niks uit te geven en te sparen vanaf de dag waarop je geboren wordt. Vaak zijn ze aanhanger van de fire-methode of -filosofie. Dat staat voor ‘financial independence, retire early’. Ze hebben dus een cool woord genomen om de saaiste slogan uit de geschiedenis te verkopen – of misschien was het gewoon de goedkoopste die ze konden vinden als tegenreactie op yolo.

Belangrijk in het hele fire-gebeuren is dat je weinig uitgeeft en dus ook weinig nodig hebt om zo jong mogelijk op pensioen te kunnen gaan. En je denkt misschien: waaw, pensioen, alle vrije tijd om leuke dingen te doen. Maar nee! Je kan geen leuke dingen doen want je mag niks uitgeven anders ben je niet meer fire. Dus ja, dat wordt een leuke 50 jaar pensioen, zeg. Met al die nul verwezenlijkingen om op terug te kijken.

Kortom, het doel van fire is: jezelf zo rap mogelijk de complete verveling instorten met zo min mogelijk geld. En elke nacht in je bed te kruipen, warm bij je passief inkomen, want je lief werd het gezever over percentages en de gerantsoeneerde budgetplannen voor de komende honderd jaar beu en ging naar iemand met een echt doel in het leven.

Maar goed, ik ben niet zo’n hypocriete idioot die tegen kapitalisme is terwijl ik wel in de vruchten ervan ben geschoold en opgegroeid. Beteugeld kapitalisme met een fair deel aan herverdeling en zo gelijk mogelijke kansen aan de start is volgens mij een goed systeem om na te streven.

Geld als doel op zich vind ik compleet oninteressant, behalve natuurlijk voor wie echt in armoede leeft. Wat wel belangrijk is: jezelf nuttig maken en zo ook voelen, doelen stellen en die al dan niet bereiken zodat je kan bijleren en progressie maken in wat je doet. Bezig zijn. Je tijd besteden aan wat en wie je belangrijk vindt. Correct gewaardeerd worden voor hetgeen je doet. Zeker in dat laatste speelt geld een rol. Geld is bot, maar het is het beste dat we hebben als ruilmiddel voor dingen die wel echte waarde hebben.

Ik ben anti-fire. Ik heb uit principe geen pensioenspaarplan. De reden: ik ga toch nooit op pensioen, waarom zou ik er dan in godsnaam voor sparen? Op pensioen zijn lijkt me echt ellendig. En als ik al spaar, dan liever voor een schilderij of een liter benzine.

Daarom denk ik bij al die slimme jongeren die sinds de kleuterklas met geld spelen om zo rap mogelijk ‘hun geld voor hen te laten werken’: sure, als het is van fuck the system en de banken. Maar gaat het daar echt om? Is het niet gewoon een hippe invulling van beenhard, egoïstisch kapitalisme? Ze zullen wel savvy zijn en snel veel passief inkomen opbouwen, maar ik wil er niet mee op vakantie. Nu ja, zij willen ook niet, want op vakantie gaan is een zotte kost.

Telkens als ik die jonge mensen zoveel focus zie leggen op geld, denk ik: jullie hebben fundamenteel het leven niet begrepen. En geef ons het woord fire terug, we kunnen daar veel leukere dingen mee doen dan op pensioen gaan.