‘Sarah Cooper heeft het playbacken van Trump tot een kunst verheven’

De fictieve ontbijtshow ‘Everything’s Fine’: Brave New World anno 2020.

Terwijl ik dit schrijf, weet ik nog niet of de Trumpjaren verleden tijd zijn of gewoon voortdenderen. Waarschijnlijk briest hij nu vanuit het Witte Huis dat de verkiezingen vervalst zijn. ‘Rigged’, zoals hij dat zegt met een tong die dubbel plooit van de inspanning om een tweelettergrepig woord uit te spreken. Al kan het ook dat hij als een machinegeweer in hoofdletters tweets op de wereld afvuurt waarin hij ‘sleepy Joe’ afkraakt en jubelt over zijn ‘four more years’.

Wat de uitslag ook is, in beide gevallen komt Sarah Cooper van pas. Als deken van troost om de hel van 2020 enigszins draaglijk te maken of als heerlijk lachwekkende herinnering aan een kwade droom waaruit je net bent ontwaakt.

Cooper heeft het playbacken van Trump tot een kunst verheven. Het idee was even simpel als geniaal. In plaats van commentaar te geven op al zijn vreemde en ongerijmde uitspraken begon Cooper ze gewoon te playbacken, waarbij ze op meesterlijke wijze haar gezichtsuitdrukking aan het presidentiële gebazel aanpaste. Ze fronste wanneer hij pauzeerde, ze staarde verveeld voor zich uit wanneer hij zichzelf herhaalde en ze keek lichtjes verward en paniekerig wanneer hij onzin uitkraamde. Het was een geweldige gimmick. De filmpjes die ze op TikTok postte, werden vaker bekeken dan die waarin de president zei wat hij te zeggen had. Onzin ventileren over bosbranden en de klimaatcrisis? Cooper playbackte het. Mijmeren over wegrijden met een truck op een verkiezingsbijeenkomst? Cooper playbackte het.

Netflix rook een publiek en Cooper kreeg de kans om een uitgesponnen versie van haar Tiktok-kunstje te maken. Dat werd de fictieve ontbijtshow Everything’s Fine, waarin zij de presentatrice is die beseft dat helemaal niets fine is maar wel blijft doen alsof. Brave New World anno 2020.

Cooper verzamelde een schare sterren rondom zich – van de stem van Whoopi Goldberg over Winona Ryder tot Jon Hamm – en verzon een vreemd universum waarin zowat alles figureert wat dit jaar media en mens beroerde. Black Lives Matter, het fenomeen van de Karens (vrouwen in voorstedelijke gebieden die hun racisme niet langer verbergen), de complottheorieën van QAnon over pedofiele netwerken en bloeddorstige genootschappen, gletsjers die in zee storten, rode luchten door bosbranden: het gebeurde allemaal dit jaar en het passeert allemaal de revue. Te veel van het goede? Ja, misschien wel.

Vooral omdat de beste delen in de show die zijn waarin Cooper doet waarin ze ongenaakbaar is: de president playbacken. ‘O nee, daar is hij weer’, klinkt het als de president naar een ochtendshow belt om geïnterviewd te worden. Het is een opzichtige knipoog naar de ontbijtshow op Fox News, waar Trump minstens tweewekelijks naar belde voor een praatje en daarbij zo oeverloos doorboomde en zo ongehinderd de leugens aan elkaar knoopte dat zelfs de presentatoren er ongemakkelijk van werden. Dat ongemak imiteert Cooper treffend, en ze breidt haar arsenaal nog uit. In haar tv-show playbackt ze ook first lady Melania Trump, first dochter Ivanka en woordvoerder Kellyanne Conway.

Beter dan dat wordt het spijtig genoeg niet. Het brein van Cooper puilt ongetwijfeld uit van de absurde associaties, heerlijke overdrijvingen en fenomenale fantasieën, maar het is niet helemaal gelukt dat alles in een helder, verrassend en vooral scherp scenario te verpakken. Everything’s Fine schiet net iets te veel alle kanten op. Net zoals de president die aan de basis ligt van Coopers succes.